Ton Nedir?

ton (I )

isim Fransızca tonne

1 . Bir metreküp hacminde ve + 4 °C'deki arı suyun ağırlığı.
2 . Bin kilogramlık ağırlık birimi.

1 . İnsan veya çalgı sesinin yükseklik, alçaklık derecesi.
"Bunun farkında olmadan, üstelik de hiç istemeden içli bir tonla söylemiş olacağım."- H. Taner.
3 . Bir rengin koyuluk veya açıklık derecesi:
"Siyah ve beyazın tonlarını son derece hünerle kaynaştırır."- Y. Z. Ortaç.
4 . dil bilgisi Ses titreşimlerinin yükselip açılması, titrem.

Birleşik Sözler

TON a. (fr. tonne; geç. lat. tonna'dan).
1. 1 000 kg'a eşdeğer kütle ölçüsü birimi (simgesi t). [METRİK ton da denir.]
2. Bir ton, tonla, pek çok.

—Ölçbil. 2 240 pound'a eşit olan, yaklaşık 1 016 kg değerindeki anglosakson kütle birimi. (İNGİLİZ TONU ve ABD'de, LONG TON da denir.) || Amerikan tonu, SHORT TON un eşanlamlısı.

TON a. (fr. ton; lat. tonus; yun. tonos, gerilimden).
1. Bir sesin yüksekliği, tınısı, yoğunluğu vb. ile ilgili olan titreşim niteliği: Ses tonunu değiştirmek, yükseltmek. Bir metni tekdüze bir tonda okumak.
2. Ruhsal bir durumu, bir duyguyu belirten konuşma biçimi; Sorulara sert bit tonda yanıt vermek. Konuşma tonunuzu değiştirseniz iyi olur. Söylemek istediklerini sakin bir tonda dile getirmek.

—Güz. sant. Bir resmin, bir tablonun egemen rengi, renk düzeni. || Resimde, doyma ya da ışık yoğunluğu derecesi açısından en açıktan en koyuya kadar algılanan renk. (Birbirleriyle olan ilişkilerinde tonlar, değerleri belirler.) || Sıcak tonlar, güneş tayfında turuncuya yakın renkler. || Soğuk tonlar, maviye yakın renkler.

—Müz. Pythagoras kuramının birleştirici aralığı. (Batı müziğinde, kuramsal hesapların temeli olarak XVI. yy.'a kadar kullanıldı.) || Eski yunan müziğinde ıskalanın salt yüksekliğini belirlemek için kullanılan yöntem. || Ortaçağ’cantus planus’larında MAKAM'ın eşanlamlısı. || Klasik dönemde, gamın salt yüksekliğinin durakla belirlenmesi (majör ya da minör makamların gösterilmesi, genellikle tonla ilgili verilen bilgiyi de tamamlar). || EKSENLİLİK'in eşanlamlısı. || XVIII. yy.'a kadar, diyapazonun değişken olduğu dönemlerde çalgıların akort yapıldığı yükseklik (oda tonu, capella tonu). || iki yanaşık nota arasındaki yüksekliklerin, ikinci majör aralığına denk gelen ilişkisi. (Biri diyatonik, diğeri kromatik olmak üzere iki yarımtondan oluşur.)

—Opt. Bir rengin koyuluk ya da açıklığını gösteren ışıldama derecesi. (Ton, fiziksel büyüklük "ışıltı nın yaklaşık psikoduyum- sal özel niteliğidir.)

—Sesbıl. Bir heceye özgü olan ve kimi dillerde (çınce, Vietnamca, ısveççe, sırp-hır- vat dili) sesbirıminkıne benzer ayırıcı bir işlev üstlenen prozodı birimlerini oluşturan yükseklik düzeyi (yüksek, orta, alçak ton) ya da ezgisel değişim (yükselen, alçalan ton). [Eşanl. TİTREM ]