Arama

Olasılık, permütasyon ve kombinasyonun tarihçesi hakkında bilgi verir misiniz?

En İyi Cevap Var Güncelleme: 8 Ocak 2017 Gösterim: 37.935 Cevap: 9
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
18 Şubat 2010       Mesaj #1
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Olasılık, permütasyon ve kombinasyonun tarihçesi hakkında bilgi verir misiniz?
EN İYİ CEVABI LaSalle verdi
Alıntı
Misafir adlı kullanıcıdan alıntı

YHA ARKİLER BANA ACILLLLL OLASILIK KOMBİNASYON VE PERMÜTASYONUN TARİHÇESİ VEDE KULLANIM ALANLARINI YAZARMSNIZZZsSs ACLL PERFRMNS ÖDEVM EĞER YAZARSANZ NERDEYSE 30A YAKIN KİŞİ BU SİTEYE GRECEKK VE DE KATKI SAĞLAYACKKKK LTfEnnnnnnnnnnnnnN !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Olasılık
Sponsorlu Bağlantılar


Olasılık bir şeyin olmasının veya olmamasının matematiksel değeri veya olabilirlik yüzdesi, değeridir. Olasılık kuramı istatistik, matematik, bilim ve felsefe alanlarında mümkün olayların olabilirliği ve karmaşık sistemlerin altında yatan mekanik işlevler hakkında sonuçlar ortaya atmak için çok geniş bir şekilde kullanılmaktadır.
olasılık bir olayın olma veya olmama şansının matemetiksel karşılığına denir.imkansız olayın ve imkanlı olayın toplamı daima 1 dir


Tarihçesi

Aristo'un eserlerinin çevirilerinde olasılık sözcüğü, bir gerçeğin rastgelirliliğinin nicelikleştirilmesini ifade etmemektedir, ama bir fikrin ne kadarının genel olarak kabul edildiği ile ilgilidir. Orta Çağ ve sonra Rönesans Çağı'nda birbirini takip eden açıklamalar ve Aristo'nun eserlerinin çevirilerinde yapılan hatalar ile anlam kaymaları ortaya çıkıp bu sözcük bir fikirin olabilirliğinin tasarlanması anlamına gelmeye başlamıştır. XVI. Yüzyıl ve XVII. Yüzyıl'da etikle ilgili din biliminde bulunan olasıcılık bu anlamda ön plana gelmiştir. XVII. Yüzyıl'ın ikinci yarısında olasılık konusunun Blaise Pascal ve Pierre de Fermat tarafından matematiksel olarak incelenmeye başlanması ile olasılık sözcüğü modern anlamına doğru bir yol almıştır. Matematiksel modern olasılık kuramının geliştirilmesi XIX. Yüzyıl'da başlamıştır.
Aristo'ya göre olasılık kavramı [değiştir]

Olasılık sözcüğünün ilk kullanılışı 1370'de Oresme'nin Aristo'nun Nokime Etiği adlı kitabının çevirisinde kullanılmış ve olabilir şeyin tabiatını göstermek için kullanılmıştır. Aristo'ya göre olabilirlilik kavramı (antik Yunanca ενδοξον) günün sorunları olarak tanımlanabilmektedir.
"Olasılıklı fikirler bütün herkes tarafından kabul edilenler; veya pek çok kişi tarafından kabul edilen fikirler; veya yaşlıların hepsi veya çoğu tarafından kabul edilen fikirler; veya son olarak en tanınmış kişilere veya en fazla şöhretli olanlar tarafından kabul eden fikiler olarak sınıflanabilir."
Aristo'ya gore bir fikrin olasılığı genel olarak kişiler tarafından kabul görmesine dayanmaktadır.


XVI. yüzyılda ve XVII. yüzyılda olasılık doktrini [değiştir]

Diğer bir adıyla "olasılıkcılık" olarak anılan, olasılık doktrini bir Katolik etik doktrini olup 16. yüzyılda "Cizvitler" ve "Bartolome de Medina" etkileri ile geliştirilmiştir. Bu teoloji etikine göre "eğer bir fikir olası ise, o fikri geliştirip bir sonuca varmak uygundur; cunku bu fikir karşıtı fikirden daha olasıdır. Böylece bu doktrin çeşitli karşıt tedbirler arasından herhangi bir tedbir üzerine karar verilmesi gerekmekte iken hangisinin en iyi olduğu bilinemediği zaman bir karar verme yöntemi olarak en olası tedbirin seçilmesini kabul etmektedir. Bu tip olasılık kullanılarak karar vermeye modern karar verme teorisinde maksimum olabilirlilik (maximum likelihood) prensibi adı verilmektedir. Böylece bu türlü Hristiyan Katolik etike taban olan olasılık kavramı, modern olabilirlilik kavramı analogu olmaktadır.
XVII. yüzyıldan XIX. yüzyıla kadar olasılık [değiştir]

250px Fermatpascal
Pascal ve Fermat arasındaki yazışmalardan bir örnek, 1654 [1]


Olasiliklarin bilimsel incelenmesi bir modern gelismedir. Modern olasıilıklar teorisinin başlangıç tarihi Paskal ile Fermat arasındaki 1654de olan bir mektuplaşma içeriğine bağlanabilir. 1657de bu konuya eğilen ilk bilimsel yaklaşım [[[Christiaan Huygens]] tarafından açıkca ortaya çıkarılmıştır. Jakob Bernoulli'nin (ölümünden sonra 1713de basılan) Ars Conjectandi adlı eseri ile 1718de basılan Abraham de Moivre'ın Doctrine of Chances adlı eseri olasılıklar teorisini matematik biliminin bir branşı olarak incelemektedirler.
Hatalar teorisi "Roger Cotes"'in (ölümunden sonra 1722de basılan) Opera Miscellana adlı eserinde ilk defa belirtilmiş ve 1755de "Thomas Simpson"un yaşam öyküsü kitabında tümüyle açıklanmıştır. 1757de basılan kitabında eşitlikle olası olan pozitif ve negatif hatalardan, tüm hataların içine düşebileceği alanın belirli sınırlarından ve sürekli hatalardan bahsedilmekte ve bir olasılık eğrisi verilmektedir.
1774de "Pierre-Simon Laplace" olasılıklar teorisi prensiplerini kullanarak gözlemlerin birleştirilmesi için bir kural ortaya çıkartmıştır. Hatalar olasılıkları kuralını bir eğri ile ifade etmiştir; buna göre eğri


y = φ(x), olup bu ifade de x herhangi bir hata ve y o hatanın olasılığıdır. Bu eğrini niteliği bulunmaktadır:
  1. y-eksenine göre simetriktir
  2. x-eksenine asimptottur ve böylece deki hata olasılığı 0 olur;
  3. bu eğrinin altında kalan toplam alan 1 dir; bu demektir ki bir hatanın olasılığı mutlaka gerektir.
Herhangi üç gözlemin ortalaması için bir formül de ortaya atmıştır. 1774de Lagrange tarafında adlandırılan, hatanın kolaylık kuralı içinde bir formül de ortaya çıkarmıştır ama bu formül elle işlemlerle bulunulamıyacak kadar zordur.
1778de Daniel Bernoulli aynı zamanda olan hatalar sistemi için olasılıkların maksimum çarpma prensiplerini açıklamıştır.

Permütasyon


Permütasyon, birbirinden ayrılabilir nesnelerin değişik sıralarda dizilmelerini ifade eden kavramdır. Örneğin, 1'den 8'e kadar numaralanmış toplar için bir permütasyon "7, 1, 5, 6, 2, 8 , 4, 3" şeklindedir.
Matematikte permütasyon, her sembolün sadece bir kez ya da birkaç kez kullanıldığı sıralı bir dizidir.

Eleman sayısı n olan bir kümenin içinden r kadar eleman seçerek yapılabilecek permütasyonlar aşağıdaki formülle hesaplanır:
Örneğin n elemanlı bir küme için 1'den 10'a kadar olan doğal sayıları alalım. r'yi 4 olarak alırsak, permütasyonların sayısı {1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10} kümesinden sırayı da gözetmek suretiyle oluşturulabilecek 4 değişik elemanlı kümelerin sayısını ifade eder.


Oluşturulacak küme sıralı olduğundan, 4 değişik elemanın olası seçilme şekillerini düşünüp, bu dörtlü dizilerin seçilme şekillerinin sayısını hesaplayabiliriz:
  1. 10 elemanlı kümeden seçebileceğimiz 10 tane eleman vardır.
  2. Bir eleman seçtikten sonra bir daha seçilemediğinden, ikinci elemanı seçerken elimizde 9 sayı kalır. Her ilk seçilen 10 eleman için, 9 tane ikinci eleman seçme şansımız olduğundan ikinci elemanı 10 x 9 = 90 ayrı şekilde seçebiliriz.
  3. Üçüncü elemanı 10 x 9 x 8 şekilde seçebiliriz.
  4. Dördüncü elemanı 10 x 9 x 8 x 7 şekilde seçebiliriz.
  5. Beşinci elemanı 10 x 9 x 8 x 7 x 6 şekilde seçebilirsiniz
Bunu genelleştirip n ve r değişkenleri ile ifade edersek
  1. İlk eleman için n adet seçenek vardır.
  2. İkinci eleman için n(n-1) adet seçenek vardır.
  3. r kadar eleman seçmek için n(n-1)(n-2)...(n-r+1) adet seçenek vardır ki bu da yukarıda verilen formüle eşdeğerdir.
C kodunda şu şekilde bulunabilir:
long permutasyon (int n,int r) { int i; long sonuc=1; for(i=0;i<r;i++) sonuc=sonuc*(n-i); return sonuc; }

Kombinasyon


Kombinasyon, bir nesne grubu içerisinden, sıra gözetmeksizin yapılan seçimler olarak düşünülebilir, dolayısı ile nesne grubunun tekabül ettiği kümenin alt kümeleri olarak düşünebilir. Çünkü, alt kümelerde sıra önemli değildir. O halde şöyle tanımlayabiliriz: Bir A kümesinin herhangi bir alt kümesine A kümesinin bir kombinasyonu denir. Örneğin, 52 iskambil kartı arasından seçeceğiniz 4 kart, kartları seçme sıranız önemli olmadığından bir kombinasyon problemidir.
Son düzenleyen Safi; 8 Ocak 2017 20:03
LaSalle - avatarı
LaSalle
Ziyaretçi
18 Şubat 2010       Mesaj #2
LaSalle - avatarı
Ziyaretçi
Bu mesaj 'en iyi cevap' seçilmiştir.
Alıntı
Misafir adlı kullanıcıdan alıntı

YHA ARKİLER BANA ACILLLLL OLASILIK KOMBİNASYON VE PERMÜTASYONUN TARİHÇESİ VEDE KULLANIM ALANLARINI YAZARMSNIZZZsSs ACLL PERFRMNS ÖDEVM EĞER YAZARSANZ NERDEYSE 30A YAKIN KİŞİ BU SİTEYE GRECEKK VE DE KATKI SAĞLAYACKKKK LTfEnnnnnnnnnnnnnN !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Olasılık
Sponsorlu Bağlantılar


Olasılık bir şeyin olmasının veya olmamasının matematiksel değeri veya olabilirlik yüzdesi, değeridir. Olasılık kuramı istatistik, matematik, bilim ve felsefe alanlarında mümkün olayların olabilirliği ve karmaşık sistemlerin altında yatan mekanik işlevler hakkında sonuçlar ortaya atmak için çok geniş bir şekilde kullanılmaktadır.
olasılık bir olayın olma veya olmama şansının matemetiksel karşılığına denir.imkansız olayın ve imkanlı olayın toplamı daima 1 dir


Tarihçesi

Aristo'un eserlerinin çevirilerinde olasılık sözcüğü, bir gerçeğin rastgelirliliğinin nicelikleştirilmesini ifade etmemektedir, ama bir fikrin ne kadarının genel olarak kabul edildiği ile ilgilidir. Orta Çağ ve sonra Rönesans Çağı'nda birbirini takip eden açıklamalar ve Aristo'nun eserlerinin çevirilerinde yapılan hatalar ile anlam kaymaları ortaya çıkıp bu sözcük bir fikirin olabilirliğinin tasarlanması anlamına gelmeye başlamıştır. XVI. Yüzyıl ve XVII. Yüzyıl'da etikle ilgili din biliminde bulunan olasıcılık bu anlamda ön plana gelmiştir. XVII. Yüzyıl'ın ikinci yarısında olasılık konusunun Blaise Pascal ve Pierre de Fermat tarafından matematiksel olarak incelenmeye başlanması ile olasılık sözcüğü modern anlamına doğru bir yol almıştır. Matematiksel modern olasılık kuramının geliştirilmesi XIX. Yüzyıl'da başlamıştır.
Aristo'ya göre olasılık kavramı [değiştir]

Olasılık sözcüğünün ilk kullanılışı 1370'de Oresme'nin Aristo'nun Nokime Etiği adlı kitabının çevirisinde kullanılmış ve olabilir şeyin tabiatını göstermek için kullanılmıştır. Aristo'ya göre olabilirlilik kavramı (antik Yunanca ενδοξον) günün sorunları olarak tanımlanabilmektedir.
"Olasılıklı fikirler bütün herkes tarafından kabul edilenler; veya pek çok kişi tarafından kabul edilen fikirler; veya yaşlıların hepsi veya çoğu tarafından kabul edilen fikirler; veya son olarak en tanınmış kişilere veya en fazla şöhretli olanlar tarafından kabul eden fikiler olarak sınıflanabilir."
Aristo'ya gore bir fikrin olasılığı genel olarak kişiler tarafından kabul görmesine dayanmaktadır.


XVI. yüzyılda ve XVII. yüzyılda olasılık doktrini [değiştir]

Diğer bir adıyla "olasılıkcılık" olarak anılan, olasılık doktrini bir Katolik etik doktrini olup 16. yüzyılda "Cizvitler" ve "Bartolome de Medina" etkileri ile geliştirilmiştir. Bu teoloji etikine göre "eğer bir fikir olası ise, o fikri geliştirip bir sonuca varmak uygundur; cunku bu fikir karşıtı fikirden daha olasıdır. Böylece bu doktrin çeşitli karşıt tedbirler arasından herhangi bir tedbir üzerine karar verilmesi gerekmekte iken hangisinin en iyi olduğu bilinemediği zaman bir karar verme yöntemi olarak en olası tedbirin seçilmesini kabul etmektedir. Bu tip olasılık kullanılarak karar vermeye modern karar verme teorisinde maksimum olabilirlilik (maximum likelihood) prensibi adı verilmektedir. Böylece bu türlü Hristiyan Katolik etike taban olan olasılık kavramı, modern olabilirlilik kavramı analogu olmaktadır.
XVII. yüzyıldan XIX. yüzyıla kadar olasılık [değiştir]

250px Fermatpascal
Pascal ve Fermat arasındaki yazışmalardan bir örnek, 1654 [1]


Olasiliklarin bilimsel incelenmesi bir modern gelismedir. Modern olasıilıklar teorisinin başlangıç tarihi Paskal ile Fermat arasındaki 1654de olan bir mektuplaşma içeriğine bağlanabilir. 1657de bu konuya eğilen ilk bilimsel yaklaşım [[[Christiaan Huygens]] tarafından açıkca ortaya çıkarılmıştır. Jakob Bernoulli'nin (ölümünden sonra 1713de basılan) Ars Conjectandi adlı eseri ile 1718de basılan Abraham de Moivre'ın Doctrine of Chances adlı eseri olasılıklar teorisini matematik biliminin bir branşı olarak incelemektedirler.
Hatalar teorisi "Roger Cotes"'in (ölümunden sonra 1722de basılan) Opera Miscellana adlı eserinde ilk defa belirtilmiş ve 1755de "Thomas Simpson"un yaşam öyküsü kitabında tümüyle açıklanmıştır. 1757de basılan kitabında eşitlikle olası olan pozitif ve negatif hatalardan, tüm hataların içine düşebileceği alanın belirli sınırlarından ve sürekli hatalardan bahsedilmekte ve bir olasılık eğrisi verilmektedir.
1774de "Pierre-Simon Laplace" olasılıklar teorisi prensiplerini kullanarak gözlemlerin birleştirilmesi için bir kural ortaya çıkartmıştır. Hatalar olasılıkları kuralını bir eğri ile ifade etmiştir; buna göre eğri


y = φ(x), olup bu ifade de x herhangi bir hata ve y o hatanın olasılığıdır. Bu eğrini niteliği bulunmaktadır:
  1. y-eksenine göre simetriktir
  2. x-eksenine asimptottur ve böylece deki hata olasılığı 0 olur;
  3. bu eğrinin altında kalan toplam alan 1 dir; bu demektir ki bir hatanın olasılığı mutlaka gerektir.
Herhangi üç gözlemin ortalaması için bir formül de ortaya atmıştır. 1774de Lagrange tarafında adlandırılan, hatanın kolaylık kuralı içinde bir formül de ortaya çıkarmıştır ama bu formül elle işlemlerle bulunulamıyacak kadar zordur.
1778de Daniel Bernoulli aynı zamanda olan hatalar sistemi için olasılıkların maksimum çarpma prensiplerini açıklamıştır.

Permütasyon


Permütasyon, birbirinden ayrılabilir nesnelerin değişik sıralarda dizilmelerini ifade eden kavramdır. Örneğin, 1'den 8'e kadar numaralanmış toplar için bir permütasyon "7, 1, 5, 6, 2, 8 , 4, 3" şeklindedir.
Matematikte permütasyon, her sembolün sadece bir kez ya da birkaç kez kullanıldığı sıralı bir dizidir.

Eleman sayısı n olan bir kümenin içinden r kadar eleman seçerek yapılabilecek permütasyonlar aşağıdaki formülle hesaplanır:
Örneğin n elemanlı bir küme için 1'den 10'a kadar olan doğal sayıları alalım. r'yi 4 olarak alırsak, permütasyonların sayısı {1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10} kümesinden sırayı da gözetmek suretiyle oluşturulabilecek 4 değişik elemanlı kümelerin sayısını ifade eder.


Oluşturulacak küme sıralı olduğundan, 4 değişik elemanın olası seçilme şekillerini düşünüp, bu dörtlü dizilerin seçilme şekillerinin sayısını hesaplayabiliriz:
  1. 10 elemanlı kümeden seçebileceğimiz 10 tane eleman vardır.
  2. Bir eleman seçtikten sonra bir daha seçilemediğinden, ikinci elemanı seçerken elimizde 9 sayı kalır. Her ilk seçilen 10 eleman için, 9 tane ikinci eleman seçme şansımız olduğundan ikinci elemanı 10 x 9 = 90 ayrı şekilde seçebiliriz.
  3. Üçüncü elemanı 10 x 9 x 8 şekilde seçebiliriz.
  4. Dördüncü elemanı 10 x 9 x 8 x 7 şekilde seçebiliriz.
  5. Beşinci elemanı 10 x 9 x 8 x 7 x 6 şekilde seçebilirsiniz
Bunu genelleştirip n ve r değişkenleri ile ifade edersek
  1. İlk eleman için n adet seçenek vardır.
  2. İkinci eleman için n(n-1) adet seçenek vardır.
  3. r kadar eleman seçmek için n(n-1)(n-2)...(n-r+1) adet seçenek vardır ki bu da yukarıda verilen formüle eşdeğerdir.
C kodunda şu şekilde bulunabilir:
long permutasyon (int n,int r) { int i; long sonuc=1; for(i=0;i<r;i++) sonuc=sonuc*(n-i); return sonuc; }

Kombinasyon


Kombinasyon, bir nesne grubu içerisinden, sıra gözetmeksizin yapılan seçimler olarak düşünülebilir, dolayısı ile nesne grubunun tekabül ettiği kümenin alt kümeleri olarak düşünebilir. Çünkü, alt kümelerde sıra önemli değildir. O halde şöyle tanımlayabiliriz: Bir A kümesinin herhangi bir alt kümesine A kümesinin bir kombinasyonu denir. Örneğin, 52 iskambil kartı arasından seçeceğiniz 4 kart, kartları seçme sıranız önemli olmadığından bir kombinasyon problemidir.
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
29 Kasım 2010       Mesaj #3
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
kombinasyon permütasyon binomun kullanım alanları lütfennnnnn acilllll gerçekten birbok lise 2 genci için lazım bir durum
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
12 Ocak 2011       Mesaj #4
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
lütfen yardım edin!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
22 Şubat 2011       Mesaj #5
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
bana sadece kombinasyonun tarihçesi lazm acillllll
me_myself - avatarı
me_myself
Ziyaretçi
19 Nisan 2011       Mesaj #6
me_myself - avatarı
Ziyaretçi
Bulduğum bilgiler hiç bir işe yaramıyor.Yardım edin lütfen...
ener - avatarı
ener
Ziyaretçi
19 Nisan 2011       Mesaj #7
ener - avatarı
Ziyaretçi
Alıntı
me_myself adlı kullanıcıdan alıntı

Bulduğum bilgiler hiç bir işe yaramıyor.Yardım edin lütfen...

Olasılık


Olasılık bir şeyin olmasının veya olmamasının matematiksel değeri veya olabilirlik yüzdesi, değeridir. Olasılık kuramı istatistik, matematik, bilim ve felsefe alanlarında mümkün olayların olabilirliği ve karmaşık sistemlerin altında yatan mekanik işlevler hakkında sonuçlar ortaya atmak için çok geniş bir şekilde kullanılmaktadır.
olasılık bir olayın olma veya olmama şansının matemetiksel karşılığına denir.imkansız olayın ve imkanlı olayın toplamı daima 1 dir


Tarihçesi

Aristo'un eserlerinin çevirilerinde olasılık sözcüğü, bir gerçeğin rastgelirliliğinin nicelikleştirilmesini ifade etmemektedir, ama bir fikrin ne kadarının genel olarak kabul edildiği ile ilgilidir. Orta Çağ ve sonra Rönesans Çağı'nda birbirini takip eden açıklamalar ve Aristo'nun eserlerinin çevirilerinde yapılan hatalar ile anlam kaymaları ortaya çıkıp bu sözcük bir fikirin olabilirliğinin tasarlanması anlamına gelmeye başlamıştır. XVI. Yüzyıl ve XVII. Yüzyıl'da etikle ilgili din biliminde bulunan olasıcılık bu anlamda ön plana gelmiştir. XVII. Yüzyıl'ın ikinci yarısında olasılık konusunun Blaise Pascal ve Pierre de Fermat tarafından matematiksel olarak incelenmeye başlanması ile olasılık sözcüğü modern anlamına doğru bir yol almıştır. Matematiksel modern olasılık kuramının geliştirilmesi XIX. Yüzyıl'da başlamıştır.
Aristo'ya göre olasılık kavramı [değiştir]

Olasılık sözcüğünün ilk kullanılışı 1370'de Oresme'nin Aristo'nun Nokime Etiği adlı kitabının çevirisinde kullanılmış ve olabilir şeyin tabiatını göstermek için kullanılmıştır. Aristo'ya göre olabilirlilik kavramı (antik Yunanca ενδοξον) günün sorunları olarak tanımlanabilmektedir.
"Olasılıklı fikirler bütün herkes tarafından kabul edilenler; veya pek çok kişi tarafından kabul edilen fikirler; veya yaşlıların hepsi veya çoğu tarafından kabul edilen fikirler; veya son olarak en tanınmış kişilere veya en fazla şöhretli olanlar tarafından kabul eden fikiler olarak sınıflanabilir."
Aristo'ya gore bir fikrin olasılığı genel olarak kişiler tarafından kabul görmesine dayanmaktadır.


XVI. yüzyılda ve XVII. yüzyılda olasılık doktrini [değiştir]

Diğer bir adıyla "olasılıkcılık" olarak anılan, olasılık doktrini bir Katolik etik doktrini olup 16. yüzyılda "Cizvitler" ve "Bartolome de Medina" etkileri ile geliştirilmiştir. Bu teoloji etikine göre "eğer bir fikir olası ise, o fikri geliştirip bir sonuca varmak uygundur; cunku bu fikir karşıtı fikirden daha olasıdır. Böylece bu doktrin çeşitli karşıt tedbirler arasından herhangi bir tedbir üzerine karar verilmesi gerekmekte iken hangisinin en iyi olduğu bilinemediği zaman bir karar verme yöntemi olarak en olası tedbirin seçilmesini kabul etmektedir. Bu tip olasılık kullanılarak karar vermeye modern karar verme teorisinde maksimum olabilirlilik (maximum likelihood) prensibi adı verilmektedir. Böylece bu türlü Hristiyan Katolik etike taban olan olasılık kavramı, modern olabilirlilik kavramı analogu olmaktadır.
XVII. yüzyıldan XIX. yüzyıla kadar olasılık [değiştir]

250px Fermatpascal
Pascal ve Fermat arasındaki yazışmalardan bir örnek, 1654 [1]


Olasiliklarin bilimsel incelenmesi bir modern gelismedir. Modern olasıilıklar teorisinin başlangıç tarihi Paskal ile Fermat arasındaki 1654de olan bir mektuplaşma içeriğine bağlanabilir. 1657de bu konuya eğilen ilk bilimsel yaklaşım [[[Christiaan Huygens]] tarafından açıkca ortaya çıkarılmıştır. Jakob Bernoulli'nin (ölümünden sonra 1713de basılan) Ars Conjectandi adlı eseri ile 1718de basılan Abraham de Moivre'ın Doctrine of Chances adlı eseri olasılıklar teorisini matematik biliminin bir branşı olarak incelemektedirler.
Hatalar teorisi "Roger Cotes"'in (ölümunden sonra 1722de basılan) Opera Miscellana adlı eserinde ilk defa belirtilmiş ve 1755de "Thomas Simpson"un yaşam öyküsü kitabında tümüyle açıklanmıştır. 1757de basılan kitabında eşitlikle olası olan pozitif ve negatif hatalardan, tüm hataların içine düşebileceği alanın belirli sınırlarından ve sürekli hatalardan bahsedilmekte ve bir olasılık eğrisi verilmektedir.
1774de "Pierre-Simon Laplace" olasılıklar teorisi prensiplerini kullanarak gözlemlerin birleştirilmesi için bir kural ortaya çıkartmıştır. Hatalar olasılıkları kuralını bir eğri ile ifade etmiştir; buna göre eğri


y = φ(x), olup bu ifade de x herhangi bir hata ve y o hatanın olasılığıdır. Bu eğrini niteliği bulunmaktadır:
  1. y-eksenine göre simetriktir
  2. x-eksenine asimptottur ve böylece deki hata olasılığı 0 olur;
  3. bu eğrinin altında kalan toplam alan 1 dir; bu demektir ki bir hatanın olasılığı mutlaka gerektir.
Herhangi üç gözlemin ortalaması için bir formül de ortaya atmıştır. 1774de Lagrange tarafında adlandırılan, hatanın kolaylık kuralı içinde bir formül de ortaya çıkarmıştır ama bu formül elle işlemlerle bulunulamıyacak kadar zordur.
1778de Daniel Bernoulli aynı zamanda olan hatalar sistemi için olasılıkların maksimum çarpma prensiplerini açıklamıştır.
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
7 Haziran 2011       Mesaj #8
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
acıl kombinasyon ve permütasyon tarihçesi ve bu lanet olsası konuları matematiğe katanlar kim ?
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
1 Mayıs 2013       Mesaj #9
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
ARKADAŞLAR BANA ÇOK ACİL PERMÜTASYONUN TARİHİ GEREKİYOR!! LÜTFEN YARDIM EDİN,LÜTFEN!!!!!!
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
22 Aralık 2013       Mesaj #10
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
BANA ÇOK ACİL PERMÜTASYONUN TARİHİ GEREKİYOR!! LÜTFEN YARDIM EDİN

Kaynak: Olasılık, permütasyon ve kombinasyonun tarihçesi hakkında bilgi verir misiniz?

Benzer Konular

31 Mart 2013 / sky78 Soru-Cevap
1 Şubat 2010 / Misafir Soru-Cevap
11 Temmuz 2016 / kastamonudrogba Soru-Cevap