İç Anadolu Bölgesi

Türkiye'nin iç kesiminde yer alan ve Kırıkkale, Nevşehir, Kırşehir ve Aksaray illerinin tamamını, Ankara, Yozgat, Konya, Eskişehir, Niğde, Kayseri, Sıvas illerinin büyük bir kısmını kapsayan coğrafî bölge. İç Anadolu Bölgesi'ne bir kesimi giren iller de, Çorum, Çankırı, Karaman ve Afyonkarahisar'dır. Doğu Anadolu Bölgesi'nden sonra, 151.275 km2'lik yüzölçümü ile Türkiye'nin ikinci büyük bölgesidir.
İç Anadolu'nun, Güneydoğu Anadolu Bölgesi dışında bütün diğer bölgelerle sınırı vardır. Nüfusu yaklaşık 9.000.000. Ortalama yoğunluğun km2'ye 57 olduğu bölgede, nüfusun büyük çoğunluğu, şehirlerde yaşar. Bölgenin çevresi yüksek dağlarla (Kuzey Anadolu Dağları, Toroslar, Sultan Dağları vb.) çevrili olmasına karşın deniz yüzeyinden çok yüksekte kalan geniş düzlükler fazla engebeli değildir. Yine de 3.916 m.ye kadar çıkabilen (Erciyeş Dağı) yükseltiler vardır. Hasan Dağı 3.258 m., Kızıldağ 3.025 m., Melendiz Dağı 2.936 m.ye ulaşır. Çanak biçimindeki çukurlar, Konya Ovası gibi geniş ovalar meydana getirirler. Bölgenin tek büyük gölü olan Tuz Gölü, deniz yüzeyinden en az yükseklikte bulunan yerdir. İç Anadolu, tipik kara iklimi etkisi altındadır. Yazları sıcak ve kurak, kışları çok soğuk geçer. Yılın en soğuk aylarında ısı 0°'nin altında, en sıcak aylardaysa 20°'nin üstünde kalır. Bölgenin dağlarla çevrili, yüzey şekillerinin engebesiz olması yağışı aza indirir.

Yıllık ortalama yağış 50 cm.nin üstüne çıkamaz. Bu yüzden İç Anadolu'nun büyük kısmını ilkbaharda canlanan, yazın kuruyan ot tipinden bitkilerin oluşturduğu doğal bitki örtüsü kaplar. Ağaç bakımından çok fakirdir, bir bozkır görünümündedir. Tek tük ağaçlar akarsular etrafında, gerçek ormanlar ise, çevredeki dağların üstünde görülebilir. Bunlar genellikle meşe ve ardıç ormanlarıdır. İç Anadolu'nun ve Türkiye'nin en uzun nehri Kızılırmak bölgeyi geniş bir kavisle bölüp, Kuzey Anadolu Dağları'nı yararak Karadeniz'e doğru akar. Batı tarafından gelen Sakarya ise İç Anadolu'da kısa bir parçasını bırakıp tekrar komşubölgelere geçer.

İç Anadolu Bölgesi'ndeki ekili ve dikili alanların %19'u nadas toprakları, %6'sı ormanlar, %37'si çayırlar ve otlaklar, %7'si ise verimsiz topraklarla kaplıdır. En çok elde edilen ürün tahıldır (ekili ve dikili alanların % 93'ü). Tahıllardan da, en fazla buğday ekilir.
Çayır ve otlakların bol olması hayvancılığı geliştirmiş, koyun üreticiliğini, özellikle Karaman koyununu bölgenin tipik özelliği durumuna getirmiştir. İç Anadolu'da yetiştirilen hayvanlardan tiftik keçisi de (Ankara keçisi), bölgeye tanıtıcı özellik getiren bir hayvandır.