Genel olarak çığlar 25 ile 55 derece arasındaki eğimlerde sıklıkla oluşmaktadır. 25 altı eğimlerde, kar’ın eriyerek yumuşadığı, ilkbahar ve yaz başlarında sulu çığ olarak tabir edilen kar akması meydana gelebilir. (sıcak rüzgar-lodos esmesi ile ani erimeler sırasında)
55 üstü eğimlerde çığ riski daha azdır. Zira bu eğimlerdeki aşırı diklik kar’ın birikmesine engel teşkil eder. Kar sık sık aktığı için yüksek diklikte çığ riski azdır.
2- Çığın oluşumunda eğim kadar eğimin şekli de önemlidir. Dış bükey yamaçlar çığ oluşumu için yeterli kar’ın oluşmasına ve bu kar’ın katmanlar halinde kopmasına uygun zemin sağladığından “250 ile 550 eğimli dış bükey yamaçlar çığ riski yüksek alanların başında gelir.”
3- Çığın oluşumunda coğrafi yapı kadar iklim yapısı da önemli bir etkendir. Yoğun yağış ve fırtına ile toplanmış taze kar çığı tetikler. Zira alt zemindeki eski kar’ın oluşturduğu sert ve kaygan zemin yeni yağan kar’ın veya fırtına ile yoğunlaşmış (başka bölgelerden gelen kar) kar’ın oturması için gereken süre zarfında her an kendi ağırlığı ile kaymasına neden olabilir.
Bu nedenle “%25 ile %55 arası dışbükey yamaçlarda yağış veya yoğun fırtına ile oluşan yoğun kar ilk 24 saatte 1 derece, sonraki 24 saatte de 2 derece tehlike düzeyinde çığ riski oluşur. Tabiatı ile yağışın ve/veya fırtınanın devam etmesi riski daha da artıracaktır.
4- Yağış ve/veya fırtına sonrası yoğunlaşan kar kütleleri hemen ardından gelen güneşli hava sonrası kar katmanlarındaki ani değişikliğin, kopmasına neden olabileceğinden iç bükey veya dış bükey olsun 250 ile 550 eğimli her yamaçtan irili ufaklı kaymasına neden olabilir.
5- Çığı tetikleyen harici unsurları da bilmekte yarar vardır.
Kar makinaları veya motorlarının, alçak irtifada uçan uçak veya helikopterin titreşimi, ses yankısı, avcı tüfeği çığ oluşumuna imkan veren çığ patikaları balkonlarının kayakçı veya yürüyüş yapanlarca yan kesilmesi, kar kütlesinin kaymasına gerekçe teşkil edebilir.
Amerika’da 1996-2002 yılları arasında cereyan eden çığ olaylarında 146 ölüm olayı gerçekleşmiş olup, dağılımı aşağıya çıkarılmıştır.
6- Çığ riski olan yamaçların yönü de çığ oluşumunda önemli etkendir.
Güneye bakan yamaçlar daha çok güneş aldığından kar’ın çabuk oturmasına gerekçe teşkil edeceğinden çığ riski daha azdır. Bu yamaçlarda ilkbahar ve yaz başlarında kar’ın erimesi esnasında sulu çığ (çamur renkli) riski daha fazladır.
Kuzey yamaçlar güneşi daha az aldığından yoğunlaşan kar’ın oturması uzun süreyi alır. Ayrıca güneş ışınlarının yetersizliği kar katmanları arasında çığı doğuran dağcıların değimi ile şeker kara neden olur.
Çığ altında kalan kazazedenin kurtarılması ilk yarım saat içinde son derece önem arz eder.