Bir padisah acemi bir kole ile gemiye binmisti. Kole hic deniz gormemis, geminin mihnetini tatmamisti. Aglamaya, inlemeye basladi. Tir tir titriyordu. Avutmak icin cok ugrastilar, ama bir turlu sakinlesmedi.
Padisahin keyfi kacti. Herkes aciz bir vaziyetteyken gemide bulunan yasli bir adam padisahin huzuruna cikti,
'Musaade buyurursaniz ben onu sustururum' dedi. Padisah da 'Lutfetmis olursunuz' dedi.
Yasli adam emretti, koleyi denize attilar. Kole birkac kere suya batti cikti. Sonra sacindan yakaladilar, gemiden tarafa cektiler. Kole gemiye yaklasinca iki eliyle dumene asildi, oradan gemiye cikti, bir kosede uslu uslu oturmaya basladi.
Yasli adamin yaptigi is padisahi hayrete dusurdu, 'Bu isteki hikmet nedir' diye sordu.
Yasli adam cevap verdi:
''Kole evvelce suya batmayi tatmamisti. Gemideki selametin kiymetini bilmiyordu. Iste huzur ve saadet de boyledir, bir felaket gormeyen kimse,
huzurun kiymetini bilemez."
