Cahit Sıtkı TARANCI

(1910 Diyarbakır-1956 Viyana)
Şair.

Ortaöğrenimini Saint Joseph ve Galatasaray liselerinde tamamladı (1931). Mülkiye Mektebi'nde ve Paris Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde okudu. II. Dünya Savaşı'nın Fransa'ya sıçraması üzerine Türkiye'ye dönünce (1940) askerlik hizmetine alındı. Ankara'da Anadolu Ajansı'nda mütercimlik yaptı (1944).

Bir ara Toprak Mahsulleri Ofisi'nde çalıştı. Son görevi Çalışma Bakanlığı'nda mütercimlikti. İki yıl süren hastalığı sonunda Viyana'da öldü. Muhit ve Serveti Fünun dergilerinde (1930) çıkan ilk şiirleri, temiz dili ve yeni buluşlarıyla dönemin edebiyat çevrelerinde ilgi uyandırdı. Belli duyguları hece ölçüsüne bağlı olarak işlediği bu evresinde Ahmet Hamdi, Necip Fazıl etkileri taşırken, giderek 19. yüzyıl Fransız şairlerinin dünyasına girdi.

Özellikle Baudelaire ve Verlaine'den etkilendi. Daha sonra Varlık, İstanbul, Doğuş, Yaratış dergilerinde (1944-1945) yayımladığı şiirlerde Garip hareketinin yönelişlerinden esinlendi. Hece ölçüsünde durakları atarak yeni uyumlar arama kaygılarına bağlı eski tekniğini değiştirdi; biçimde daha serbest, konularda yaşama, gerçeğe daha açık şiirler yazdı.

Başlıca yapıtları:

• "Ömrümde Sükût (1933)
• "Otuz Beş Yaş" (1946)
• "Düşten Güzel" (1952)
• "Sonrası" (1957)