ISI
Bitkilerin yetişmeleri ve yeryüzünde dağılışlarında ISI önemli bir faktör olarak kendini gösterir. Asimilasyon, transpirasyon, solunum gibi bitkilerin yaşamsal fonksiyondan mutlaka az ya da çok, bir miktar ısı ile gerçekleşir. Isı azaldıkça klorofil özümlemesi (asimilasyon) ve transpirasyon (terleme) yavaşlamaktadır. Her bitki taksonunun ısı gereksinimi ayrıdır.
Bunlar:

Megaterm (Sıcaksever) : 20°C ve yukarı
Mezoterm (Ilıksever) : 15-20°C
Mikroterm (Soğuksever) : 0-15°C
Hekistoterm (Donsever) : 0°C'nin altında

olmak üzere genel bir sınıflandırmaya alınabilir.
Bunlardan sonuncusu yani hekistoterm grubundakiler talli bitkiler (Tallophyt) gurubunu içerirler. Her bitki taksonunda ısı gereksinimi minimum, optimum ve maksimum olarak değişiktir.
Bitki en iyi, optimum ısı derecelerinde yetişir, gelişir, büyür. Minimumda yaşam faktörleri yavaşlar. Nitekim kışın yaprakların dökülmesi, büyümenin hemen hemen sıfıra yaklaşması bu sebeptendir. Aksine, maksimum sınırını bulursa bu defa ölüme doğru yaklaşmış olur. Bu sınırı geçince de ölür (yanıklar). [ Bu ölümcül ısı limiti yurdumuz için pek söz konusu olmamakla birlikte, nadiren görülen solmalar, kurumalar daha ziyade fazla terleme ve kuraklıktan kaynaklanmaktadır.]
Isının etkisi, güneş ışınlarının yönelişine göre değişir. Bu ışınlar toprağa ne kadar dik gelirse etkisi o oranda artar. Bu nedenle güneşin maksimum ısı etkisi öğle vaktidir.
Meteoroloji bültenlerinde verilen değerler gölgede ölçülen değerlerdir. [Meteoroloji istasyonlarında görüleceği gibi yeşil bir saha üzerinde, topraktan 1.70m. yüksekte, aralarında 15-20cm. bulunan çift tavanlı ve bu tavanların güneye doğru 30 derecelik toprak açısı ile eğik olduğu bir mahfaza içindeki termometrelerle ölçülen, yani dünyanın her yerinde aynı koşullar taşıyan cihazlar, günün aynı meteorolojik saatlerinde saptanan değerlerdir.] Bitkiler için söz konusu olan değer ise direkt güneş ışınlandır