mazı Far. m¥z°
I a. 1. bit. b. Servigillerden, yaprakları almaşık ve küçük pullar biçiminde, gövdesi düz olan, dipten dallanan bir süs bitkisi (Thuya).
2. Hayvansal ve bitkisel asalakların bitkilerde oluşturduğu ur.
Güncel Türkçe Sözlük

mazı
(II) a. hlk. Kağnı ve arabalarda iki tekerleği birbirine bağlayan ağaç dingil.
Güncel Türkçe Sözlük

mazı
Selin getirdiği mil.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı
1. Kağnı ve arabalarda iki tekerleği birbirine bağlayan, kalın ağaç dingil.
2. Değirmen milinin geçtiği 50 cm. çapında, daire biçimindeki ağaç.
3. Halı tezgâhlarında, arışın ve dokunan halının sarıldığı ağaçlar.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı
Meşe ağacı ve meyvesi.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı
1. Kırmızı mısır.
2. Soğan.
3. Erkekincir.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı
Camdan ya da taştan yapılmış bilye.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı
Kağnı ya da araba dingili.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı
Dingil
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı
Kağnıda aks görevini yapan parça (Kaman)
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü

mazı İng. arbor-vitae
Servigiller (Cupressaceae) familyasından, yaprakları karşılıklı ya da çapraz pulsu ve kiremit dizilişli, sürgünleri şişkin, kozalakları dikdörtgenimsi veya konik, pulları ince ve bükülebilen, her pulda beş kadar tohum olan, yaprak dökmeyen çalı ya da ağaççıklar.
BSTS / Biyoloji Terimleri Sözlüğü 1998

mazı Fr. thuya
(botanik)
BSTS / Orta Öğretim Terimleri Kılavuzu 1963

mazı
I [mazu]
1. Kağnı dingili. (*Posof, *Susuz -Kars; *İspir -Erzurum; Deliilyas Şarkışla -Sivas; Alcılı Delice -Ankara) [mazu] : (Seydiköy -Kütahya; Beyceğiz, Miri *Fatsa -Ordu)
2. Atarabası dingili. (-Kars)
BSTS / Zanaat Terimleri Sözlüğü 1976

mazı
(II) 1. Kilim tezgahının alt ve üst ağaçları. (Kızılca *Bor -Niğde)
2. İpağcının üst kısmındaki döner ağaç. (Saçıkara *İslahiye -Gaziantep; Kızılca *Bor -Niğde)
BSTS / Zanaat Terimleri Sözlüğü 1976