ÜLTİMATOM a. (fr. ultimatum; ortaçağ lat. ultimatus, klas. lat. uttimus, sonuncu, son derece'den).
1. Bir devletin başka bir devlete, tanıdığı sınırlı süre içinde, tartışmasız ve kesin olarak istemlerini yerine getirmesi için verdiği ve bu istemlerin belirtilen sürenin bitiminde yerine getirilmemiş olmasının savaşa yol açacağı anlamını taşıyan nota.
2. Bir görüşme sırasında, bir devletin başka bir devletten istediği şeyleri belirttiği buyurucu belge.
3. Hiçbir tartışmaya olanak vermeden kabul edilmek ya da reddedilmek üzere yapılan kesin öneri: Bir ültimatomla karşı karşıya kalmıştım: ya onların koşullarını benimseyecektim ya da işi bırakacaktım.