Konuya Cevap Yaz

Arama

Konu: İslam Dininde Evlât Edinme Cevap Yaz

Mesaj:

[QUOTE=_Yağmur_;1922311][SIZE=3][B]EVLÂT EDİNME[/B]

İslâm'da çocuk, prensip olarak kadının evli bulunduğu erkeğe nisbet  edilir. Doğuran kadın, annesi; nikâhlı koca da babası olur. Bu yüzden,  evlâtlık anlamına gelen Arapça "da'y" tâbiri, nesebi başkasına ait olan  çocuğu bir başkasına nisbet etmek anlamına gelir.

İslâm'dan önce Araplar arasında evlât edinme anlayışı vardı. Bizzat  Allah Resulu de Zeyd'i evlât edinmişti. Bu, şöyle olmuştu: Zeyd bin  Hârise çocukken Esir edilmiş, onu Hakim b. Hizâm, teyzesi Hatice için  satın almıştı. Hz. Hatice Allah Resulu ile evlenince, onu kendisine  hediye etmişti. Daha sonra babası ve amcası Zeyd'i isteyince Resulullah  (s.a.s.) onu muhayyer bıraktı. O da Peygamberimizi tercih etti. Bunun  üzerine Hz. Peygamber Zeyd'i azât edip, evlâtlık edindi. Onu  "Muhammed'in oğlu Zeyd" diye çağırırlardı. Daha sonra evlâtlığı kaldıran  âyetler geldi:

''...Allah evlâtlıklarınızı öz oğullarınız gibi tanımadı. Bunlar sizin  dillerinize doladığınız boş sözlerdir. Allah gerçeği söylemektedir;  doğru yola O eriştirir" (el-Ahzâb, 33/4).

''Evlâtlıkları babalarına nisbet edin; bu, Allah katında en doğru  olandır. Eğer babalarının kim olduğunu bilmiyorsanız bu takdirde onları  din kardeşi ve dostlarınız olarak kabul edin. İçinizden kasd ederek  yaptıklarınız bir yana, yanılmalarınızda size bir sorumluluk yoktur;  Allah bağışlar ve merhamet eder " (el-Ahzâb, 33/5).

Abdullah b. Ömer şöyle der: "Biz bu ayetler inmeden önce Zeyd b.  Hârise'yi, "Zeyd b. Muhammed = Muhammed'in oğlu Zeyd" diye çağırırdık" .

Câhiliye devrinde evlâtlık; nesep, evlenme, boşanma, miras, sihrî  hısımlık gibi konularda öz çocuk gibi hükümler doğururdu. Evlâtlığın dul  kalan eşi ile de evlenilmezdi. Çünkü o, evlât edinen erkeğin gelini  sayılırdı. İşte Hz. Peygamber'in evlâtlığı Zeyd b. Hârise de Zeynep  binti Cahş ile evlendi, fakat mutlu olamadılar. Çünkü gerçekte Zeynep ve  ailesi bu evliliği arzu etmemiş, ancak Allah Rasûlü dünürcülük yapınca,  şu âyete göre muvâfakatlarını bildirmişlerdi.

"Allah ve Peygamberi bir iş hakkında hüküm verdiği zaman," gerek mümin  olan bir erkek ve gerekse mümin olan bir kadın için, ona aykırı olacak  şekilde diledikleri gibi davranmaya hakları yoktur. Kim Allah'a ve  Resulune isyan ederse, şüphesiz o, apaçık bir sapıklıkla yolunu  şaşırmıştır" (el-Ahzâb, 33/36).

Hz. Peygamber'in sabır tavsiyelerine rağmen, sonunda Zeyd, Zeyneb'i  boşadı. Zeynep iddetini tamamladıktan sonra da, evlâtlık hukuku  lağvedildiği için Hz. Peygamber (s.a.s.) ile evlendi. Ayette şöyle  buyurulur:

"Sonunda mademki Zeyd eşiyle ilgisini kesti; biz onu, seninle  evlendirdik ki, evlâtlıkları eşleriyle ilgilerini kestiklerinde onlarla  evlenmek konusunda mü'minlere bir sorumluluk olmadığı bilinsin"  (el-Ahzâb, 33/38).

Buhâri'nin naklettiğine göre Zeynep, Hz. Peygamber (s.a.s.) ile  evlendikten sonra, onun diğer ailelerine karşı övünür ve şöyle derdi:  "Rasûlullah sizi ailelerinizden isteyip nikâhladı. Beni ise yedi kat  semalardan Allah (c.c.) o'na nikâhladı" (Sâbûnî, Tefsîru Ayâti'l-Ahkâm,  II, 322).

İslâm, gelinlerle evlenme yasağını öz çocukların eşlerine inhisar  ettirdi. Ayette, "Kendi sulbünüzden gelmiş oğullarınızın karısı... size  haram kılındı" (en-Nisâ, 4/23) buyurulur.

Bu duruma göre, başkasının çocuğunu evlât edinmekle öz çocuk gibi hak ve  görevler meydana gelmez. Evlât edinenin nafaka ve eğitim masrafları  yükümlülüğü olmaz. Aralarında bir hısımlık doğmadığı için evlenme engeli  de meydana gelmez. Miras cereyan etmez. Ancak nesebi bilinmeyen bir  çocuğu, bir kimse "bu benim oğlum veya kızımdır" diye ikrarda bulunsa,  bu çocuk onu tasdik etsin veya etmesin, nesebi ondan sabit olur ve  aralarında miras cereyan eder. Diğer yandan evlâtlıkla, süt hısımlığı  birbirinden farklıdır. Süt hısımlığı, bir kadının kendine ait olmayan  süt emme yaşındaki bir çocuğu emzirmesiyle meydana gelir ve öz çocuk  gibi evlenme engelleri doğar. Buluntu çocuk da, öz çocuk gibi sayılmaz  (Elmalılı, Hak Dini Kur'an Dili, V, 3869-3900; Mehmed Zihni, Nimet-ı  İslâm, İstanbul 1316 H., 3. Kısım, 271, 273).

Ancak yukarıdaki hükümler yetim, öksüz, fakir, kimsesiz çocuklarla  ilgilenmeme anlamına gelmez. Bu gibi çocuklar aileler nezdinde veya  çocuk yuvalarında himâye edilir; bakılır, eğitilir, sanat ve meslek  sahibi kılınır, evlendirilir. Müslüman, bu çeşit amellerden büyük ecir  kazanır. Sadece, çocuğu kendi nesep hısımı yapamaz, büluğ çağından  sonraki görüşmeler İslamî ölçüler içinde olur. Hîbe yoluyla dilediği  kadar, vasiyet yoluyla ise malının üçte birini himâye ettiği kişiye  bırakabilir.

[/SIZE][RIGHT][SIZE=3] Hamdi DÖNDÜREN
İslam Ansiklopedisi
[/SIZE][/RIGHT][/QUOTE]

Ekstra Seçenekler
Diğer Seçenekler Bağlantıları otomatik olarak tıklanabilir yap Harici bağlantıların sayfa başlıklarını otomatik al Konuyu Puanla Bu konuya puan verebilirsiniz.

Sayfa 0.039 saniyede 8 sorgu ile oluşturuldu

MsXLabs Üye Girişi