Tarih biliminin önem ve yararlarýný içeren bir kompozisyon nasýl hazýrlanýr?
 

Aþaðýdaki bilgilerden yararlanarak kompozisyonunuzu yazýnýz.

Tarih, araþtýrma alaný olarak, insan kayýtlarýna, yazýlý ya da sözlü kaynaklara dayanýr. Tarihi bilgi, geçmiþteki olaylara iliþkin bilinenlerin, tarihe iliþkin güncel düþünce çerçevesiyle yorumlanmasýyla oluþur.
Tarih kelimesinin Batý dillerindeki tüm karþýlýklarý Grekçe istoria, istorien sözcüðünden gelmektedir. (Latince: his-toria, Ýtalyanca: storia, Fransýzca: histo-rie, Ýngilizce: history, Almanca: Histo-rie). Ýyonya lehçesinde bildirme, haber alma yoluyla bilgi edinme anlamlarýnda kullanýlan kelime, Attika lehçesinde görerek, tanýk olarak bilme anlamlarýnýn yaný sýra çok daha geniþ bir anlam içeriðiyle fizik, coðrafya, astronomi, bitki ve hayvan bilgisi ve hatta giderek doða bilgisini kapsayacak þekilde kullanýlmýþtýr.

Tarihi kaynaklar ve yöntem:
Tarihçiler araþtýrmalarýnda çok çeþitli kaynaklar kullanýrlar. Bu kaynaklarýn önem sýrasýna göre belirli bir hiyerarþi içinde sýnýflanmasý ve yorumlanmasý tarihçinin temel çalýþma yöntemidir.

Kaynaklarýn kullanýmý:
Tarih bilimi nesnel verilere, olgulara dayanan bir bilimdir, ancak nesnelliði bütünüyle yansýtmasý mümkün deðildir. Tarihî çalýþmalarýn birinci elden kaynaklara, arþiv belgelerine dayalý olmasý bu çalýþmalarýn inceledikleri konu üzerine mutlak bilgi verdiði, son sözü söylediði anlamýna gelmez. Bu durumun nedenleri kaynaklara baðlý (nesnel) ve tarihçiye baðlý nedenler olarak ikiye ayrýlabilir:

1. Arþiv belgeleri her zaman güvenilir bir kaynak teþkil etmez; örneðin resmi kayýtlarýn henüz kaleme alýndýklarý sýrada gerçekten uzak bilgiler yansýtmalarý olasýdýr. Tarihçi bu olasýlýklarý da göz önünde bulundurarak kaynaklara karþý eleþtirel bir yöntem izler.
2. Kullanýlacak olan belgelerin seçimi, sunuþ þekli, tarih çalýþmasýnýn amacý, tarihçinin kiþisel siyasi-ideolojik tercihleri, tarihçinin eser verdiði dönemin siyasi-ideolojik koþullarý gibi çeþitli nedenler, tarih yorumlarýna etki eder. Dolayýsýyla ayný arþiv belgelerinden yola çýkýlarak farklý tarih yorumlarýna ulaþýlmasý olasýdýr

Tarih biliminin geçmiþi:
Tarih biliminin ilk yazýlý kaynaklarý Sümerler daha sonra Mýsýr, Hitit, Çin ve Hint uygarlýklarýndaki dini içerikli de olsa bir takým bilgilere sahip olan belgelerdir. Tarih yönteminin geliþmesine, eski Yunan uygarlýðý'nda yaþayan Heredot ve Thukydides büyük katkýlar yapmýþlar. Bu anlayýþ Büyük Roma Ýmparatorluðu döneminde Polybos tarafýndan devam ettirilmiþtir. Ayrýca Çin’de Pan ailesi (M.S. I. yy) ile Du’yun (732-812)'da tarih bilimine önemli katkýlarda bulunmuþlarýdr.
Ýslam'da tarih biliminde en büyük atýlým Kur'an ile olmuþtur.Kur'an'ý Kerim'deki kavimler, peygamberler v.s. hakkýnda bilgiler bulundurmasý ayrýca hadislerin toplanmasý iþi tarih yazýcýlýðýný geliþtirmiþtir.
Avrupa'da Reform ve Rönesans ile birlikte filozoflarýn bilimin yöntem, amaç ve kavramlar konusundaki fikirleri Tarih bilimini de etkilemiþtir. Voltaire doða bilimlerinde olduðu gibi tarih biliminde de yasalarýn olabileceðini söyler.