Osmanlı Hanedanı

Osmanlı Hanedanı
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Sponsorlu Bağlantılar

Ülke: Osmanlı Devleti
Ünvanlar: Padişah, Sultan, Bey, Han
Kurucu: Osman Gazi
Son hükümdar: VI. Mehmet
Yıkılış tarihi: 1922
Etnik Grup: Türk (Kayı boyu'dan)

Osmanlı Hanedanı, Osmanlı Devleti’ni yaklaşık 600 yıl yöneten hanedandır. Osmanlılar ve Osmanoğulları olarak da bilinir. Hanedan adını, Osmanlı Beyliği’nin kurucusu olan Osman Bey’den alır. Osmanlı Hanedanı’nın 1299 yılında başlayan yönetimi, 1922 yılında Ankara Hükümeti’nce saltanatın kaldırılmasıyla son bulmuştur.
Osmanlı Hanedanı’ndan hükümdar olanlar yaygın olarak padişah olarak bilinir. Ancak kuruluş yıllarında hükümdarlık unvanı bey idi ve bunun yerine daha sonra han unvanı kullanıldı. Sultan unvanı da Osmanlı Hanedanı’nda yaygın kullanılan bir unvandı; ama bu unvan erkek hükümdarların yanı sıra kadınlar için de kullanılıyordu.

Kuruluşu
Ayrıca Baknız: Osmanlı İmparatorluğu - Kuruluş Dönemi
Osmanlı Hanedanı'nın kurucusu Osman Bey, Anadolu Selçuklularını uç beylerinden biriydi. Bizans sınırına yakın bir bölgede Anadolu Selçuklu Devleti'ne hizmet ediyordu. Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılmasından sonra iktidarını ilan etti ve sonradan Osmanlı Beyliği olarak adlandırılan devleti kurdu. Kendisi de bu devletin ve hanedanın ilk hükümdarı oldu. Osman Bey'den sonra devletin başına oğlu Orhan Bey geçti.

Fatih Kanunnamesi
Fatih Sultan Mehmed'in saltanatının son yıllarında oluşturulan "Kanunname-i Ali Osman", daha önceki padişahların yazılı kurallarını birayaya getirmekle birlikte, devlet yönetimini aşırı merkeziyetçi bir yapıya dönüştürmüş ve padişahı "mutlak hakim" kılmıştır. Fatih Kanunamesi olarak anılan bu düzenlemede, tahta çıkan şehzadenin, erkek kardeşlerini öldürtmesine yasallık kazandırmasıyla ünlüdür:
“Ve her kimesneye evlâdımdan saltanat müyesser ola, karındaşların nizamı âlem için katletmek münâsibdir.”

Hanedanın Sonu
Osmanlı Hanedanı'ndan son padişah olan VI. Mehmed, Birinci Dünya Savaşı'ndan yenik çıkmış Osmanlı Devleti'nin de son hükümdarıydı. Anadolu topraklarının bölünmesini öngören Sevr Antlaşması'na karşı Anadolu'da gelişen Kurtuluş Savaşı'nın başarıya ulaşmasının ardından, VI. Mehmed'in hükümdarlığına son verildi ve padişah ile çevresiyle birlikte yurtdışına sürüldü.

Osmanlı sultanları ve halifeleri

vikipedi,özgür ansiklopedi

Moğol Hanı Hülagü, 1258’da halifeliğin merkezi konumundaki Bağdat’ı fethetmiş, Abbasi soyundan gelenleri de öldürerek bu makama son vermişti. Fakat feth sırasında kaçan bazı Abbasi üyeleri, Memlüklüler’e sığınarak burda halifeliği tekrar ilan ettiler (13 yy.). Bu halifeliğin dini törenlerde protokolde durmaktan başka bir siyasi otoritesi yoktu. Bu şekilde yaklaşık üçyüz yıl devam eden bu durum I. Selim’in Mısır’ı fethetmesiyle sona erdi. Hilafetin koruyuculuğu Osmanoğullarına geçti. O dönemin halifesi III. Mütevekkil İstanbul’a getirilerek hayatını siyasi yetkisi olmadan burda geçirmiştir.
1 Kasım 1922 tarihinde Saltanatın Kaldırılması’ndan sonra da Ankara Hükümeti halife olarak, T.B.M.M.’nin seçtiği Halife Abdülmecid Efendi’den, sadece Müslümanların Halifesi unvanını kullanması ve gösterişli hareketlerde bulunmaması istemişti. Abdülmecid Efendi, T.B.M.M. Yönetimi tarafından halife seçildikten sonra kendisine verilen talimâta aykırı olarak, "Halife-î Müslimin" ünvanından başka sıfat ve unvanlar kullanarak, Cumhuriyet hükümetinin talimâtı dışına çıktı. Son Osmanlı Halifesi Abdülmecid Efendi’nin, Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın Cumhuriyetin İlânından sonra gerçekleştirmeyi planladığı devrimlere engel olabilmesi ihtimal dahilinde bulunan bir hilafet kurumuna karşı en sert tedbirleri almaktan kaçınmayacağını göz ardı etmemesi gerekirdi. Bir taraftan Abdülmecid Efendi’nin, bu yanlış yöndeki davranışları Halifeliğin kaldırılması için bahane edilerek ve diğer taraftan da başka sebepler ileri sürülmek suretiyle, hilafet müessesesi 3 Mart 1924 tarihli Halifeliğin kaldırılması ve Hanedan-ı Osmaniye’nin Türkiye Cumhuriyeti memâlik-î hariciyesine çıkarılmasına dair kanûn ile sona erdirildi.