Özdemir Asaf

Özdemir Asaf

(d. 11 Haziran 1923, Ankara - ö. 29 Ocak 1981, İstanbul)
Zengin bir duygu ve düşünce dünyasından kaynaklanan kendine özgü şiirleriyle tanınan şair.

İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ve İktisat Fakültesi Gazetecilik Enstitüsündeki öğrenimini yarıda bıraktı (1947). Bir süre sigortacılıkla uğraştı. Zaman ve Tanin gazetelerinde çevirmen olarak çalıştıktan sonra İstanbul’da Sanat Basımevi’ni kurarak (1950) matbaacılığa başladı. Bu arada kendi şiir kitaplarını bastı, ayrıca Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurdu (1955).

İlk şiirleri Servetifünun Uyanış dergisinde yayımlandı (1940-44). Daha sonra çeşitli dergilerde ve Vatan gazetesinin sanat sayfalarında şiirleri çıktı. Özgün ve etkileyici bir dil kullanan Özdemir Asaf şiirdeki “ikinci kişi” sorunsalını ele aldı. İkinci kişiyle olan bağlarını çeşitli yönlerden işledi ve kendi davranışlarını, soyutlama yoluyla bir düşünce düzeyine yükselterek çözümlemeye çalıştı.

Özellikle son döneminde, dize sayısını azaltarak duygu ve zekâ pırıltılarının kaynaştığı kısa şiirler yazdı. Şiirlerinin bir bölümünde toplumla, yaşadığı çağla ve kendisiyle hesaplaşmasının buruk öfkesi gözlemlenir. Bu yaklaşımla yeni taşlama biçimleri üreterek alay ve taşlama şiirine egemen olan öğeleri ustaca kullandı. Yarattığı özgün şiir dünyasında insan ve toplum ilişkilerine yönelik temaları başarıyla dile getirdi. İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel düzlemlerdeki çelişkilerini sen ben ikileminde verdi. Sık sık kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temalarının yerini sonradan kaçışın ve umutsuzluğun tedirginliği aldı. Yuvarlağın Köşeleri (1961,1988) adlı yapıtında şiir ve şairin işlevi konusundaki düşüncelerini yansıttı. Bazı şiirleri Yıldız Moran’ın İngilizceye çevirisiyle To Go To (1964) adlı kitapta toplandı. Dünya Kaçtı Gözüme (1955), Sen Sen Sen (1956), Bir Kapı Önünde (1957, 1991), Çiçekleri Yemeyin (1975), Yalnızlık Paylaşılmaz (1978, 1989) başlıca yapıtlarıdır. Benden Sonra Mutluluk (19841 adlı şiir kitabı, Dün Yağmur Yağacak (1987) adlı öykü kitabı ve Özdemir Asafça (1989) adlı denemeleri ölümünden sonra yayımlanmıştır.

Küstahlığımı nezaketim götürdü
Sadece kendime bakakaldım.
Kararsızlık bir an sürdü.
Gizlenen insanların ortasında ben kaldım
Çırılçıplak.


Selamımı tanıdıklar götürdü.
Saygı bekleyince alçaldım.
Kararsızlık bir an sürdü.
Kendinibeğenmişlerin ortasında ben kaldım
Çırılçıplak.


Ağlamayı ölenler götürdü.
Kendimi ölmez sanınca ufaldım
Kararsızlık bir an sürdü.
Ölülerle dirilerin ortasında ben kaldım
Çırılçıplak.


Sonsuzluğu ufuklar götürdü.
Yarattığım dünyaların içinde daraldım.
Kararsızlık bir an sürdü.
Başlangıçla bitiş ortasında ben kaldım
Çırılçıplak.

Aydınlığı bulutlar götürdü.
Yıldızlara doğru yol aldım.
Kararsızlık bir an sürdü.
Varanlarla duranların ortasında ben kaldım
Çırılçıplak.

Özdemir ASAF