YABAN a. (fars. yabSn'dan).
1. insan eli değmemiş, üzerinde insan yaşamayan ıssız yer.
2. Bir yerin, bir bölgenin halkından olmayan, oranın yabancısı olan kimse; yabancı el.
3. Tamlayan olarak, evcil bir hayvan türünün evcil olmayan bir akrabasını ya da insanlar tarafından ekilebilen bir bitkinin doğada kendiliğinden yetişen bir cinsini belirtir; bu anlamda birleşik ad yapar; yabani: Yabankedisi. Ya- banördeği. Yabanketeni. Yabannanesi.
4. Bir şeyi, bir kimseyi yabana atmak, önemsememek, önemsiz görmek: Yoo, bu sözümü yabana atmayın, görün neler olacak. || Yabana gitmek, bir şeyden söz ederken, tanınmayan, bilinmeyen bir kimseye verilmek ya da satılmak: Gel bunu sen al, yabana gitmesini istemiyorum. || Yabana söylemek, uygun düşmeyen saçma sapan sözler söylemek. || Sözüm yabana
♦ sıf. insan eli, değmemiş, değiştirilmemiş, bir yer için kullanılır; yabani vahşi: Yaban ormanlar.
—Geom. Bir simit üzerine çizilebilen, koşutlardan ve boylam çemberlerinden farklı bir çember için kullanılır.
1. insan eli değmemiş, üzerinde insan yaşamayan ıssız yer.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Tamlayan olarak, evcil bir hayvan türünün evcil olmayan bir akrabasını ya da insanlar tarafından ekilebilen bir bitkinin doğada kendiliğinden yetişen bir cinsini belirtir; bu anlamda birleşik ad yapar; yabani: Yabankedisi. Ya- banördeği. Yabanketeni. Yabannanesi.
4. Bir şeyi, bir kimseyi yabana atmak, önemsememek, önemsiz görmek: Yoo, bu sözümü yabana atmayın, görün neler olacak. || Yabana gitmek, bir şeyden söz ederken, tanınmayan, bilinmeyen bir kimseye verilmek ya da satılmak: Gel bunu sen al, yabana gitmesini istemiyorum. || Yabana söylemek, uygun düşmeyen saçma sapan sözler söylemek. || Sözüm yabana
♦ sıf. insan eli, değmemiş, değiştirilmemiş, bir yer için kullanılır; yabani vahşi: Yaban ormanlar.
—Geom. Bir simit üzerine çizilebilen, koşutlardan ve boylam çemberlerinden farklı bir çember için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.