Önemli İcatlar - Vinç
VIP VIP Üye
Vinç
Ağır cisimlerin yukarı kaldırılması ya da yatayda hareket ettirilebilmesi için kullanılan makinelerin ortak adı. Eski çağlardan beri kullanılan vinçler 19. yüzyılda buhar makineleriyle içten yanmalı motorlar ve elektrikli motorlarının gelişmesiyle yaygın biçimde kullanılmaya başlanmıştır.
Yüklerin yalnızca kaldırılmasına yarayan kaldırıcı ya da asansör gibi aygıtlardan ve kömür, tahıl gibi dökme malzemelerin sürekli taşınmasında kullanılan taşıyıcılardan farklı olan vinçlerin; basit kollu vinç, hareketli vinç, konsol vinç ve hareketli köprü vinç gibi çeşitleri limanlarda, tersanelerde, inşaatlarda ve özellikle sanayi tesislerinde kullanılır.
Vinç, ilk tasarımı Romalı mimar Vitruvius'un M.Ö. 10. yıllarında yazdığı bir kitapta görülmüştür. Bu vinç tepesinde makara bulunan ve halatlarla sabitlenen bir direkten oluşuyordu. Makaradan geçen başka bir halat yüklere bağlanıyor ve kölelerin çevirdiği ayak değirmeniyle kaldırılıyordu.
Daha sonra 15. yüzyılda İtalya'da palangalı vinç adı verilen daha kullanışlı bir vinç tasarlandı. Buhar gücüyle çalışan ilk vinci ise 19. yüzyılda İskoçyalı John Rennie yapmıştır.
Ağır yükleri kaldırmakta kullanılan araç. Değişik çeşitleri vardır. Hemen hepsinde, bir içten yanmalı ya da elektrikli motor tarafından döndürülen ve döndükçe bir halatı sararak (ya da salarak) halata bağlı yükü kaldıran (ya da indiren) bir tambur bulunur. Gerçekte "vinç" adı aracın yalnızca bu bölümünü karşılamakla birlikte, bu sistemle çalışan ve değişik adlı (kreyn vb.) birçok araç da "vinç" adıyla bilinir. Vinçler sabit olabildikleri gibi bir tekerlekli ya da paletli taşıta da monte edilebilir ya da limanlarda olduğu gibi raylar üzerinde hareket edebilirler.
Fabrikalarda da çoğunlukla tavana döşeli raylar üzerindeki bir kafes kiriş sistemine bağlı "gezer köprülü vinç"ler kullanılır. Bu tür vinçler köprü üzerindeki operatör tarafından ya da aşağı sarkan kablosunun ucundaki kumanda düğmeleriyle yerdeki bir vinç operatörünce yönetilebilir.
Sponsorlu Bağlantılar
Ağır cisimlerin yukarı kaldırılması ya da yatayda hareket ettirilebilmesi için kullanılan makinelerin ortak adı. Eski çağlardan beri kullanılan vinçler 19. yüzyılda buhar makineleriyle içten yanmalı motorlar ve elektrikli motorlarının gelişmesiyle yaygın biçimde kullanılmaya başlanmıştır.
Yüklerin yalnızca kaldırılmasına yarayan kaldırıcı ya da asansör gibi aygıtlardan ve kömür, tahıl gibi dökme malzemelerin sürekli taşınmasında kullanılan taşıyıcılardan farklı olan vinçlerin; basit kollu vinç, hareketli vinç, konsol vinç ve hareketli köprü vinç gibi çeşitleri limanlarda, tersanelerde, inşaatlarda ve özellikle sanayi tesislerinde kullanılır.
Vinç, ilk tasarımı Romalı mimar Vitruvius'un M.Ö. 10. yıllarında yazdığı bir kitapta görülmüştür. Bu vinç tepesinde makara bulunan ve halatlarla sabitlenen bir direkten oluşuyordu. Makaradan geçen başka bir halat yüklere bağlanıyor ve kölelerin çevirdiği ayak değirmeniyle kaldırılıyordu.
Daha sonra 15. yüzyılda İtalya'da palangalı vinç adı verilen daha kullanışlı bir vinç tasarlandı. Buhar gücüyle çalışan ilk vinci ise 19. yüzyılda İskoçyalı John Rennie yapmıştır.
Ağır yükleri kaldırmakta kullanılan araç. Değişik çeşitleri vardır. Hemen hepsinde, bir içten yanmalı ya da elektrikli motor tarafından döndürülen ve döndükçe bir halatı sararak (ya da salarak) halata bağlı yükü kaldıran (ya da indiren) bir tambur bulunur. Gerçekte "vinç" adı aracın yalnızca bu bölümünü karşılamakla birlikte, bu sistemle çalışan ve değişik adlı (kreyn vb.) birçok araç da "vinç" adıyla bilinir. Vinçler sabit olabildikleri gibi bir tekerlekli ya da paletli taşıta da monte edilebilir ya da limanlarda olduğu gibi raylar üzerinde hareket edebilirler.
Fabrikalarda da çoğunlukla tavana döşeli raylar üzerindeki bir kafes kiriş sistemine bağlı "gezer köprülü vinç"ler kullanılır. Bu tür vinçler köprü üzerindeki operatör tarafından ya da aşağı sarkan kablosunun ucundaki kumanda düğmeleriyle yerdeki bir vinç operatörünce yönetilebilir.
MsXLabs & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi & Vikipedi
"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.
