RİBA çoğl. a. (ar. retY'ın çoğl. ribSf). Esk.
1. Bahçeli evler.
2. Barınaklar, barınılacak yerler.
3. Araziler, arsalar

RİBA a. (ar. ribâ ). Esk.
1. Çoğalma, artma.
2 Tefecilikle alınan yüksek faiz.

—İsi. huk. Tartılabilen ve ölçülebilen bir malı aynı cinsten daha fazla miktarda bir malla, karşılıksız olarak peşin ya da vere siye değişme. || Malı aşırı kârla satma, meşru olmayan nakdi kazanç, faiz. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. islamiyetten önce Cahiliye devrinde Araplar faizle altın, gümüş ve para verirlerdi. Belli bir vadeyle verilen bu mallardan alınan fazlalığa "riba” denirdi. Ri- bayla aldığı altın, gümüş ve parayı zamanında ödeyemeyen, ikinci bir faiz öderdi. Daha sonraları riba buğday, üzüm, incir, hurma gibi ürünlere de uygulanmaya başladı. Tartıyla alınan bu ürünler vade sonunda alacaklıya daha fazla bir miktarda ödenirdi. İslam dini ribayı yasakladı. Kuran ve hadislerde ribanın yasak, günah ve haram olduğuna ilişkin hükümler vardır.