Arama

Anayasa ve İnkılap Kanunları

Güncelleme: 18 Şubat 2011 Gösterim: 9.146 Cevap: 0
muzafferdeligoz - avatarı
muzafferdeligoz
Ziyaretçi
7 Mayıs 2008       Mesaj #1
muzafferdeligoz - avatarı
Ziyaretçi
ANAYASA ve İNKILAP KANUNLARI
Muzaffer DELİGÖZ-Yazar/Danışman
Sponsorlu Bağlantılar
www.ena-ajans.com


Son Anayasa değişikliği ile yüksek Öğrenimde serbest bırakılan Başörtüsünün Atatürk İnkılâplarına aykırı olduğu söylenerek, yasakların devamını isteyenler olduğu görülüyor.

Sorunun çözüm yolunu bulmak için; Atatürk İnkılâplarının neler olduğu ve Anayasa’da bu konudaki hükümlerin nelerden ibaret bulunduğunu ortaya koymak gerekir. İddia sahipleri bunu yapmak yerine sadece “Atatürk inkılâplarına aykırıdır” demekten başka bir şey söylemiyorlar.

Önce Anayasamızın Başlangıç Bölümüne bakalım:

BAŞLANGIÇ

Türk Vatanı ve Milletinin ebedî varlığını ve Yüce Türk Devletinin bölünmez bütünlüğünü belirleyen bu Anayasa, Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu, ölümsüz önder ve eşsiz kahraman Atatürk'ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve O'nun inkılâp ve ilkeleri doğrultusunda;
Dünya milletleri ailesinin eşit haklara sahip şerefli bir üyesi olarak, Türkiye Cumhuriyetinin ebedî varlığı, refahı, maddî ve manevî mutluluğu ile çağdaş medeniyet düzeyine ulaşma azmi yönünde;
Millet iradesinin mutlak üstünlüğü, egemenliğin kayıtsız şartsız Türk Milletine ait olduğu ve bunu millet adına kullanmaya yetkili kılınan hiçbir kişi ve kuruluşun, bu Anayasada gösterilen hürriyetçi demokrasi ve bunun icaplarıyla belirlenmiş hukuk düzeni dışına çıkamayacağı;
Kuvvetler ayrımının, Devlet organları arasında üstünlük sıralaması anlamına gelmeyip, belli Devlet yetki ve görevlerinin kullanılmasından ibaret ve bununla sınırlı medenî bir işbölümü ve işbirliği olduğu ve üstünlüğün ancak Anayasa ve kanunlarda bulunduğu;
Hiçbir faaliyetin Türk millî menfaatlerinin, Türk varlığının, Devleti ve ülkesiyle bölünmezliği esasının, Türklüğün tarihî ve manevî değerlerinin, Atatürk milliyetçiliği, ilke ve inkılâpları ve medeniyetçiliğinin karşısında korunma göremeyeceği ve lâiklik ilkesinin gereği olarak kutsal din duygularının, Devlet işlerine ve politikaya kesinlikle karıştırılamayacağı;
Her Türk vatandaşının bu Anayasadaki temel hak ve hürriyetlerden eşitlik ve sosyal adalet gereklerince yararlanarak millî kültür, medeniyet ve hukuk düzeni içinde onurlu bir hayat sürdürme ve maddî ve manevî varlığını bu yönde geliştirme hak ve yetkisine doğuştan sahip olduğu;
Topluca Türk vatandaşlarının millî gurur ve iftiharlarda, millî sevinç ve kederlerde, millî varlığa karşı hak ve ödevlerde, nimet ve külfetlerde ve millet hayatının her türlü tecellisinde ortak olduğu, birbirinin hak ve hürriyetlerine kesin saygı, karşılıklı içten sevgi ve kardeşlik duygularıyla ve “Yurtta sulh, cihanda sulh” arzu ve inancı içinde, huzurlu bir hayat talebine hakları bulunduğu;
FİKİR, İNANÇ VE KARARIYLA anlaşılmak, sözüne ve ruhuna bu yönde saygı ve mutlak sadakatle yorumlanıp uygulanmak üzere, TÜRK MİLLETİ TARAFINDAN, demokrasiye âşık Türk evlatlarının vatan ve millet sevgisine emanet ve tevdi olunur. “

Burada görüleceği üzere; Anayasamızın temel aldığı ana unsurlar şunlardır.
a- Atatürk'ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve O'nun inkılâp ve ilkeleri doğrultusu,
b- Çağdaş medeniyet düzeyine ulaşma azmi,
c- Millet iradesinin mutlak üstünlüğü, egemenliğin kayıtsız şartsız Türk Milletine ait olduğu,
d- Anayasada gösterilen hürriyetçi demokrasi ve bunun icaplarıyla belirlenmiş hukuk düzeni dışına çıkılamayacağı,
e- Kuvvetler ayrımının, Devlet organları arasında üstünlük sıralaması olmadığı,
f- Hiçbir faaliyetin; Türk millî menfaatlerinin, Türk varlığının, Devleti ve ülkesiyle bölünmezliği esasının, Türklüğün tarihî ve manevî değerlerinin, Atatürk milliyetçiliği, ilke ve inkılâpları ve medeniyetçiliğinin karşısında korunma göremeyeceği,
g- Lâiklik ilkesinin gereği olarak kutsal din duygularının, Devlet işlerine ve politikaya kesinlikle karıştırılamayacağı,
h- Her Türk vatandaşının temel hak ve hürriyetlerden eşitlik ve sosyal adalet gereklerince yararlanarak onurlu bir hayat sürdürme ve maddî ve manevî varlığını geliştirme hak ve yetkisine doğuştan sahip olduğu;
i- Türk vatandaşlarının birbirinin hak ve hürriyetlerine kesin saygı, karşılıklı içten sevgi ve kardeşlik duygularıyla ve “Yurtta sulh, cihanda sulh” arzu ve inancı içinde, huzurlu bir hayat talebine hakları bulunduğu;

TC. nin kuruluş hedefleri olan bu temel ilkeler, Anayasanın gelecek hükümleri ile daha geniş bir açıklık kazanacağından şimdi bu konudaki Anayasa hükümlerini görelim.

Anayasamız, bazı hükümlerini koruma altına almış bulunmaktadır. Koruma altına alınan temel ilkeler ve hükümlerin 2 grupta toplandığını görüyoruz:

BİRİNCİSİ;
4. Maddede belirtilen; “Anayasanın 1 inci maddesindeki Devletin şeklinin Cumhuriyet olduğu hakkındaki hüküm ile, 2 nci maddesindeki Cumhuriyetin nitelikleri ve 3 üncü maddesi hükümleri değiştirilemez ve değiştirilmesi teklif edilemez.”

Bu hükümler şunlardır:
I. Devletin şekli
MADDE 1. – Türkiye Devleti bir cumhuriyettir.
II. Cumhuriyetin nitelikleri
MADDE 2 . – Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk Devletidir.
III. Devletin bütünlüğü, resmi dili, bayrağı, milli marşı ve başkenti
MADDE 3 . – Türkiye Devleti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür. Dili Türkçedir.
Bayrağı, şekli kanununda belirtilen, beyaz ay yıldızlı al bayraktır.
Millî marşı “İstiklal Marşı”dır. Başkenti Ankara'dır.

Görüleceği üzere TC nin değiştirilemez temel ilkeleri,
a. Devletin şeklinin “Cumhuriyet” olduğu,
b. “Demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk Devleti” olduğu,
c. Dilinin “Türkçe”,
d. Bayrağının, “ay yıldızlı al bayrak” olduğu,
e. Millî marşının “İstiklal Marşı” olduğu,
f. Başkentinin de “Ankara” olduğu
Hiçbir suretle değiştirilemez, değiştirilmesi dahi teklif edilemez. (1)

İKİNCİSİ;
İnkılâp kanunlarının korunmasıdır. Bu koruma; bu hükümlerin Anayasa’ya aykırılığının iddia edilemeyeceği şeklinde ifade edilmiştir. Anayasamız;İbu kanunların Anayasanın değişklik usullerine uyularak değiştirilmesini veya kaldırılmasını korumuş değildir. Ancak bunlar TC nin muasır medeniyete uyumdaki ve laikliğin korunmasında temel hususlar olduğundan, Atatürk’ün bir nevi mirası kabul edilerek aynen korunmaktadır. Bunlar 174. maddede sayılmaktadır.

MADDE 174. – Anayasanın hiçbir hükmü, Türk toplumunu çağdaş uygarlık seviyesinin üstüne çıkarma ve Türkiye Cumhuriyetinin lâiklik niteliğini koruma amacını güden, aşağıda gösterilen inkılâp kanunlarının, Anayasanın halkoyu ile kabul edildiği tarihte yürürlükte bulunan hükümlerinin, Anayasaya aykırı olduğu şeklinde anlaşılamaz ve yorumlanamaz :
1. 3 Mart 1340 tarihli ve 430 sayılı Tevhidi Tedrisat Kanunu;
2. 25 Teşrinisâni 1341 tarihli ve 671 sayılı Şapka İktisâsı Hakkında Kanun;
3. 30 Teşrinisâni 1341 tarihli ve 677 sayılı Tekke ve Zaviyelerle Türbelerin Seddine ve Türbedarlıklar ile Bir Takım Unvanların Men ve İlgasına Dair Kanun;
4. 17 Şubat 1926 tarihli ve 743 sayılı Türk Kanunu Medenisiyle kabul edilen, evlenme akdinin evlendirme memuru önünde yapılacağına dair medenî nikâh esası ile aynı kanunun 110 uncu maddesi hükmü;
5. 20 Mayıs 1928 tarihli ve 1288 sayılı Beynelmilel Erkamın Kabulü Hakkında Kanun;
6. 1 Teşrinisâni 1928 tarihli ve 1353 sayılı Türk Harflerinin Kabul ve Tatbiki Hakkında Kanun;
7. 26 Teşrinisâni 1934 tarihli ve 2590 sayılı Efendi, Bey, Paşa Gibi Lâkap ve Unvanların Kaldırıldığına Dair Kanun;
8. 3 Kânunuevvel 1934 tarihli ve 2596 sayılı Bazı Kisvelerin Giyilemeyeceğine Dair Kanun.

“İnkılap Kanunları” dediğimiz bu hükümleri okumamız, en başta belirttiğimiz sorunu temelinden çözecek bir yol olacaktır. Göreceğiniz gibi; Atatürk’ün çıkarmış olduğu ve Anayasamızla koruma altına alınan bu kanunların hiçbirinde başörtü ile ilgili bir hüküm bulunmamaktadır.

O kadar ki, herkesin bu konu ile ilgili olduğunu sandığı “kılık-kıyafet” kanunu diye bilinen “3/12/1934 tarih ve 2596 sayılı Bazı Kisvelerin Giyilemeyeceğine Dair Kanun” sadece çeşitli dinlere mensup din adamlarının kıyafetleri ile ilgilidir.

“Şapka Kanunu” diye bilinen “25 11.1925 tarihli ve 671 sayılı Şapka İktisası Hakkında Kanun” sadece “" Türkiye Büyük Millet Meclisi azaları ile idare-i umumiye ve hususiye ve mahalliyeye ve bilümum müessesata mensup memurin ve müstahdemin Türk milletinin iktisa etmiş olduğu şapkayı giymek mecburiyetindedir” diyerek memur ve müstahdemlere ait hükümler getirmiştir. Bu hükümlere uymayanlara Türk Ceza Kanununa göre, 2-6 ay ceza verilebilmektedir.
CEZA KANNU MADDE 222. - "(1) 25.11.1925 tarihli ve 671 sayılı Şapka İktisası Hakkında Kanunla, 1.11.1928 tarihli ve 1353 sayılı Türk Harflerinin Kabul ve Tatbiki Hakkında Kanunun koyduğu yasaklara veya yükümlülüklere aykırı hareket edenlere iki aydan altı aya kadar hapis cezası verilir."

Bu kanun yürürlükte olduğuna, hatta Anayasa ile koruma altına alınmış bulunduğuna göre; niçin gereği yerine getirilmemektedir. En azından başta TBMM üyeleri olmak üzere; Adalet ve İdare mensupları şapka giymemelerini Atatürkçülük ve Kemalizm ile nasıl telif edeceklerdir.

Gelişim ve değişim kanunlarını nazara almayarak, Atatürk’ün ilerici

İnkılap Kanunları arasında yer alan Tevhid-i Tedrisat, Şapka , Tekke ve zaviyelerin men’i, Yabancı Devlet nişanları ile ilgili kanunların bazı hükümleri tatbik edilemez hale gelmiş, Devlet dahi bunları tatbik etmez duruma girmiştir.

Ezcümle;
ü Birçok okullar MEB kontrolünden çıkarılmış, başka Devlet kurumlarının kontrolüne bırakılmıştır . (TÇEK bağlı anaokulları-DDY na bağlı okullar-Sağlık Bakanlığına bağlı okullar- Harbiyeye menşe teşkil etmeyen Ast subay okulları-Maliye Bakanlığına bağlı okullar vs.)
ü TBMM Üyeleri, müstahdemleri, diğer Devlet Kurumlarının memur ve müstahdemleri şapka giymemektedirler.
ü Bir tarikat olan Mevleviliğin zikir törenleri bütün Devlet erkânının iştiraki ile yapılmaktadır. Alevi ayinleri Devlet koruması altına alınmış; Cemevlerinde yapılan törenlere benzer zikir törenleri Camilerde yasak olsa da, alevilerde resmen kabul edilmiştir Ayrıca bütün yurtta resmen kabul edilmese de Şeyhler, dervişler bir realite olmuş, devlet kontrolü dışında faaldirler. Ayrıca; medyumlar, falcılar, üfürükcüler Vergi Levhası alarak icrayı faaliyette bulunmaktadırlar.
ü Devletimizin Bakan ve General seviyesindeki yüksek rütbeliler dahi, Yabancı Devlet nişanlarını resmi toplantılarda gururla göğüslerinde taşımaktadırlar.

Görülüyor ki bazı hükümler zamanla geçerliliğini yitirip, realite olmaktan çıkıyorlar. Bu sebeple bu kanunlarda zamana ve medeniyete uygun, ferdin ve devletin haklarını koruyacak bazı yeni düzenlemelere ihtiyaç vardır. Bu kanunlar “değiştirilmesi teklif edilemeyen” sınıfında olmadıklarından; yeniden tedvir edilebilirler. Hatta bir kısmı edilmiştir de.

Uzun olmasına rağmen, konuya açıklık getirmesi bakımından İnkılâp Kanunlarının metinlerini de yazmak istiyorum.


İNKILAP KANUNLARI: (ORJİNAL METİNLERİ İLE)

I) 3 Mart 1924 tarihli ve 430 sayılı Tevhidi Tedrisat Kanunu;
Madde 1 - Türkiye dahilindeki bütün müessesatı ilmiye ve tedrisiye Maarif Vekaletine merbuttur.
Madde 2 - Şer'iye ve Evkaf Vekaleti veyahut hususi vakıflar tarafından idare olunan bilcümle medrese ve mektepler Maarif Vekaletine devir ve raptedilmiştir.
Madde 4 - Maarif Vekaleti yüksek diniyat mütehassısları yetiştirilmek üzere Darülfünunda bir İlahiyat Fakültesi tesis ve imamet ve hitabet gibi hidematı diniyenin ifası vazifesiyle mükellef memurların yetişmesi için de aynı mektepler küşat edecektir.
Madde 5- Bu kanunun neşri tarihinden itibaren terbiye ve tedrisatı umumiye ile müştegil olup şimdiye kadar Müdafaai Milliyeye merbut olan askeri rüşti ve idadilerle Sıhhiye Vekaletine merbut olan darüleytamlar, bütçeleri ve heyeti talimiyeleri ile beraber Maarif Vekaletine raptolunmuştur. Mezkur rüşti ve idadilerde bulunan heyeti talimiyelerin ciheti irtibatları atiyen ait olduğu Vekaletler arasında tahvil ve tanzim edilecek ve o zamana kadar orduya mensup olan muallimler orduya nispetlerini muhafaza edecektir.
(Ek fıkra: 22/04/1341 - 637/1 md.) Mektebi Harbiyeden menşe teşkil eden askeri liseler bütçe ve kadrolariyle Müdafaai Milliye Vekaletine devrolunmuştur


II) 25 11.1925 tarihli ve 671 sayılı Şapka İktisası Hakkında Kanun;
" Türkiye Büyük Millet Meclisi azaları ile idarei umumiye ve hususiye ve mahalliyeye ve bilümum müessesata mensup memurin ve müstahdemin Türk milletinin iktisa etmiş olduğu şapkayı giymek mecburiyetindedir.Türkiye halkının da umumi serpuşu şapka olup buna münafi bir itiyadın devamını hükümet meneder."


III) 30 11.1925 tarihli ve 677 sayılı Tekke ve Zaviyelerle Türbelerin Seddine veTürbedarlıklar ile Bir Takım Unvanların Men ve İlgasına Dair Kanun;

"Türkiye Cumhuriyeti dahilinde gerek vakıf suretiyle gerek mülk olarak şeyhının tahtı tasarrufunda gerek suveri aharla tesis edilmiş bulunan bilümum tekkeler ve zaviyeler sahiplerinin diğer şekilde hakkı temellük ve tasarrufları baki kalmak üzere kamilen seddedilmiştir. Bunlardan usulü mevzuası dairesinde filhal cami veya mescit olarak istimal edilenler ipka edilir.

Alelümum tarikatlerle şehlik, dervişlik, müritlik, dedelik, seyitlik, çelebilik, babalık, emirlik, nakiplik, halifelik, falcılık, büyücülük, üfürükçülük ve gayıptan haber vermek ve murada kavuşturmak maksadiyle nüshacılık gibi unvan ve sıfatların istimaliyle bu unvan ve sıfatlara ait hizmet ifa ve kisve iktisası memnudur. Türkiye Cumhuriyeti dahilinde salatine ait veya bir tarika veyahut cerri menfaate müstenit olanlarla bilümum sair türbeler mesdut ve türbedarlıklar mülgadır. Seddedilmiş olan tekke veya zaviyeleri veya türbeleri açanlar veyahut bunları yeniden ihdas edenler veya ayını tarikat icrasına mahsus olarak velev muvakkaten olsa bile yer verenler ve yukarıdaki unvanları taşıyanlar veya bunlara mahsus hidematı ifa veya kıyafet iktisa eyleyen kimseler üç aydan eksik olmamak üzere hapis ve elli liradan aşağı olmamak üzere cezayı nakdiile cezalandırılır.
(Ek fıkra: 10/06/1949 - 5438/1 md.) Şeyhlik, Babalık ve Halifelik gibi mensupları arasında baş mevkiinde bulunanlar altı aydan az olmamak üzere hapis ve 500 liradan aşağı olmamak üz ere adli para cezasından başka bir yıldan aşağı olmamak üzere sürgün cezası ile cezalandırılırlar .
(Ek fıkra: 01/03/1950 - 5566/1 md.; Değişik fıkra: 07/02/1990 - 3612/5 md.) Türbelerden Türk Büyüklerine ait olanlarla büyük sanat değeri bulunanlar Kültür Bakanlığınca umuma açılabilir. Bunlara bakım için gerekli memur ve hizmetliler tayin edilir."


IV) 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun, 17 Şubat 1926 tarihli ve 743 sayılı Türk Kanunu Medenîsiyle kabul edilen, evlenme akdinin evlendirme memuru önünde yapılacağına dair medenî nikâh esası ile aynı Kanunun 110 uncu maddesi hükmüne tekabül eden hükümleri;
Madde 134.- Birbiriyle evlenecek erkek ve kadın, içlerinden birinin oturduğu yer evlendirme memurluğuna birlikte başvururlar.
Evlendirme memuru, belediye bulunan yerlerde belediye başkanı veya bu işle görevlendireceği memur, köylerde muhtardır.


V) 20 Mayıs 1928 tarihli ve 1288 sayılı Beynelmilel Erkamın Kabulü Hakkında Kanun;
" Devlet, vilayet, şehremaneti ve belediyeler gibi resmi devair ve müessesatın bilümum muamelatı tahririye ve hesabiyesinde beynelmilel rakamların kullanılması mecburidir."


VI) 01 11 1928 tarihli ve 1353 sayılı Türk Harflerinin Kabul ve Tatbiki Hakkında Kanun;
Madde 1 - Şimdiye kadar Türkçeyi yazmak için kullanılan Arap harfleri yerine Latin esasından alınan ve merbut cetvelde şekilleri gösterilen harfler (Türk harfleri) unvan ve hukuku ile kabul edilmiştir.
Madde 2 - Bu Kanunun neşri tarihinden itibaren Devletin bütün daire ve müesseselerinde ve bilcümle şirket, cemiyet ve hususi müesseselerde Türk harfleriyle yazılmış olan yazıların kabulü ve muameleye konulması mecburidir.
Madde 3 -Devlet dairelerinin her birinde Türk harflerinin Devlet muametına tatbiki tarihi 1929 Kanunusanisinin birinci gününü geçemez. Şu kadarki evrakı tahkikiye ve fezlekelerinin ve ilamların ve matbu muamelat cetvel ve defterlerinin 1929 Haziran iptidasına kadar eski usulde yazılması caizdir. Verilecek tapu kayıtları ve senetleri ve nüfus ve evlenme cüzdanları ve kayıtları ve askeri hüviyet ve terhis cüzdanları 1929 Haziranı iptidasından itibaren Türk harfleriyle yazılacaktır.
Madde 4 - Halk tarafından vakı müracaatlardan eski Arap harfleriyle yazılı olanlarının kabulü 1929 Haziranının birinci gününe kadar caizdir. 1928 senesi Kanunuevvelinin iptidasından itibaren Türkçe hususi veya resmi levha, tabela, ilan, reklam ve sinema yazıları ile kezalik Türkçe hususi, resmi bilcümle mevkut, gayrı mevkut gazete, risale ve mecmuaların Türk harfleriyle basılması ve yazılması mecburidir.
Madde 5 - 1929 Kanunusanisi iptidasından itibaren Türkçe basılacak kitapların Türk harfleriyle basılması mecburidir.
Madde 6 -Resmi ve hususi bütün zabıtlarda 1930 Haziranı iptidasına kadar eski Arap harflerinin stenografi makamında istimali caizdir. Devletin bütün daire müesseselerinde kullanılan kitap, kanun, talimatname, defter, cetvel kayıt ve sicil gibi matbuaların 1930 Haziranı iptidasına kadar kullanılması caizdir.
Madde 7 - Para ve hisse senetleri ve bonolar ve esham ve tahvilat ve pul ve sair kıymetli evrak ile hukuki mahiyeti haiz bilcümle eski vesikalar değiştirilmedikleri müddetçe muteberdirler.
Madde 8 - Bilümum bankalar, imtiyazlı ve imtiyazsız şirketler, cemiyetler ve müesseselerin bütün Türkçe muamelatına Türk harflerinin tatbikı 1929 Kanunusanisinin birinci gününü geçemez. Şukadar ki halk tarafından mezkur müesseselere 1929 Haziranı iptidasına kadar eski Arap harfleriyle müracaat vakı olduğu takdirde kabul olunur. Bu müesseselerin ellerinde mevcut eski Arap harfleriyle basılmış defter, cetvel, kataloğ, nizamname ve talimatname gibi matbuaların 1930 Haziranı iptidasına kadar kullanılması caizdir.
Madde 9 - Bütün mekteplerin Türkçe yapılan tedrisatında Türk harfleri kullanılır. Eski harflerle matbu kitaplarla tedrisat icrası memnudur.


VII) 26 11 1934 tarihli ve 2590 sayılı Efendi, Bey, Paşa gibi Lakap ve Unvanların Kaldırıldığına Dair Kanun;
Madde 1 - Ağa, Hacı, Hafız, Hoca, Molla, Efendi, Bey, Beyefendi, Paşa, Hanım, Hanımefendi ve Hazretleri gibi lakap ve unvanlar kaldırılmıştır. Erkek ve kadın vatandaşlar, kanunun karşısında ve resmi belgelerde yalnız adlariyle anılırlar.
Madde 2 -Sivil ve rütbe ve resmi nişanlar ve madalyalar kaldırılmıştır ve bu nişan ve madalyaların kullanılması yasaktır. Harb madalyaları bundan müstesnadır. Türkler yabancı Devlet nişanları da taşıyamazlar. (5)
Madde 3 - Askeri rütbelerden adın başına gelmek üzere kara ve havada Müşürlere Mareşal, Birinci Ferik, Ferik ve Livalara General, Denizde Birinci Ferik, Ferik ve Livalara Amiral denilir. Generallerin ve Amirallerin derecelerini gösteren unvanlarla Deniz Müşürleri unvanlarının ve diğer askeri rütbelerin karşılıkları Ali Askeri Şurası kararı ve İcra Vekilleri Heyetinin tasdikı ile konulur.

VIII) 3 12 1934 tarihli ve 2596 sayılı Bazı Kisvelerin Giyilemeyeceğine Dair Kanun.
Madde 1. Herhangi din ve mezhebe mensup olurlarsa olsunlar ruhanilerin (din görevlilerinin) mabet ve ayinler haricinde ruhani kisve taşımaları yasaktır. Hükümet her din ve mezhepten münasip göreceği yalnız bir ruhaniye mabet ve ayin haricinde dahi ruhani kıyafetini taşıyabilmek için muvakkat müsadeler verebilir. Bu müsaade müddetinin hitamında onun aynı ruhani hakkında yenilenmesi veya başka bir ruhaniye verilmesi caizdir.
Madde 2. Türkiye’de kanuna tevfikan teşekkül etmiş ve edecek olan izcilik ve sporculuk gibi topluluklar ve cemiyet ve kulüp gibi heyetler ve mektepler mahsus kıyafet, alamet ve levazım taşımak istedikleri zaman yalnız nizamname ve talimatname ile muayyen tiplere uygun kıyafet, alamet ve levazım taşıyabilirler.
Madde 3. Türkiye’de bulunan Türklerin ve yabancıların, yabancı memleketlerin siyaset, askerlik ve milis teşekkülleri ile münasebetli kıyafet ve alametlerini ve levazımını taşımaları yasaktır.
Madde 4. Ecnebi teşekkül mensuplarının kendi kıyafet, alamet ve levazımları ile Türkiye’yi ziyaret etmeleri, İcra Vekilleri Heyeti kararıyla tayin olunacak mercilerin müsadesine bağlıdır.
Madde 5. Türkiye Devleti nezdinde memur bulunanların kıyafetleri beynelmilel mer’i adetlere tabidir.
-------------------------------------------------------
Yazan: Muzaffer Deligöz Danışman-Yazar HATIRALAR: Grdklerim, Duyduklarm - Blogcu www.ena-ajans.com
(1)Emekli Tümgeneral Doğu Silahçıoğlu’nun “Şeriat ümmetçisi Mehmet Akif’in yazdığı” diyerek beğenmediği (Zaman 21 Şubat 2008) İstiklal Marşımız Anayasa’nın koruması altında olduğunu burada belirtelim.
Son düzenleyen Daisy-BT; 18 Şubat 2011 22:33

Benzer Konular

19 Kasım 2014 / Misafir Cevaplanmış
1 Ocak 2007 / Misafir Türkiye Cumhuriyeti
7 Mayıs 2011 / Misafir Hukuk