ZINDIK sıf. ve a. (ar. zındik). Tanrı'ya ve ahrete inanmayan; dinsiz.

—ANSİKL. isi. Başta Kuran olmak üzere, hadislere, ahrete, kıyamet gününe inanmayanlar hakkında kullanılan ''zındık” sözcüğü, müslümanlıktan sonra ortaya çıktı. Müslümanlığın ilk dönemlerinde, bu dinden önceki inançlarını sürdürenlere de "zındık" denildi. Sünniliğin bazı aşırı kesimi, İslam dininden olmayan, şeriata bağlanmayan herkesi zındık olarak kabul eder.