Bilinen Türk lehçeleri ve şiveleri hangileridir? Türk lehçelerinin özellikleri nelerdir? |
Günümüzde Asya kıtasının hemen hemen tümüne yayılmış olan Türk toplumlarının ortak dili Türkçe olsa da, lehçe ve ağızlarda oldukça önemli farklılıklar bulunmaktadır. Türk lehçeleri 6 büyük guruba ayrılabilir. Bunlar:
Azeri Türkçe’si: Beş il bundan gabag (Beş yıl önce) Avtobusa gabagdan bin, daldan düş (Otobüse önden bin, arkadan in) Gagavuz Türkçe’si: Laflanmışlar gitmee (Gitmeye sözleşmişler) Tutunduk yeniycee işe, neçinki yeskiycesine büün yok nasıl yaşama. (Yeniden işe koyulduk ama eskisi gibi yaşam yoktur.) Tatar Türkçe’si: Atılık dustlar alga taban (İleri atılalım dostlar) Ana şatlığınnan cılap ciberde (Anne mutluluktan ağladı) Karakalpak Türkçe’si: Ağaynim, men bunı tüsinbeymin (Ağam, ben bunu anlamıyorum / düşünemiyorum) Onı heş neerse kızıktırmaydı (Onu hiçbir şey ilgilendirmiyor / kızıştırmıyor) Nogay Türkçe’si: Tauu tauuga yolukpas, edem edemge yolıgar (Dağ dağa kavuşmaz, adam adama kavuşur) Men barayak eken, men mutıp kaldım (Ben gidecektim / varacak iken, fakat unutup kaldım) Kumuk Türkçe’si: Yer günnü aylanasından aylana (Dünya güneşin etrafında dolanır / eylenir) Sütte auğzu bişgen suvuk suvnu üfürüp içer (Ağzı sütten yanan / pişen soğuk suyu üfleyip içer) Karaçay-Balkar Türkçe’si: Men kesimi cangılganımı angılayma (Ben kendi yanılgımı anladım) Anı caşağu alkın allındadı (Onun yaşamı önündedir / elindedir) Özbek Türkçe’si: Tuşuneemen, emme ceveb kaytere elmeymen (Anlıyorum ama cevap veremiyorum) Uleer birbiri bileen geprişmeydi (Onlar birbirleri ile konuşmuyorlar) Uygur Türkçe’si: Men her yekşembe küni teatrga baridiganmen (Ben her Pazar günü tiyatroya giderim / varırım) Pulni poçta arkilik evettim (Parayı eve posta ile yolladım) Kırgız Türkçe’si: Men kün sayın erte turamın (Ben her gün / sayılı günde erken kalkarım) Al oğru, mına oşonduktan iştebeyt (O hastadır / ağrıyor, bu yüzden çalışmıyor) Tuva Türkçe’si: Kandığ amıradıp çor siler? (nasılsınız?) Kaş harlığ siler? (Kaç yaşındasınız?) Bejen harlığ men (Elli yaşındayım) Alıntı |
Uluslarası dilbilimsel ölçülere göre her dilin konuşma biçimi, yerel farklılıkları bir ve halkın bir bölümünün kullandığı farklı bir çeşidi lekttir. Eğer lektler bir coğrafî bölgeye aitse o zaman diyalekttir ya da Türkçesi ile lehçedir. Tüm dünyada bu kural değişilmez ve tartışılmaz bir filolojik gerçektir. Ancak Türkiye'de lehçe, şive ve ağız gibi yapay ayrıştırma ve adlandırmalarla üç farklı görüş savunulmaktadır.
Türkiye Türkçesinin genel kabûl görülmüş ve yazı diline aktarılmış lehçesi, İstanbul lehçesinden türemiştir. Bunun hikâyesi de Genç Kalemlerin, Yeni Lisan makalesine dayanmaktadır. Türkiye kurulunca dil devrimi sırasında Ömer Seyfettin'in savunduğu gibi: Boğaz'da yaşayan İstanbul hanımefendilerinin konuşmalarınıa dayalı yazılı dil. Anadolu'da özellikle Karadeniz Bölgesi, Güneydoğu Bölgesi ve de Ege Bölgesi'nde lehçe farklılıkları apaçık gözlenmektedir. Ancak yerel lehçeler, küçük yaşlardan itibaren eğitimde resmi Türkçe kullanıldığı için yavaş yavaş kaybolmaktadır. İstanbul Türkçesi (Resmi Türkçe) Rumeli G.D. Bulgaristan ve K.D. Yunanistan [1] Karadeniz Güneydoğu Anadolu Ege ve Kırcaali çevresi gidiyorum gidéyim gityirin kitéyrım-cideyrum gidirem gidivereyom ağladığım kadar ayledıgım ka' ağladığım gıda(nı) ağladuğum kadar ağ:ladıgım gadar - gördüğüm güzel kız gürdüüm güzel kız gö:düğüm güzel gız körduum küzél gız gördügüm gözel gız - ne yapacakmış ? n'apacagimiş ni yapça:mış? n'âbacağimiş ne yapcahmış n'apıcamış yağmura mı bakıyorsun ? yagmura mi bakaysiñ yağmıra mı bakyısın? ya:mora mi pakaysun yaqmıra mı bagıyorsuñ yağmıra mı bakıvereyon koşacağım kuşacayim kaşçan koşacağum goşacağam goşduruvercem Anadolu Türk lehçelerinin bilinen özellikleri şöyledir:
Rumeli Türk leçelerinde ise:
|
Yaşayan Türk lehçeleri ve şiveleri hakkında daha detaylı bilgi verir misiniz? |
Saat: 05:30 |
©2005 - 2024, MsXLabs - MaviKaranlık