Keten Prenses adlý kullanýcýdan alýntý (Mesaj 1270424)

Klasik batý müziði,

Klasik Batý müziði çalgýlarý


Yaylý çalgýlar

Yaylý çalgýlar bir orkestranýn belkemiðidir. Yayla sürtündüðünde titreþen tellerden oluþan tahta çalgýlardýr. Diðer bir adý da "keman ailesi"dir.

• Keman: Yaylý çalgýlarýn en küçüðüdür. Soprano ses verir.
• Viyola: Biraz büyükçe bir kemandýr. Sesi daha kalýn ve hüzünlüdür. Alto ses verir.
• Çello (Viyolonsel): Bir ucu yere dayanarak çalýnýr. Tenor ses verir.
• Kontrbas (veya sadece Bas): Yaylý çalgýlar arasýnda en büyük olanýdýr (Boyu bir insan boyuna ulaþýr). Bas ses verir.

Avrupa'da yaylý çalgýlar "telli çalgýlar" olarak adlandýrýlýr ve böylece bu aileye arp (harp) da eklenir. Arp, çok sayýda tele ve pedala sahip olan bir çalgýdýr ve telleri parmakla çekilerek titreþtirilir. Keman ailesinin üyeleri de buna benzeyen bir biçimde çalýnmaya müsaittir (pizzicato).

Üflemeli çalgýlar

Ýçlerine üflenen nefes sayesinde titreþen çalgýlardýr. Ýki gruba ayrýlýrlar: Tahta üflemeliler ve Bakýr üflemeliler. Bu gruplar çalgýlarýn imal edildikleri maddeye göre ayrýlmaz, çalýþma stillerine göre ayrýlýr.

• Flüt: Bir tahta üflemelidir. 19. yüzyýlda tahtadan imal edilirken günümüzde metalden imal edilmekte olan konser flütü (yanflüt), tatlý ve sakinleþtirici bir ses çýkarýr. Orkestralarda flütün yanýsýra kýsaca pikolo diye adlandýrýlan pikolo flüt de kullanýlýr. Pikolo, küçük anlamýna gelir. Pikolo flüt, normal flütten daha kýsadýr ve daha ince ses çýkarýr.
• Klarinet: Tek kamýþlý tahta üflemelidir. 19. yüzyýlda kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Hafif boðukça fakat parlak bir ses çýkarýr. Orkestrada normal klarinetten daha kalýn ses çýkaran basklarinet de kullanýlýr.
• Saksofon: 20. yüzyýl klasik müzik eserlerinde yer alan (örneðin Ravel ve Gershwin'in eserlerinde) tek kamýþlý tahta üflemelidir. Bir klarinet alt-türü de denebilir.
• Obua: Çift kamýþlý tahta üflemelidir. Barok dönemden beri orkestralarýn en popüler çalgýlarýndandýr. Keskin ve acýklý bir sesi vardýr. Orkestralarda obuanýn yanýsýra biraz daha kalýn ses veren korangle (Ýngiliz kornosu) da kullanýlýr.
• Fagot: Çift kamýþlý tahta üflemelidir. Gizemli ve kadifemsi bir sesi vardýr. Orkestralarda fagotun yanýsýra, normal fagottan bir oktav daha kalýn ses çýkarabilen kontrfagot da kullanýlýr.
• Trompet: Pistonlu bakýr üflemelidir. Parlak ve coþkulu bir sesi vardýr.
• Trombon: Sürgülü bakýr üflemelidir. Trompetten daha kalýn ses çýkarýr. Sesi biraz daha boðuktur.
• Korno: Pek çok yerinden bükülmüþ çok uzun bir borudan oluþur. Dairesel bir þekle, boðuk bir sese sahiptir.
• Tuba: En kalýn sesli bakýr üflemelidir. Kornonun daha büyüðü sayýlabilir. Pistonludur.

Vurmalý çalgýlar (Perküsyon) [deðiþtir]

Tokmak, baget veya fýrça gibi cisimlerle vurularak titreþtirilen çalgýlardýr. Orkestranýn en arkasýnda bulunurlar.

• Timpani: Küçük orkestra davullarýdýr. Yarým küre biçimindedirler. Çýkaracaklarý nota, derileri gerilerek ayarlanabilir.
• Zil: Ýki dairesel bakýr levhadan oluþur, birbirlerine çarpýlarak ses çýkarýr.
• Üçgen: Bir metal çubuðun üçgen þekli oluþturacak þekilde bükülmesiyle yapýlýr. Küçük bir sopayla vurularak kýsa ama etkili bir çýn sesi verir.
• Kastanyet: Ýspanyol kökenlidir. Ýki küçük tahta parçasýndan oluþur, bunlarýn birbirine vurulmasýyla ses çýkarýr.
• Çýngýrak: Metalden yapýlmýþ konik biçimli bir çalgýdýr. Ýçinde yine metalden küçük bir tokmak asýlýdýr, çýngýrak sallandýkça koninin iç yüzeyine çarparak ses verir.
• Tef: Yuvarlak bir tahta kasnaðýn bir veya iki yanýna deriden bir örtü geçirilerek yapýlýr ve parmak vuruþlarýyla çalýnýr. Her vuruþta, kasnaktaki ince pirinçten 4-8 çift küçük zil týnlar.
• Trampet: Dairesel bir metal gövdenin iki tarafýna gerilmiþ deriden ve bir derinin hemen altýndaki gerili kiriþlerden oluþur. Bagetle vurulduðunda deriler kiriþlerle titreþir ve güçlü, keskin bir pat sesi çýkar.

Misafir adlý kullanýcýdan alýntý (Mesaj 1583291)

batý müziði neyle çalýnýr?
batý müziði hangi ülkelerde yaygýndýr?
batý müziðinin ünlü solistleri?
batý müziði adý nereden gelmiþtir? v.b.