MENSUP sıf. (ar. nisbet’ten mensüb).
1. Bir yere, bir topluluğa vb. mensup, o yerle, o grupla bağlantısı olan, oradan gelen, o soydan, o gruptan olan: Zengin bir aileye mensup.
2. Mensup olmak, bir kimse ya da bir şeyle bağlantısı, ilgisi ve ilişkisi bulunmak: İnsan mensup olduğu aileden kopamaz.

♦ a. Bir yerden, bir kurumdan, bir topluluktan olan, o yerin, o kurumun, o topluluğun üyesi olan kimse; Mahalle mensupları. Bir partinin mensubu. Kooperatif mensuplarının toplantısı.