Karınca,

Hymerıoptera (zarkanatlılar) takımının Formicidae familyasından yaklaşık 8 bin böcek türünün ortak adı. Karıncalar yeryüzünün hemen hemen her yerinde bulunursa da özellikle sıcak bölgelerde yaygındır. Tüm karıncalar örgütlü topluluklar halinde bir arada yaşar. Uzunlukları 2-25 mm arasında değişir. Renkleri genellikle sarı, kahverengi, kırmızı ya da siyahtır.

Karıncaların genel olarak iri bir başı, göğse kısa bir belle (karnın pula ya da düğüme dönüşmüş ilk bölütleri) bağlanan oval biçimli bir karnı vardır. Duyargaları dirseklidir. İki ayrı biçimde gelişmiş çene parçalarından dışta bulunan çift, besinleri ya da gerekli maddeleri taşımaya ve toprağı kazmaya yarar. İçte kalan çift ise çiğneme işlevini yerine getirir. Bazı türlerin karın bölümünün ucunda sert bir iğne vardır.

Karınca topluluklarında genellikle üç kast ya da sınıf görülür: dişiler, erkekler ve işçiler. Bazı türler öbür türlerin yuvalarında asalak olarak yaşar ve bu karıncaların larvalarını yuvadaki işçi karıncalar besleyip büyütür. Örneğin Wheeleriella santschii türü, Kuzey Afrika’nın en yaygın karınca türü olan Monomorium salomonis'in bir yuva asalağıdır.

Karıncaların çoğu yuvada yaşar.

Yuvalar toprak içinde ya da kaya altında bulunabildiği gibi toprak üstünde çerçöp, kum ve çakıldan yapılmış olabilir. Kuzey Amerika’da bol bulunan, iri yapılı Camponotus türleri orman içinde kalmış ağaç gövdeleri ve kütüklerinde, bazı türler dikili ağaçlarda ya da otsu bitkilerin gövde boşluğunda yaşarlar. Afrika’nın tropik bölgelerinde görülen terzi ya da dokumacı karıncalar (örn. Tetramorium türleri) yuvalarını larvaların salgıladığı ipekle yaprak ve benzeri maddeleri birbirine bağlayarak hazırlar. Güney Amerika'da yaşayan Dolichoderus cinsinin üyeleri yuvalarını bir araya getirip yapıştırdıkları hayvan dışkılarından kurar. Dorylinae alt familyasını oluşturan göçmen karıncalar göç yolları üstüne çıkan bitki ve hayvanları silip süpürmeleriyle ünlüdür. Örneğin Amerika'nın tropik bölgelerinde yaşayan Eciton cinsinin üyeleri kollar halinde yürürken önlerine çıkan böcekleri ve öbür omurgasızları yer. Koloni dişinin yumurtlaması sırasında birkaç gün duraklar ve yumurtadan çıkan larvaları da yanlarına alan erişkinler göçlerini sürdürür. Afrika’da yaşayan Dorylus cinsinin üyeleri de benzer bir davranış gösterir.

Karıncalar yumurta, larva ve pupa evrelerinden geçerek 8-10 hafta içinde erişkin biçimini alır. Karınca topluluklarında dişinin görevi yumurta üretmektir. İşçi karıncalar kısır dişilerden oluşur ve yuvanın her türlü işiyle uğraşırlar. Bazı topluluklarda görülen iri başlı işçiler (askerler) koloniyi savunur. Birçok karınca türünün oluşturduğu kolonilerde, yılın belli bir döneminde kanatlı erkek ve dişiler gelişir. Koloniden ayrılan bu kanatlı bireyler havada çiftleşir. Çiftleşmenin hemen ardından erkekler ölür. Döllenmiş dişiler kendilerine yeni bir yuva kurar.

Karıncalar hem bitkisel hem de hayvansal maddelerle beslenebilir. Formica cinsinde yaşayan Eciton cinsinin üyeleri kollar halinde yürürken önlerine çıkan böcekleri ve öbür omurgasızları yer. Koloni dişinin yumurtlaması sırasında birkaç gün duraklar ve yumurtadan çıkan larvaları da yanlarına alan erişkinler göçlerini sürdürür. Afrika’da yaşayan Dorylus cinsinin üyeleri de benzer bir davranış gösterir.

Karıncalar yumurta, larva ve pupa evrelerinden geçerek 8-10 hafta içinde erişkin biçimini alır. Karınca topluluklarında dişinin görevi yumurta üretmektir. İşçi karıncalar kısır dişilerden oluşur ve yuvanın her türlü işiyle uğraşırlar. Bazı topluluklarda görülen iri başlı işçiler (askerler) koloniyi savunur. Birçok karınca türünün oluşturduğu kolonilerde, yılın belli bir döneminde kanatlı erkek ve dişiler gelişir. Koloniden ayrılan bu kanatlı bireyler havada çiftleşir. Çiftleşmenin hemen ardından erkekler ölür. Döllenmiş dişiler kendilerine yeni bir yuva kurar.

Karıncalar hem bitkisel hem de hayvansal maddelerle beslenebilir. Formica cinsinde görüldüğü gibi birçok tür bazen kendilerinin ya da öbür türlerin yumurtalarını yer. Yalnız bitki özsuyuyla beslenen karınca türleri de vardır. Bal karıncaları (Camponotinae ve Dolichoderinae altfamilyaları) bazı yaprak bitlerinin sindirim artığı olan tatlı sıvıyla beslenir. Karıncalar genellikle bu sıvıyı almak için duyargalarıyla yaprak bitlerinin karnını dürter. Messor ve Pogonomyrmex cinslerinden buğday karıncaları ot, tohum, meyve, yaprak gibi bitkisel maddeleri toplayıp yuvalarında biriktirirken Güney Amerika’da yaşayan Trachymyrmex cinsinden karıncalar yuvalarında yetiştirdikleri mantarları yer. Yaprakkesen karınca (.Atta texana) mantar üretebilmek için bitkilerin yapraklarını kopardığı için önemli zararlara yol açabilir.

Karıncalar, bal arıları gibi, böcekler arasında görülen en karmaşık toplumsal davranış biçimlerini geliştirmiştir. Örneğin birçok karınca türü çeşitli yöntemlerle esir aldığı öbür karınca türlerini çalıştırır. Afrika’da yaşayan Bothriomyrmex decapitans türünün dişisi hiçbir direnç göstermeden Tapinoma cinsi karıncaların kendisini kaçırmasına izin verir. Daha sonra bu karıncaların yuvasındaki dişiyi başından sokarak öldürür ve kendi yumurtalarını bırakmaya başlar. Sonra yumurtalarının bakımını yuvadaki işçilere devreder.