Hüseyin Bin Tallal

Hüseyin Bin Tallal (1935 Amman), Ürdün kralı.
İskenderiye'de Victoria College'da başladığı öğrenimini, İngiltere'de Sandhurst'teki Royal Military Academy'de tamamladı. Sağlık durumu nedeniyle 1952'de tahttan indirilen babasının yerine kral oldu. 1923'te kurulan Arap Lejyonu'nun (Ürdün Ordusu) başındaki İngiliz Generali Glubb Paşa'yı görevinden uzaklaştırarak komutayı ele aldı (1956). Mısır'ın Suriye ile Birleşik Arap Cumhuriyeti'ni kurmasına (1 Şubat 1958) karşılık, Hüseyin'de Irak ile Arap Federasyonu'nu kurdu (14 Şubat 1958). Fakat Irak'ta çıkan ihtilâl üzerine federasyon feshedildi. 1967'de Nâsır ile askerî ittifak yaptı ve aynı yıl başlayan İsrail-Arap Savaşı'na katıldı. Bu savaşta Ürdün'ün bir bölümü işgale uğradı. Ürdün topraklarında bulunan Filistinlilerin İsrail'e karşı giriştikleri eylemlerin ülkesine zarar verdiğini öne sürerek 1970-1971'de Filistin kamplarına karşı yıldırma hareketine girişti. 1977'de Arap ülkelerinin araya girmesi sonucu Filistin Kurtuluş Örgütü ile yeniden anlaşma yoluna gitti. 1980'de başlayan İran-Irak Savaşı'nda Irak'ı destekledi. ABD ile olan ilişkilerin 1980'den sonra giderek bozulması ve ABD'nin Ürdün'e silâh satmama kararı alması üzerine Sovyetler Birliği ve Fransa'nın yardımına başvurdu.

MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi

Hüseyin (Ürdün)
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Hüseyin bin Talal (14 Kasım 1935 - 7 Şubat 1999), 1952-1999 arasında Ürdün kralı.
1953'te ruh sağlığının bozulması üzerine tahttan indirilen babası Kral Talal'ın yerine geçti. Batılı ülkelerin mali yardımına dayanarak ülke ekonomisini güçlendirmeye çalıştı. Halkın desteğini kazanmayı başaramayınca, parlamento üzerindeki otoritesini sürdürebilmek için orduyu denetimi altına alarak önemli komutanlık görevlerine kendine bağlı kişileri getirdi.
İzlediği muhafazakar politikayı ve Batılı devletlerle ittifak kurmasını eleştiren Mısır devlet başkanı Cemal Abdülnâsır'ın karşı propagandası ve ülke içindeki muhalefetin giderek güçlenmesi, konumunun sarsılmasına yol açtı. Ülkedeki siyasal husursuzlukların artması üzerine 1955'te Batılı devletlerin desteğiyle kurulan Bağdat Paktı'na katılmaktan vazgeçmek, ertesi yıl da Arap Lejyonu komutanı İngiliz general John Bagot Glubb'ın görevine son vermek zorunda kaldı. Artan baskılar karşısında Ekim 1956'da genel seçimlerin yapılmasına razı oldu ve ve muhaliflerden Süleyman en-Nabulsi'yi bir koalisyon hükümeti kurmakla görevlendirdi. Nabulsi, İngiltere ve Ürdün arasındaki bir antlaşmayı sona erdirip Mısır, Suriye ve Suudi Arabistan ile pakt imzalayınca, hükümeti görevden alarak sıkıyönetim ilan etti.
Ürdün, Haziran 1967'de başlayan Arap-İsrail Savaşı'nda İsrail karşısında kesin bir yenilgiye uğradı ve Batı Şeria İsrail tarafından işgal edildi. Bu tarihten sonra Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) ülke içindeki gücü artmaya ve Ürdün yönetimiyle FKÖ arasındaki ilişkiler gerginleşmeye başladı. FKÖ gerillalarının Eylül 1970'te üç İngiliz uçağını kaçırmaları üzerine, Hüseyin ülkedeki FKÖ üslerine bir saldırı düzenlenmesi emrini verdi. 26 Eylül'de Kahire'de FKÖ lideri Yaser Arafat ile Kral Hüseyin arasında anlaşma sağlandıysa da, ertesi yıl çatışmalar yeniden başladı ve FKÖ gerillaları sonunda kesin bir yenilgiye uğratıldı.
Hüseyin sonraki yıllarda güçlüklerle dolu bir politika izledi; İsrail'le askeri bir çatışmaya girmekten kaçındı; FKÖ'yle ilişkilerini düzeltti; Suudi Arabistan'la ve öteki ılımlı Arap devletleriyle daha yakın bağ kurmaya, onlardan mali yardım almaya çalıştı. Ayrıca ABD ve İngiltere'yle iyi ilişkiler sürdürdü. 1988'de, çekişme konusu olan Batı Şeria üzerindeki hak iddiasından ve orada yaşayan Filistinlileri Ürdün'ün temsil ettiği savından vazgeçti. Körfez Savaşı sırasında Irak'a karşı oluşturulan ittifaka katılmadı. Ölümünden sonra yerine oğlu II. Abdullah geçti.