TEKNİK

a. (fr. technique; yun. tekhnikos, tekhne, sanat, sanayiden).
1. Bir etkinliğe özgü uygulamaya yönelik, yöntem ve yordamların tümü: Suluboya tekniği. Keman tekniği. Propaganda tekniği.
2. Bir kimsenin, bir etkinliğin uygulanmasındaki becerisi, hüneri: Çok iyi tekniği otan bir müzisyen.' Tekniğini geliştirmesi gereken bir tenisçi.
3. Belli bir sonuca varmayı sağlayan davranış biçimi; yöntem: Onun tekniği, karşısındakinin kafasını karıştırmak için sürekli soru sormaktır.
4. Bilimsel bilgilere dayanan ve üretime yönelik yöntemlerin tümü: Nükleer santralların tekniği. Sanayide yeni teknikler geliştirmek.
5. Bilimin, üretim alanındaki uygulamalarının tümü: Bilim ve tekniğin evrimi.

—Eğit. Herhangi bir sanat, üretim ve öğretim etkinliği için başvurulması gereken beceri, işlem ya da yol.

—Soğut, san. Soğutma tekniği, soğutma makinelerinin tasarlanması, çalışması ve uygulanmasına ilişkin tekniklerin tümü.

♦ sıf.
1. Bir etkinliğin uygulama yönüne, uygulanmasına ve bunun için gereken beceriye ilişkin olan bir şey için kullanılır: Mesleğinde belli bir teknik beceriye sahip olmak. Kemanın teknik güçlükleri.
2. Bir aracın, bir aygıtın, bir döşemin işleyişine ilişkin bir şey için kullanılır: Teknik bir hata. Bu yalnızca teknik bir sorun.
3. Bir bilimin uygulanmasıyla ilgili bir şey için kullanılır: Bilgi-işlemde teknik gelişmeler.
4. Bir etkinliğe ya da bir bilim koluna özgü olan ve özel bilgiler gerektiren bir şey için kullanılır: Bir dilin teknik terimleri.
5. Uygulamacı, meslek adamı yetiştiren bir öğretim dalı; bu öğretim dalından yetişen kimse için kullanılır: Teknik lise. Teknik eleman. Teknik adam.
6. Tkz. Teknik becerisi güçlü olan bir sporcu için kullanılır: Çok teknik bir basketbolcu.

—Ask. Teknik hizmet, savaşta ve barışta silahlı kuvvetlere teknik destek sağlayan bölüm. (Kimya, istihkâm, sağlık, ordudo- natım, levazım, muhabere ve ulaştırma gibi yardımcı sınıfların çeşitli teknik çalışmalarının tümünü kapsar.) || Teknik istihbarat, yabancı ve özellikle komşu devletlere ait silahlı kuvvetlerde çeşitli amaçlarla hizmete konmuş bulunan silah, araç ve gereçlerinin ad, cins, sayı ve çalışma konulan ile fiziksel nitelik ve özelliklerini araştırmak amacıyla teknik alanda yapılan çeşitli türdeki istihbarata verilen ad.

—Eğit. Mekanik uğraşlara, sanayi ile ilgili işlere ya da uygulamalı bilimlere ilişkin. || Teknik lise, genel ve teknik eğitim dersleriyle öğrencilerini bir yandan orta kademe teknisyenlik görevleri için yetiştiren, bir yandan da özellikle teknik alanlarda yükseköğretime hazırlayan ve birinci sınıfları meslek liseleriyle ortak olan ortaöğretim kurumu.

—Mil. muhs. Teknik katsayı, girdi-çıktı tablolarında, bir i ürününün j dalındaki ara tüketimi ile bu dalın üretimi arasındaki oran.

—Polim. Teknik polimer, mühendislik işlemlerinde kullanılan polimer.

—Tek. res. Teknik ressam, teknik resim çizen ressam. (Bir mühendisin hazırladığı verilerden yola çıkarak çalışan tasarımcı, projeyi ana hatlarıyla tanımlar, sonra araştırma ressamı, projenin çeşitli işlevlerini sağlayacak organları inceler ve gösterir; son olarak teknik ressam, bütünün resimlerinden yola çıkarak parça resimlerini çizer.)

—ANSİKL. Eğit. Teknik liselerde elektrik, elektronik, tıp elektroniği, makine, motor, uçak motorları bakım ve onartmı, kalıp, makine ressamlığı, yapı ressamlığı, altyapı, üstyapı, eğitim araçları, kimya ve mikroteknik alanlarında eğitim yapılmaktadır. Bazı illerde 1983-1984 öğretim yılından başlayarak açılmış olan ve bir kısım derslerin öğrenimini yabancı dille yapan Anadolu Teknik liselerinde de teknik eğitim verilmektedir. Çeşitli teknik liseleri bitirmiş olanlar iş hayatında teknisyen unvanıyla çalışırlar.
Teknik eğitim fakültesi, Ankara'da Gazi üniversitesi'ne bağlı, mesleki ve teknik öğretim okullarına atölye ve meslek dersi öğretmeni yetiştiren yükseköğretim kurumu.
Cumhuriyet dönemi öncesinde devletin mesleki ve teknik eğitime ilişkin belli bir politikası yoktu. Sanat okullarında görev yapacak öğretmenlerin yetiştirilmesi konusu ilk kez Cumhuriyet döneminde ele alındı. Bu amaçla, başlangıçta yurtdışına öğrenci gönderildi. 1935'ten sonra sanat okullarının sayısındaki artış göz önüne alınarak Ankara'da Erkek meslek öğretmen okulu açıldı. Demir ve Ağaç işleri bölümlerinden oluşan okula 1940-1941 öğretim yılında Döküm, Model ve Yapı bölümleri de eklendi. Okulu bitirenler sanat okullarında aynı adlar altında açılan bölümlere "teknik öğretmen” unvanıyla atölye ve meslek dersleri öğretmenleri olarak atandılar. Erkek meslek öğretmen okulu sırasıyla Erkek teknik öğretmen okulu, Erkek teknik yüksek öğretmen okulu, Yüksek teknik öğretmen okulu adlarını aldı ve 2809 sayılı yasa'yla (1982) Gazi üniversitesi'ne bağlanarak Teknik eğitim fakültesine dönüştürüldü. Öğrenim süresi 4 yıl olan fakülte, Elektrik, Elektronik ve bilgisayar, Makine, Matbaa, Metal, Mobilya ve dekorasyon, Yapı öğretmenliği bölümlerinden oluşur.
Türkiye'de bu kuruluş dışında, İstanbul’da Marmara, Elazığ'da Fırat ve Af- yonkarahisar'da Afyon üniversitesi'ne bağlı olarak etkinlik gösteren üç teknik eğitim fakültesi daha bulunmaktadır.
Teknik okullar komutanlığı (Hava), 23 nisan 1926'da "Uçak makinist okulu" adıyla Yeşilköy'de kuruldu, 1928'de “Hava makinist okulu”, 1949'da “Hava teknik okullar komutanlığı" adını aldı. 20 ocak 1950' de, halen konuş yeri olan Gaziemir'e (İzmir) taşındı, 1954’te lağvedildi ve 13 eylül 1969'da bütün sınıf okullarını bünyesinde toplayarak yeniden kuruldu. Hava teknik okullar komutanlığı'nın kuruluşunda 7 sınıf okulu ve 1 öğrenci alay komutanlığı vardır. Bu komutanlık, hava kuvvetlerinin ihtiyaç duyduğu subay, astsubay, astsubay adayı, sivil personel ve erlere değişik sınıf, branş ve ihtisaslarda teknik ve akademik eğitim verir. Hava teknik okullar komutanlığı sınıf okullarında 13 sınıf ve branşta (uçak bakım, uçak elektronik silah ve mühimmat, muhabere, istihkâm, füze, uçaksavar, önleme, kontrolör, istihbarat, ikmal, personel, levazım, maliye ve ulaştırma) subay, astsubay ve erbaşlar için yılda 4 kez meslek ihtisas kursları açılmaktadır.