“Zeytinyağlı Yiyemem Aman” isimli türkü, Bursa yöresine aittir.
Hepimizin bildiği bu türkü, 2 Kasım 1954’te İhsan Kaplayan kaynak gösterilerek Muzaffer Sarısözen tarafından derlenmiştir.

zeytinyağlı yiyemem diğer adıyla gelin nazlanması olarakta bilinen bu halk türküsü ismindende anlaşılacağı üzere bir gelinin nazlanmasını anlatır.hangi köy yada beldede geçtiği ve şahıslar bilinememekle birlikte bursa yöresine ait olduğu bilinen türkü zengin iyi yerlerde yetişmiş okumuş bir genç kızın dağ yöresinde bir köye gelin olarak verilmesiyle başlar. gelin kız yaşamaya başladığı yeni çevreye ve insanlara uyum sağlayamaz onlar gibi basmadan elbiseler giyemeyeceğini damak tadının onların yemeklerine uymadığını böyle bir yere gelin gittiği için yaptığı çeyizlerin boşa olduğunu söyler ve duman içi dağlarda yalnız kaldım diyerek eski yaşantısına duyduğu hasreti dile getirir.

evlendiği insanın kendisine uygun olmadığını söyleyerek ona efendim diyemeyeceğini hakir görerek dengi biri olmadığını söyler kendine uygun bir eş isteyerek verin bana yarimi (bana uygun olan insanı) annemden izin aldım diyerek söylenir türkünün diğer bir kısmında ise yaşadığı yerin özelliklerini anlatarak kara üzüm bağlarının olduğunu ve insanların yeşil yazmalar taktığını söyler fakat her nakarattada kaldım duman içi dağlarda sevgili yarim nerelerde diyerek üzüntüsünüde dile getirir.

“Zeytinyağlı yiyemem aman” türküsünün sözleri
Zeytin Yağlı Yiyemem Aman,
Basma Da Fistan Giyemem Aman.
Senin Gibi Cahile,
Ben Efendim Diyemem Aman.

Kaldım Dumaniçi Dağlarında,
Sevgili Yarim Nerelerde.

Kara Üzüm Asması,
Yeşil Olur Yazması.
Ben Yarimden Ayrılmam,
Kara Yazı Yazması.

Kaldım Dumaniçi Dağlarında,
Sevgili Yarim Nerelerde.

Asmadan Üzüm Aldım,
Sapını Uzun Aldım.
Verin Benim Yarimi,
Annemden İzin Aldım.

Kaldım Dumaniçi Dağlarında,
Sevgili Yarim Nerelerde.