ONUR a.
1. Bir kimsenin kendine karşı duyduğu saygı; özsaygısı, izzetinefis, haysiyet: Onurunu korumak. Onuruna düşkün bir adam.
2. Başkalarının gösterdiği saygıdan kaynaklanan doyum; şeref, gurur: Bu benim için büyük bir onur. Onur duymak.
3. Onur kurulu, bir derneğin ya da kuruluşun ilkelerine aykırı davranan üyelerinin davranışlarını inceleyip karar veren kurul. || Onur üyesi, saygınlığıyla bir dernek ya da kuruluşa onur vereceği düşüncesiyle soçilen üye. || Bir kimsenin, bir şeyin onuruna, bir kimseye saygı göstermek, bir olayı kutlamak amacıyla: Bir kimsenin onuruna yemek vermek. || (Bir kimsenin) onuruna dokunmak, bir kimsenin gururunu incitmek: Bunda onuruna dokunacak ne var9 || Onuruna yedirememek, bir kimseden söz ederken, bir dayı, bir davranırı, vb. kendine duyduğu saygıyla bağdaştırmadığı işin tepki göstermek: Onun emrinde çalışmayı onuruna yediremediği İçin İstifa etti.