MUHACİR sıf. ve a. (ar. muhaceretten muhacir).
1. Bir ülkeden başka bir ülkeye yerleşmek amacıyla giden kimse için kullanılır; göçmen.
2. Hz. Muhammet’ ten önce, onunla birlikte ya da ondan sonra Mekke'den Medine'ye göç etmiş kimse.
3. Muhacir arabası, üstü ve yanları örtülü, yaysız araba.

sıf. Belli mevsimlerde ya da zamanlarda bir yerden başka yere giden hayvan türleri için kullanılır: Muhacir kuşlar.