TURP YETİŞTİRİCİLİĞİ
Toprak İsteği: pH nötr veya nötr’e yakın hafif bünyeli tınlı topraklarda iyi sonuç alınır. Turpların düzgün olması,tadın ve aromanın iyi gelişmesi,çatlamaların olmaması için ağır ve killi topraklarda yetiştiricilik yapılmaması gerekir. Fındık ve erkenci turplarda hafif tınlı-kumlu topraklar,Bayır ve kestane turpları ise tınlı-killi topraklarda iyi gelişir.

Toprak hazırlığı ve gübreleme: Toprak ekimden önce çok iyi işlenip,yabancı otlardan temizlendikten sonra toprak 15-20 cm derinlikte sürülür.Toprağa ticari gübre serildikten sonra diskaro-freze çekilir. Erkenci çeşitlerde ticari gübrenin tamamı ekim öncesinde dekara 24 kg N,10 kg TSP,18-20 kg P olacak şekilde ;geççi çeşitlerde ise azotun yarısı tohum ekiminden önce diğer kalan kısmı ise su-çapa ile turp oluşum döneminde verilir.Bu çeşitlerde 40kg N,12-15 kg TSP,30 kg K ve 25-30 kg kalsiyum verilir. Turp yetiştiriciliğinde çiftlik gübresi turplarda çabuk koflaşma,odunlaşma, tat değişimi,bol yaprak oluşumu ve turpların küçük kalmasına neden olduğu için kullanılmamalıdır.

Dikim: Genellikle yetiştirme yerlerine doğrudan tohum ekimi yöntemiyle elle-mibzerle yapılır. Eğer tahta ve tavalarda yetiştiricilik yapılacaksa tahta-tava boylarının 10-15 m ve eni ise 2m geçmeyecek şekilde olmalıdır .Tohumlar fındık turplarında sıra arası 20 cm sıra üzeri 8-10 cm olacak şekilde Bayır-kestane turplarında ise sıra arası 30-40 cm sıra üzeri 20 cm olacak şekilde ekilirler.

Bakım İşleri: Yabancı ot mücadelesi için düzenli olarak çapalama yapılmalıdır. Tavalarda yetiştiricilikte salma, tahtalarda yağmurlama su verilerek 3-5 kez sulanmalıdır.

Hasat: Birkaç seferde hasat yapılır.Hasat olgunluğuna gelmiş turplar koflaşmadan ve odunlaşmadan elle sökülerek ve kazık köklerin uç kısmı kesilerek,5-10 lu demet yapılarak hasat edilir. Fındık turplarında dekardan 1,5-2 ton,bayır ve kestane turplarında ise 6-7 ton verim alınır.