Arama


Avatarı yok
nötrino
Yasaklı
10 Ekim 2015       Mesaj #5
Avatarı yok
Yasaklı

ROMANTİZM

, Klasik edebiyat anlayışına, onun sanatçıyı tıpkı bir zihin atleti gibi görmesine karşı çıkan Romantizm Akımı 1790'dan başlayarak gelişti, ideolojik temellerini Fichte'nin Wissenschaftsiehre (1794) adlı yapıtında bulan bu akım, kuramlarını da Athenâum'da (1798-1800) ortaya koydu. İlk romantik okul (Jena Romantikleri), adları hep çift olarak anılan yazarlardan oluşuyordu. Yergi yazarı Ludwig Tieck ile, sanatın kutsallığına inanan W. Heinrich Wackenroder, Shakespeare'i neredeyse bir Alman yazarı haline getiren eleştirmen ve çevirmen August Wilhelm von Schiegel ile Romantizmin kuramcısı Friedrich von Schiegel, bilim hayranı, Filozof ve gizemci Şair Novalis ile, dini ve şiiri evrenselin özlemi temeline oturtan Friedrich Schleiermacher.

XIX. yy'ın başında ilk romantik hareket dağıldı, yerini iki ayrı gruba, Brentano, Achim von Arnim, Johan Joseph von Görres ve Grimm Kardeşler'den oluşan Heidelberg Romantizmi ile La Motte- Fouquö, E. T. A. Hoffman ve Chamisso’dan oluşan Berlin Romantizmi'ne bıraktı. Romantizm, bu dönemde, tiyatro alanında Heinrich von Kleist’ın hayal kırıklığına dönüşen coşkusu, Zacharias Werner'in dinsel esini ve yazgıcılığı yaygınlaştıran kara dramlarla (Müllner, Huwald) temsil edildi. Joseph von Eichendorff her ne kadar "Romantizmin Son Şövalyesi" olduysa da, hareketin gözde temalarından çoğu, Schwaben okulunda (Kerner, Uhland, Hauff), daha sonraları da Platen'in seçmeciliği ve Eduard Mörike'nin yapmacıksızlığında kendini göstermeye devam etti.

Kaynak: Büyük Larousse
Son düzenleyen perlina; 3 Şubat 2017 16:40 Sebep: Renk ayarlaması yapılmıştır.