Sezen Aksu nun Geçmişte Vermiş Olduğu Bir Röportaj...
1. BAŞLARKEN

“RÖPORTAJ VERMİYORUM ÇÜNKÜ...”

Çok fazla röportaj vermiyorum. Sebebi de şu aslında... İnsan normal şartlar altında, şarkıcı kimliği ya da popüler kimliği ile bir gazetecinin karşısına oturduğu zaman, mesele tuhaf bir düelloya dönüşüyor. Karşı taraf bir haber çıkarmak istiyor, benim tarafımda oturan da kendini koruyup kollamak istiyor. Gizli bir akıl yarıştırma, zeka çarpıştırma oluşuyor. Bu enerjiyi oraya ayıracağıma şarkıya, türküye ayırırsam memlekete daha hayırlı olur diye düşünüyorum. Geriliyorum doğrusu. Ama bugün Allah’tan öyle bir durum yok. Seve Seve buradayım.

2. ÇOCUKLAR, EĞİTİM VE TOPLUMLA İLGİLİ

“ANNE OLDUKTAN SONRA ÇOCUK SEVGİM DAHA DA ARTTI”

Çocuklara karşı özel bir ilgim var. Herhalde anne olmanın getirdiği bir şey bu. Geçenlerde çocukluk arkadaşım Nilgün’e “Ben git gide çocuklara çok daha düşkün olmaya başladım” dedim. O da bana “Aman bırak, sen çocukken de sokaklarda çocukların peşinde dolaşırdın” dedi. Çocukları severim oldum olası. Muhtemelen anne olduktan sonra sevgim daha da arttı. Bu sadece benim ilgilendiğim bir şey değil, elbette. Sadece benimki yaptığım işten dolayı daha göze görünüyor. Ben de zaten popüler olmak bir işe yarasın diye böyle şeylerin göze görünmesini istiyorum. Eğitim meselesi, bugün Türkiye’nin içinde bulunduğu bütün sorunların çok daha sivil yollardan, çok daha başarılı bir şekilde çözülmesi için, geleceğin Türkiye’sinin yaratılabilmesi için çok önemli bir şey. 0-7 yaş kimliğin ve kimliğin temel taşlarının oluşumu için çok önemli bir yaş. O kadar önemli bir süreç ki, çocukların hem bilgiyle hoş bir ortamda tanışması, hem sosyal ilişkilerini geliştirmesi, hem de dil öğrenerek dünya vatandaşlarıyla eşit ilişki kurabilmesi için bu kampanya çok önemli.

"BU TOPRAĞIN ÖZEL BİR VİCDANI VAR"

Böyle durumlarda bizim insanımız, küçücük bir kıvılcımla, bütün kalpleriyle koşa koşa katkıda bulunuyorlar. Bizim toprağımızın çok özel bir vicdanı var. Çok ilginç... Ondan dolayı bu kadar şeye rağmen hala bir arada durabilen ilginç bir ülke bizimkisi. Bütün çocukları seviyorum ama kızlar ayrı bir yer tutuyor. Çünkü bütün dünyada da çok çözümlenebilmiş bir şey değil bu, ne yazık ki erkek dünyasında yaşıyoruz. Her ne kadar yazılı metinlerde kadın ve erkek eşitmiş gibi dursa da, aslında öyle değil. Özellikle az gelişmiş, refah seviyesinin daha az olduğu ülkelerde çok daha sorunlu oluyor kız çocuklarının yaşamı. Halbuki kadının elinin değdiği, kalbinin girdiği her yerde, kendi doğurganlığından gelen bambaşka bir bereket söz konusu. Buna bütün kalbimle inanıyorum. Adalet duygusu olan herkesin de bunun farkında olduğunu düşünüyorum. Ama çağların alışkanlığı olduğu için erkekler kolay kolay teslim etmek istemiyorlar iktidarı. Gerçi bizim toplumumuzda çok hoş şöyle de bir şey var... Gizli iktidar bir şekilde kadınlardadır. Bizim aile yapımızın en hoş özelliklerinden biridir. Bir evcilik oyunu gibi. Evin efesi erkek gibi durur, ama kadının sözü geçer. Gerçi kadını özgür bırakırsanız her yerde iktidar kurar. Belki de bu yüzden yollarımızı tıkayıp duruyorsunuz.

"HERKESİN FİKRİ, SÖZÜ, DUYGUSU BİR ARADA OLMALI"

Ben herkesin her şeyiyle var olması gerektiğine inanıyorum. Eğitim gerçek anlamda özgürlüğü getirebilirse, işlevsel bir şey. Herkesin fikri, sözü, duygusu, giysisi, giysisizliği... Herkesle bir arada olmalıyız. Birbirimizi anlayarak yaşamalıyız. Her insanda “Tek ve yegane doğru benim doğrumdur” gibi bir düşünme eğilimi vardır. Çünkü her insanın içinde bir karanlık nokta var. Bu da neticede eğitimle, bilgiyle, diyalogla, bunu bir ülke politikası haline getirerek, çocukluktan alarak, bir ülke bu gelişime yatırımını yaparsa, dünyanın diğer ülkelerindeki gibi bizim de yol alırken hızımız artar.