Bir gün tutar bir nergis, çiçeğini sunar bahara. Bir tutam serinlik, yürekte buğulanan sıcaklık!.... Bir öpücük gibi konar gözlerimize kuşların sevinci bahar. Okşar bir annenin parmakları gibi usulca saçlarımızı seher yeli. Bir tutam gün ışığı dolar içimize, bir tutam sevinç çığlığı...

Ne zaman bahar gelse kırlarda sevinci yaşar çiçekler, dağlı çocuklar umudu kucaklar bir yanımızda; bir yanımız kelebeklerle sevişir. Aydınlık dolar dört bir tarafa, gürül gürül dereler akar sevdalara. Bir dağ pınarı gibi hayat kaynar kanımızda, tomurcuk tomurcuk aşk fışkırır yüreğimizde; Alıp götürür duygularımızı serin esen seher yelleri uzak dağların ötesine...

Ne zaman bahar gelse bir demet aşkçiçeği, bir demet süsen kokusu yayılır sabahın yamaçlarına kıpkızıl, Gönlümüz bir tutam sümbül olur yanar incecik bir sevdanın doruğunda.Yağmurdan sonra mis gibi kokan toprağın kokusu olur, havanın tertemiz kokusu çocukluğumuzun yeşil yaylalarında...

Aşık olduğumuzda sevgi rüzgârlarıyla dolar yüreğimizin yelkenleri, ırmaklara her baktığımızda bilinmedik huzur dolu denizlere açılır sandalımız sevgi rüzgarıyla, kalplerimizin ve ruhumuzun en derinlerine ancak aşkın varlığıyla ulaşır huzur... Sevgiden alarak gücünü, mutluluğunu, sevincini...

Herkesin herkese verecek bir şeyi bulunsada aşık olduğumuzda en değerlimiz kalbimizi veririz sevdiğimize...

Her sabah uyandığımızda bir nergis öpücüklerini sunar aşkın doruklarına, gökyüzüne savurur sarı saçlarını dalga dalga. umudun bahar gözlerinde çözülür yaşamak her sabah yeniden, büyür damla damla pınarlarda. Ardında binlerce bahar çiçeği açar gözlerini aydınlığa, sevinir sonsuza kırlar.

İşte bir Aşkçiçeği Hikayesi!

“Narcissus, öyle heybetli ve güzelmiş ki, bakmaya dayanazmazmış kendine. Gün boyu ayna arşısına geçip kara gözlerini, incecik burnunu, dar kalçalarını, kıvırcık saçlarını seyredermiş hayran hayran.

Bir gün ırmak kenarında gezinirken, sudaki yansımasına ilişmiş gözü. Uzanıp, iyice bakmak istemiş. Tam gördüğünde kendisini, dengesini kaybedip düşüvermiş ırmağa, kapılıp gitmiş suya.

Yeryüzünün en güzel insanının öldüğünü duyan Tanrı, unutulmaması için O'nu her bahar açan güzel kokulu bir çiçeğe dönüştürmüş, Narcissus, Aşkçiçeği nergis olmuş.”