Jön Türk
Fransızca "jeun" sözcüğü "genç" anlamına gelir. "Jön Türk" tabiri ilk kez 1828 yılında İngiliz gezgin Gharles Macfarlane tarafından dönemin genç Osmanlı nüfusu için kullanılmıştır. 1855 yılında Tarihçi Abdolimino Ubicini, hem II. Mahmud zamanındaki reformcuları, hem de Abdülmecid döneminin Batılılaşma yanlısı Tanzimat kadrosu için bu benzetmeyi kullanmıştır, jön Türk tabirini 1857 yılında bir kavram olarak kullanan ilk kişi ise Fransız aydın Hyppolyte Castile'dir. Ame¬rikalılar da Avrupa'da öğrenim görmüş Osmanlı gençleri için bu benzetmeyi kullanmışlardır, jön Türk tabirinin ilk kez Suriyeli Tarihçi Halil Ganem tarafından kullanıldığını iddia edenler de bulunmaktadır.
Osmanlılarda 1861'de Abdülaziz'in tahta çıkışı esnasında padişahın Özel kalem dairesinde görevli olan Ziya ve Muhtar Beyler, daha yetenekli bir sadrazam tayın edilmesini istemelerinden dolayı Jön Türk olarak nitelendirilmişlerdir. Bu tabir Mustafa Fazıl Paşa'nın desteği ile padişaha karşı oluşan muhalefet hareketini tanımlamak için Avrupa basını tarafından da kullanılmıştır.
