Paraşüt nasıl yapılır, yapımında neler kullanılır? - Sayfa 3

çokkkkkkkk kolay bir tane naylon en az 4 an fazla 10 ip ipleri naylonun çeşitli yerlerine bağladıktan sonra koyacağın apırlığı da ie bağla çok pasitttt

yha ewde paraşüt nası yapılır lütfen resimli gndrin

Paraşüt

Paraşüt, bir nesnenin atmosfere açık bir ortamda havanın kaldırma kuvvetinden yararlanarak yavaşça inmesini sağlayan gereçtir. M.S. 810-887 yılları arasında yaşayan Arap mucit Abbas Kasım İbn Firnas'ın İspanya-Kordoba'da paraşüte benzer bir alet kullandığı tarihi kayıtlarda mevcuttur.Çin'de de paraşütün ilk örnekleri kullanılmıştır. Leonardo Da Vinci'nin paraşütle ilgili çizimleri mevcuttur. İtalya'da 1470'lerden kalan başka paraşüt çizimleri bulunduğu gibi, 1595 yılında İtalyan Fausto Veranzio tarafından yapılan çizimler Da Vinci'nin ötesindedir. Günümüzde kullanılana en çok benzeyen paraşüt, 1783 yılında Fransız Louis-Sébastien Lenormand tarafından keşfedilmiştir. 1797 yılında Andre Jacques Garner bir sıcak hava balonundan ilk paraşüt atlayışını gerçekleştirmiştir.
Paraşüt genelde askeri ve spor amaçlı kullanılmaktadır. İlk başlarda Asya İpeğinden yapılan paraşütler bu maddenin zor bulunması sebebi ile sonraları fabrika yapımı naylon maddelerle yapılmaya başlanmıştır.


İlk paraşüt ne zaman yapıldı?


Paraşüt ilk defa 1485 yılında, Leonardo da Vinci tarafından yapılan taslak çizimlerde yer aldı. Esas olarak ilk çizim ise, 1783 yılında Louis Sebastian Lenormand isimli bir Fransız tarafından yapıldı.
1785 yılında bir Fransız tarafından, bir sıcak hava balonundan paraşüt tutturulmuş bir sepet içerisinde aşağıya bırakılan köpek, paraşütle atlayan (atlatılan) ilk canlı olarak biliniyor.
Paraşütle atlayan ilk insan ise, 22 Ekim 1797 yılında Fransız Andre-Jacques Garnerin oldu. Boşlukta süzülmeye yönelik bu tutku, Garnerin ailesinin tamamında olduğu için, eşi Jeanne-Genevieve Labrosse de, 1799 yılında paraşütle atlayan ilk kadın olarak tarihe geçti. Paraşütle atlayan ikinci kadın ise, yine aynı aileden kuzen Elisa oldu.
Bir uçaktan paraşütle atlayan ilkler ise, erkeklerde 1912 yılında Missouri semalarında Kaptan Berry ve kadınlarda da 1913 yılında Los Angeles üstünde atlayışını yapan Georgia Broadwick.
Aşağıdaki çizimler ise, 1920 yılında patentleri alınan paraşüt dizaynları.



__________________

ya ben kolay diyorum
öğretmenimiz cuma günü beden dersinde kimin paraşütü havada kalacak dedi

-Gerekenler-
Kalın bir kumaş
Kalın ve uzun bir ip
Destek olarak plastik bardak
Taşınacak malzeme
-Yapılışı-
Kumaşın birbirine paralel iki köşesi kesilir. İpler üstte kalan iki uzunluktan birbirlerine iliştirilir. (Ortada düğüm için yer kalmalıdır) Ortada düğüm yapılır. İpin kalanı düğümden aşağı atılır. Plastik bardak aşağı sarkan iplere iliştirilir. Deney için içine yumurta konulup bir kattan aşağı bırakılır.

ödevim çok acil

yhaaaaa ben evde paraşüt yapcam.bunu yazın

Paraşüt yapımı :
Paraşütler genellikle, üçgen biçimli, çok katlı kumaş parçalarının birbirine dikilmesiyle yapılır. Paraşütün biçimini belirleyen parçalar, elektrikli makasla kesilir. Her parçanın, paraşüte gerekli biçim ve büyüklüğü verebilecek boyutlarda kesilmesi gerekir. Paraşüt yapımında maliyet önemli bir etmendir. Bu yüzden, belirli özellikleri verecek en yalın biçim seçilir. Paraşüt yapımında göz önünde bulundurulması gereken başka bir etmen de, kumaşların kısa zamanda hazırlanıp dikiş makinalarına gönderilmesidir. Bazı paraşüt fabrikalarında, zaman kazanmak amacıyla, otamatik patron makinaları kullanılır.
Havadan ikmal paraşütleri (havadan yardım malzemesi ve silah indirme) çok büyük olduklarından (bazı durumlarda 20 metre çaplı), beş bölümden oluşmaları öngörülmüştür. Birinci bölüm, güçlü hava basıncına dayanabilecek bir tepe bölümü, ötekiler de, hava akımını yayan ve direnç oluşturan daha hafif yapılı yan bölümlerdir. Bu yöntemin geliştirilmesiyle üç değişik büyüklükte paraşüt yapılmasını sağlayan kare biçimli kumaşların üretimine geçilmiştir. Her karenin bir kenarı 4 metre uzunluğundadır. Bunlar birbirlerine çarpraz birleştirilir. Beş kareden oluşan paraşüt 250 kg, on iki kareli 700 kg, yirmi kareden oluşan paraşütse 1200 kg taşıyabilir. Paraşütün öteki bölümleri de ayrı ayrı üretilir ve gerektiğinde kısa sürede birleştirilir.
Paraşüt Yapımında Kullanılan Malzemeler :
İkinci Dünya Savaşı’ na kadarparaşütler, ya keten, pamuk ve ipek gibi doğal ipliklerden ya da viskoz ve asetat ipliği gibi seliloz liflerinden yapılmaktaydı. Keten ve pamuk ipliğinin kalın, ipeğinde pahalı olması nedeniyle, 1939′ da A.B.D. ve Almanya’ da naylonun bulunmasına kadar, yalnızca belirli biçimde paraşüt yapılabildi. Çok güçlü ve paraşütün açılması sırasında oluşan şoklara çok iyi dayanan naylon, kısa zamanda öteki doğal iplerin yerini aldı. Yeni geliştirilen yapım yöntemleriyle her türlü naylon iplik üretilebiliyordu. Naylon ipliğiyle dokunmöuş paraşüt kumaşının tek olumsuz yanı, sıcak bir ortamda yumuşayıp delinmesiydi. Bu sorunda, kumaşa ince bir slikon tabakası kaplanarak çözüldü. Ancak, naylon paraşütlerin korunmalarında en yalın yöntem, paraşütün çok dikkatli toplanıp katlanmasıdır. Paraşüt kumaşının silindirlerden geçirilmesiyle de dokumadaki ipliklerin yayılması ve geçirgenlik oranının düşmesi sağlanır. Kumaşa ince bir kaplama yapılmasıda yırtılma oranını düşürür.
Çapraz biçimli havada ikmal paraşütleri, polipropilen ipliğinden dokunmuş kumaşlarla yapılır. Bu madde, ucuz olmasının yanı sıra, sert ipliğin, paraşütün çok çabuk şişmesine yardımcı olduğunu da göstermiştir. Krepon kağıdı ve polietilen paraşütlerle de bazı deneyler yapılmış, ama bunların, malzeme ve üretim yöntemi olarak, seri üretime uygun olmadıkları anlaşılmıştır.
Naylon ipliğinden dokunmuş paraşüt kumaşları ve kolanlar, eskiden kullanılan keten ve pamuk gibi doğal ipliklerden yapılmış doğal kumaşlardan, hem daha az yer kaplarlar, hemde çeşitli işlemlerden geçirilip boyanarak, güneş ışınlarına daha dayanıklı bir hale getirilebilirler. Pilot kabininde uzun süre güneş ışınlarına maruz kalan paraşüt kolan ve bağlarının böyle bir özellik taşımaları oldukça önemlidir.
Bilim ve Teknoloji Ansiklopedisi
Serbest Paraşüt Malzemeleri
Harness: Paraşütlerin içinde bulunduğu çantaya denir. Ana ve yedek paraşütleri ve bacak kolonlarını içerir.
Kubbe: Paraşütün kumaş kısmı. Paraşütçünün havada ilerlemesini sağlayan kısım. Özel kumaşlardan imal edilir.
Lasta: Serbest düşüş pozisyonu. Kollar açık dirseklerden 90 derece kırık, bacaklar dizlerden 90 derece kırık. Vücut yere parallel olmalı.
Lup: Havada takla atmak. Bacaklar içeri çekilir. Kollar ileri uzatılır hava itilerek başaşağı takla atılır.
Drakkar: Öğrenci paraşütleri içinde en popüler olan kanat tipi paraşüt.
Hi-tec: Paraşütün emniyet sistemi. 800ft. ayarlıdır. Bu yüksekliğe kadar ana ya da yedek herhangi bir paraşüt açılmamışsa devreye girerek direk yedek paraşütü açar.
Sf: skydiving formation. İki veya daha çok kişinin elele tutuşarak serbest düşüşü.
Crw: canopy relative work. İki veya daha çok kişinin açık kubbelerele birbirinin üstüne gelmesi.
Downplay: Açık kubbelerle iki kişinin ayaklarını birbirine kenetleyip yere yatay durumda hızla ilerlemeleri. Çok tehlikeli olduğu için artık yapılması yasaklanmıştır.
Budak atmak: Paraşütün kumanda iplerinden birini (sağ veya sol) sonuna kadar çekili tutarak irtifa kaybetme hareketi. Bu yolla bir yönde dönülür.
Rakkas: Kumanda iplerini sırayla sağ-sol-sağ… diye çekerek paraşütü bir sağa bir sola salındırarak yapılan irtifa kaybetme hareketi. Budak atmaya oranla daha fazla irtifa kaybı olur.
Stall: Paraşütün iki kumanda ipine birden asılarak paraşütü geçici olarak kapatma hareketi. Bu hareket esnasında neredeyse serbest düşüş kadar hızlı irtifa kaybedilir. Her paraşütte yapılamaz. Ancak mukavemeti yüksek öğrenci paraşütleri bu hareketi kaldırabilir.
Kapı çıkışı: Uçağın kapısından çıkma pozisyonu. Öğrencilerin bir üst aşamaya geçmesi için çok önemlidir. Serbest düşüş pozisyonunun aynısıdır.
Balık çıkış: Kapı çıkış pozisyonu. Adı üstünde uçaktan kafa önde “balıklama” çıkılır. Kapı çıkışı düzgün olmayan birine yaptırılmaz.
Çıkış açış: Kapıdan çıkar çıkmaz paraşütü açmaya denir.
Delta dalış: Serbest düşüş esnasında aşağıdaki sf grubuna yetişmek için kullanılan dalış yöntemlerinden biri. Serbes düşüş pozisyonu gibidir ancak eller yanda birleştirilir.
Trek dalış: Serbest düşüş esnasında sf grubundan uzaklaşmak için yapılır. Yere parallel durumda eller yanda birleştirilir omuzların arasına hava sıkıştırılacak biçimde vücut şekillenir. Bacaklar düz olmalıdır.
Bomba dalış: Tam altınızdaki sf grubuna yetişmek için kullanılan dalış metodu. Eller yanda durur. Bacaklar düzdür. Kafa üstü maksimum hıza çıkılır.
Deklanşör: Paraşüt açma mekanizması. Ana paraşütten önce harness içine yaylı bir kılavuz paraşüt yerleştirilir. Harness kapatılır ve ucuna deklanşör eklenir. Deklanşör çekildiği anda yaylı kılavuz paraşüt fırlar ve ana paraşütü çeker.
Mendil rasıt: Kılavız paraşüt. Üst düzey öğrencilerin kullandığı kılavuz paraşüt. Mendil, harness içinde durmaz. Bacak kolonundaki cebinden çekilir.
Altimetre: Yükseklik göstergesi. Genelde ft. cinsinden olur.
Ampul: Paraşütçü argosunda yüksek irtifaya rağmen çıkış açış yapan kişiye denir.

Paraşüt malzemeleri satış yerleri>>>>

http://www.askermekani.com
http://adospor.com/index.php?option=...d=32&Itemid=45
http://www.alpinist.com.tr/
http://www.daghdash.com/
http://www.efehavacilik.com.tr/ __________________