Sir Alexander Fleming

(d. 6 Ağustos 1881, Lochfield, Ayr, İskoçya - ö. 11 Mart 1955, Londra, İngiltere)
İskoç bakteriyoloji bilgini.

1928’de penisilini bularak, bakterilerden kaynaklanan birçok hastalığın tedavisinde antibiyotik çağını başlatan Fleming, 1939’dan başlayarak penisilini ayırmayı, arıtmayı, çözümlemeyi ve sanayi çapında üretmeyi başaran Ernst Boris Chain ve Howard Walter Florey ile 1945 Nobel Fizyoloji ya da Tıp Ödülü’nü paylaşmıştır.

Fleming, 1906’da Londra Üniversitesinin St. Mary Hastanesi Tıp Okulu’nu bitirdikten sonra, insan dokularına zarar vermeyen bakteri öldürücü maddeler üzerinde çalışmaya başladı. I. Dünya Savaşı’nda Birleşik Krallık Kara Kuvvetleri Sıhhiye Sınıfı’nda görev yaparken de bu araştırmalarını sürdürdü ve 1918’de öğretim görevlisi olarak St. Mary Hastanesi Tıp Okulu’na döndü; 1919’da, Kraliyet Cerrahlık Yüksekokulumda Hunter Kürsüsü profesörlüğüne atandı.

Fleming 1921’de, hayvanların bazı dokularında ve gözyaşı, tükürük gibi salgılarında bulunan lizozimin antibiyotik etki gösterdiğini saptadı ve bu enzimi dokulardan ayırdı. 1928’de Staphyloccus cinsinden bakteriler üzerinde çalışırken, kültür olamında oluşan bir küf katmanının çevresinde bakterilerin gelişemediğini gözlemledi. Penicillium notatum türü bu küf mantarlarının, 800 kez sulandırıldığmda bile bakterilerin çoğalmasını durduran bir madde salgıladığını saptayan Fleming, bu maddeye penisilin adını verdi.

Bulgularını bir yıl sonra British Journal of Experimental Pathology’de yayımladı. 1943’te Royal Society üyeliğine seçildi, 1944’te de “sir” unvanını aldı.