Çok Acı Çekmişti Bana Geldiğinde
Çok acı çekmişti bana geldiğinde,boynunu bükmüş,dünyadan umudunu kesmişti ne baharın gelişiyle ilgileniyordu nede ofisimin penceresine vuran güneşle,oysa güneş pencereden içeriye usulca süzülürken ışıklarını dokundurduğu her şeye güç veriyordu,neye dokunursa o nesnenin içini ısıtıyor yaşama arzusunu artırıyordu...ama o oralı bile değildi hala boynu büküktü sanki güneşi hiç hissetmiyordu...onunla konuşursam iyi gelebilirdi...
ya daha çok içini acıtırsam diye korkuyordum.Ne çok özlemişti güne merhaba derken üzerine düşen çiğ damlalarıyla yıkanmayı,usul usul esen sabah rüzgarında dans etmeyi ,komşularını. Yerinden,yurdundan, doğduğu topraklardan,ayrılışına üzülüyordu haklıydı köyünün yağmurlarıyla ıslanmak o topraklarda kök salmak her bahar yeniden doğmak onunda hakkıydı...
Biraz su verdim yüzünde küçük bir tebessüm oluştu,yaşama yeniden sarılmak için bahane arıyordu sanki , bir şiir okudum ona , baharın geldiğini anlatabilmek için birden aklıma geldi; ben ney sesine bayılırım belki oda severdi. Canım sıkıldığında, huzur istediğimde,yaşama daha çok bağlanmam gerektiğini düşündüğümde ney dinlerim teybe daha önce yaptırdığım kaseti koydum,ona sormadım bile...bir anda oda ney sesiyle doldu,ben rahatlamıştım o ise irkildi,bir müddet hareketsiz kaldı belli belirsiz boynunu düzeltti yüzünde huzur vardı , ilk defa gözlerimin içine bakıyordu gözleri ışıl ışıldı ani bir hareketle döndü,yüzünü güneşe çevirdi,yüzündeki tebessüm kocaman bir gülümsemeye dönüştü kendimi ilk defa ofisimde bu kadar huzurlu hissediyordum bende gülümsedim.
Bahar sabahlarını severim kendine has bir kokusu vardır,içerisi de havasızdı zaten pencereyi açtım sabahın serinliği odaya doldu,ney sesiyse bütün sokağı dolaştı köşe başını döndü ve duyamayacağım kadar uzaklara gitti arkasından el salladım ve bağırdım umarım duymuştur;gittiğin yerlere huzur götür, sevgi götür...
Unutmayın dünyadaki her canlının ilgiye ve sevgiye ihtiyacı vardır...
