Hikayeler ve Öyküler -1- [Arşiv] - Sayfa 164

Aynadaki İz
camla sırrın birbirini sırtlayan yüzünde, küçük bir el dokusu olarak göründü.

Sponsorlu Bağlantılar

duvarın büyük kısmını kaplayan aynanın yabancısı, düşüncenin düşünceyi süzmesi sonucu oraya yerleş(tiril)mişti.
bu var olmaktan öte yalnızlık duygusunun içine düşmek, belki de bir yerden bir giden yüzün yorgunluğuydu.

takibi güç bir zamanın içinde ve her bakıldığında değişen bir görüntüde yaşamanın
güçlüğünde olmak....zaten hayalin nerede gerçeği, gerçeğin de nerede hayali örttüğünü kimse bilemezdi. belki sevinçle konmuştu belki donmakta olan nabzın atışıydı. düşte uçup kaybolduğu tek yerin burası olduğu kesindi..
her sabah kendi yansımasını gördüğü yerde bir başka ize tanık olmasını yadırgamıştı. aynada ki el izini sildi!
ertesi gün ve sonraki günler silmekle baş olmayan bir direnmeyle karşı karşıya olduğunu anladı.
anlatılmak istenen “şey”ler vardı.
ayna direndikçe, tekrarlanan ama her gün farklı bir şekilde direnen izlere artık dokunmuyordu. önce tek parmak, ertesi gün sıkılmış bir yumruk sonra beş parmağın birden dokunuşu. zor bir şifrenin çözümü gibi aynaya bırakılan düğümdü.


bir süre böyle geçti. aynada bakılacak yer kalmayıncaya kadar birikmişti izler.
zaman hangi zamanı gösteriyordu? geri dönse bu güne dönemeyeceğinden korktu. şöyle geniş bir açıdan bakınca her izin bir dili olduğunu fark etti.
şimdi izleri düzenli bir sıraya koymak gerekiyordu. sabırla notlar almaya başladı. ilk gün anlamsız gelen sözlerin daha sonra ki günlerde anlamını yakalıyordu.
elinde somut veriler vardı. çözümün düğümü artık son izlerdeydi.
gece gözüne uyku girmedi.sabahların ilk ışıkları dünyaya yerleşirken, aynaya koştu.izler silinmişti.ellerini aynada gezdirmeye başladı.söndü göğün kandili, karardı oda, parçalandı ayna zamanın avucunda.
parmaklarından sızan kan defterine damlıyordu…yazı karışmıştı.
oracığa çöktü. başı dizlerinin arasına düştü, avuçladı yüzünü. dirseklerini dizlerine dayadı. kafası karışmıştı.öylece bekledi.. kaybolan “şey”in dönüşüme uğramasıydı.
yüzünü yıkarken gözyaşlarının yanaklarındaki tuzlu kuruluğunu, avucundaki kanı hissetti.
ağlamış mıydı?

Büyükler, çocukların konuşmalarını yarım yamalak
dinlediklerinden, onların sözlerinde gizli derin anlamları kaçırırlar.

Bizim eve, karıma elbiselerin, örtülerin, çarşafların
söküklerinin dikilmesinde yardım eden bir terzi kadın gelir.
Bu kadın bize geldiği zaman küçük oğlunu da beraberinde
getirir. İşte ben, kalıcı ve derin imanın anlamını bu küçük çocuktan
öğrendim. Onunla uzun zamandan beri arkadaş olduğumdan,
bizim eve geldiğinde biraz sohbet etmeyi ihmal etmem.

Geçenlerde bana yakında güzel bir futbol tuopu alacağını söyledi.
Onu tekrar görüşümde futbol topunu alıp almadığını sordum.
Çocuk cevap verdi: "Hayır efendim, annem şimdilik
topa ayıracak paramız olmadığını söyledi."

Onun bu sözleri, durumlarının yakında düzeleceğine dair
derin inancını gösteriyordu. Bilhassa, kullandığı 'şimdilik'
kelimesinde kuvetli bir güvenin izi seziliyordu.

Bu çocuğun söyledikleri beni uzun uzun düşündürdü. Onu
uzun bir süre görmedim. Günün birinde tekrar rastladım.
Çocuk, bahçede oturmuş, bir karınca yuvasını seyrediyordu.

Yavaşça yanına sokuldum.
Onu konuşturmak için babasından bahis açtım:
"Eve gidince yemekten sonra babanla oynayacak mısın?
Yoksa yemekten sonra hemen yatacak mısın?" diye sordum.
Çocuk ciddiyetle yüzüme baktı ve:
"Babam bir kaza geçirdiğinden hastanede. Şimdilik
babamla oynayamayacağım!" dedi.

Geçen gün yolum, oturdukları mahalleye düştü.
Çocuğu kaldırımda aceleyle yürürken gördüm. Üzerinde temiz
koyu renk bir elbise vardı. "Heyy" diye seslendim.
"Neden bayramlık elbiselerini giydin?
Herhalde hastaneye babanı görmeye gidiyorsun."
Çocuk gülümseyerek başını salladı. Bundan sonra
söylediği sözler, dünyayı içinde yaşamaya değer bir hale getiren,
ölümden sonraki hayata olan imanın bir insan için neler
yapabileceğini anlamama sebep olan sözlerdi.

Çocuğun soruma verdiği cevap şu olmuştu:
"Hayır efendim, hastaneye babamı görmeye gitmiyorum.
Babam geçen hafta öldüğünden, onu şimdilik göremeyeceğim."

bazı geceler..

Bazı geceler bir sancıyla kıvranır durur,ruhum..
Sessiz mi sessiz bir gecedir..
içinde konuşan sese tıkarsın kulağını,nafile!
konuştukça konuşur.. O da yalnızdır.
Sıcak ve içten bir sohbet için kendini parçalar durur..
Susturabildiysen ne ala..Susturamadıysan sürüp gider bu sessizlik(!).
Ruhumda boş bir salıncak sallanır durur..
Arada bir bu sessizliğe pusu kuranlar da olur..Uzaklarda boğazını parçalarca
havlıyan ve her hav-ından sonra -bana acı,bana acı- diye inleyen bir köpeğin yalnızlığı vurur ruhunu..
-Acımıyorum sana-diyemezsin
Biri kuyruğuna mı basmış,yoldan geçen bir araba sol bacağını mı ezmiş..
her kim ne yapmışsa bu çığlığı duysun istersin..
Arada bir susar köpek..duvardaki saat bozar sessizliği..
akrebi ruhunu sokar sanki..
gidilecek bir işin vardır belki..yetişeceğin bir tren belki de..
uyumalısındır..
tik tak tik tak. sesleri ruhuna bir balyoz gibi iner durur..
her tik-tak-ta.zamanın aleyhine işlediği gerçeği içine saplanır durur..
geçmişin keşkeleri koşuşur bir çırpıda yastığına..
tik-tak ve keşke ne kadar da benziyor birbirine..
kimi zaman korkarsın seni bekleyen yarınlarda saklı karanlıktan..
geleceğin ormanında dolaşırken hangi vahşi mahlukun ne yandan çıkıp seni ısıracağı beynini kemirip durur..
Böyle zamanlarda yapılabilecek en iyi davranış gözlerini kapayıp mütevekkil bir edayla karanlığın üzerine üzerine yürümektir..o vahşi mahlukatla içinizdeki sesin kurduğu diyalog çok önemlidir burda.bu diyalog sizi ya apaydın bir selamete ya da içinden çıkılmaz adı çıldırış olan bir labirente taşır..
köpek susmuşsa bilin ki ona acıyıp yarasını saran ya da -zavallı köpek çok acıkmışsın sen-deyip dolabındaki dana budundan kopardığı bir parçayı önüne atan bir iyilik babasına rastladığından değildir,emin olun..emin olun ki köpek;artık bağıacak bir sesi kalmadığından oracığa yığılıp kalmış ihtimal ölmüştür de belki
Saatin tik-tak melodisi eşliğinde söylediğiniz keşke şarkısı son nakarata vardığında yeni bir sürprizle karşılaşma olasığı her zaman saklıdır..
Bu sürprizi siz seçin..ya dıllop!---dıllop! diye damlayan bir çeşme ya da vız!---vızz!--vızzz'diye uçan kahrolası bir sivrisinektir..boşuna kahretmeyin..
elinize aldığınız her sineksavar yeni bir haşerenin gizli bir geçit bulup odanıza girmesine mani olamayacaktır..boşverip başını yeniden koyarsın yastığa..
başını etrafında dönen her vızıltı ruhunu sokan bir ızdıraptır artık..
kimi gençlik acıları..kimi aldanışlarınız
kimi kotasından bir türlü sıyrılamadığınız alışkanlıklarınız.
belki bir sıla hasreti,belki düşünü kurduğunuz bir sevgili özlemi..ruhunuzu sokar da durur..
çeşmeden damlayan hiçbir damla,su serpmez içinizdeki bu yangınlara..
alabildiğine büyür bu yangın ve kuşatır her yerinizi..
azar durur içinizdeki hicran yaraları,özgürlük tutkuları ya da bir vuslat özlemi..
keşke-ler neden niçin ne zaman-lı sorular...
şimdi gündoğuyor burda ..nazlı mı nazlı karşı tepelerden..
dağılır karanlık kuşları..
başlar hayatın o coşkulu şarkısını söylemeye sabah bülbülleri..
ne güzel bir gün
ne güzel bir sabah..
birbir çözülmüştür artık içindeki kördüğümleri..
artık hoş ve ferah bir sabaha gülümsemenin vaktidir..
hatta at yorganı bir kenara..çıkıp yürü deniz kıyısında
ötüşen martıların coşkusuna katıl..
ve doğan günü ilk sen selamla...

Albat Dağı Ejderhası
Eteğinde Ortanca Çeşme'nin bulunduğu Albat Dağı'ndan, bir ejderha çıkmış. Bu çeşmeye kimseyi yaklaştırmayarak, insanları susuz bırakmış.

İnsanların çaresizliği karşısında, şehrin beyi eline iki yanı keskin bir kılıç alarak, bu ejderhayı öldürmeye gitmiş. Bey kılıcını iki eliyle ve enine tutmuş. Ejderha burnundan alevler saçarak, derin soluklarla beyi içine çekip yutmuş. Beyin elinde enine tuttuğu, iki tarafı da kesici kılıç, ejderhayı ağzından, kuyruğuna kadar ikiye parçalayıp öldürmüş.

Bey konağına dönünce, bahçesindeki havuzu sütle doldurtup, hemen soyunarak içine girmiş. Havuzdaki süt ejderhanın, beye bulaşan zehiri nedeniyle bir anda kesilip, çökelekleşmiş. Bey, süt kesilmeyene kadar, bu süt banyosunu sürdürerek, ejderhanın zehirinden arınmış.

Narkissos
Kendine aşık olanlara aldırmayıp, onları karşılıksız bırakan ve çok güzel bir peri kızı olan Ekho, bir gün avlanan bir avcı görür. Narkissos adındaki bu avcı çok yakışıklıdır. Ekho bu genç avcıya ilk görüşte âşık olur. Ancak Narkissos bu aşka karşılık vermeyerek, peri kızının yanından uzaklaşır. Ekho bu durum karşısında günden güne eriyerek, kara sevda ile içine kapanarak ölür. Bütün vücudundan arta kalan kemikleri kayalara, sesi ise bu kayalarda 'eko' dediğimiz yankılara dönüşür.

Olimpos dağında oturan tanrılar bu duruma çok kızarlar ve Narkissos’u cezalandırmaya karar verirler. Gene günlerden bir gün av izindeki Narkissos susamış ve bitkin bir şekilde bir nehir kenarına gelir. Buradan su içmek için eğildiğinde, sudan yansıyan kendi yüzü ve vücudunun güzelliğini görür. O da daha önce fark edemediği bu güzellik karşısında adeta büyülenir. Yerinden kalkamaz, kendine aşık olmuştur. O ana dek kimseyi sevmediği kadar, sevmiştir kendi görüntüsünü . O şekilde orada ne su içebilir, ne de yemek yiyebilir, ayni Ekho gibi Narkissos da günden güne erimeye başlar ve orada sadece kendini seyrederek ömrünü tüketir. Öldükten sonra da vücudu nergis çiçeklerine dönüşür.

Yaşlı Kadın İle Meşe Ağacı

Kuraklık o yıl, New Jersey’in yemyeşil çayırlarını kahverengine çevirmiş ve tüm New Jerseylilerin gurur kaynağı yüzyıllık dev ağaçların yapraklarının zamanından önce dökülmesine neden olmuştu.

Kuraklığın kırk üçüncü gününde, küçük bir kentin yoksullar mahallesinden geçen Tom Greenfield adlı genç bir tarım uzmanı, tozlu yolda bir kova suyu sürüklercesine taşıyan yaşlı bir kadına rastladı. Otomobilinin camını indirdi ve yaşlı kadına seslendi:

Sizi gideceğiniz yere kadar götürebilir miyim, bayan? Yaşlı kadın teşekkür etti ve bir kilometre kadar geride kalan evini işaret etti:

Zaten şu kadar kısa bir yoldan geliyorum dedi ve yüz metre ötedeki dev bir meşe ağacını göstererek Zahmet etmenize gerek yok... dedi. İki üç adımlık yolum kaldı.

Greenfield, kadının bir kova suyu ne yapacağını merak etti. Onu arkasından izledi. Yaşlı kadının, zorlukla taşıdığı kovayı bahçenin uzak bir köşesindeki büyük meşe ağacına kadar sürükleyip, sonra da kovadaki suyla meşe ağacını suladığını görünce, hem hayran kaldı, hem de şaşırdı. Yanına yaklaştı ve sordu:

Bu ağacı sulamak için mi o bir kova suyu bir kilometre öteden taşıdınız? Güçlükle kaldırdığınıza göre kova galiba çok ağırdı.

Yaşlı kadın, genç adama gülümseyerek baktı.Tam 81 yaşımdayım. Bu ağaç ise, yaşamdaki tek dostum. Küçük bir kızken arkadaş olmuştum onunla. Şimdi hiçbiri yaşamayan tüm arkadaşlarımla bu ağacın çevresinde, bilseniz ne oyunlar oynadık, onun gölgesinde nasıl dinlendik... Bu ağaç kurursa ne yaparım, ben?

Genç tarım uzmanı, yüzyıllık dev meşe ağacına uzun uzun ve dikkatlice baktı. Deneyimli gözü, ağacın giderek kurumakta olduğunu görmekte gecikmedi. Yaşlı kadın, meşe ağacıyla arkadaşlığını anlatmayı sürdürdü: Annem beni dövdüğü ya da azarladığı zaman bu ağaca tırmanırdım, onun kollarına sığınırdım dedi. Nişanlım, parmağıma nişan yüzüğünü bu ağacın altında taktı. Benim için böylesi anılarla dolu olan bu ağaç için, bir kilometre öteden bir kova su taşımamı gerçekten çok mu görüyorsunuz?

Yaşlı kadın ertesi gün elinde su kovasıyla yine meşe ağacına giderken, ağacın çevresinde beş altı işçinin çalışmakta olduğunu gördü. Kovayı yere bıraktı ve işçilere doğru koşarak Bırakın ağacımı diye bağırdı. Dokunmayın benim ağacıma...

İşçilerin başındaki adam kasketini çıkardı ve yaşlı kadını saygıyla selamladı:

Ağacınıza kötü bir şey yapmak için değil, onu kurtarmak için geldik, hanımefendi dedi. Ağacınızın köklerinin çevresinde kanallar açtık ve onları tankerimizin deposundaki suyla doldurarak, ağacınızı bol bol suladık.Yaşlı kadının gözleri, su tankerinin üzerinde yazılı olan “Greenfield Fidanlığı adına takıldı.Fakat ben sizi çağırmadım ki? dedi. Kim gönderdi sizi buraya? Adam, saygılı tavrıyla yanıt verdi:

“Bizi buraya gönderen kişi, adını söylemedi, efendim dedi. Yaşlı kadın, yeterli suya kavuşan arkadaşı meşe ağacının altında durdu ve işçilerin tek tek ellerini sıktıktan sonra bindikleri kamyonun arkasından yaşlı gözlerle baktı.

IKI CUMLENIN GIZEMI

Nerde ve nasil karsilastigimiz ve sevismelere nasil dolu dizgin basladigimiz konusu, bedeninden alevler fiskiran bu kadinin tek bir cumlesiyle butun onemini kaybetmisti. Oysa ilk anda aklimda kalabalik bir eglencenin en orta yerinde arzuyu kendine katik etmis isil isil yanan iki gozun cekiciligi vardi, kadina yaklasan adimlarima cesaret verirken. Soyledigi ilk cumleden sonra sordugum soruya verdigi o cevap olmasa, belki de bir zaman sonra aklimda sehvetin en tatli gostergesi iki diri gogus kalacakti, belki o duzgun bacaklari bir de…

Ruhum bu iki cumlenin cok tanidik anlaminda, ama hic bilinmedik etkisinde calkalaniyordu. Bir baska kadinin kollarinda bu diri gogusler,sehvetten yanan bu beden kalmayacakti artik, eminim. Emin oldugum baska bir sey daha vardi ama; baska bir kadinin kollarinda ve belki bir cocugu oksarken, bir dostla sohbette, vefasizligimla incittigim annemin yanina kosarken de bu iki cumlelik dev diyalog artik butun davranislarima etkisini gosterecekti.

Hersey cok bilindik bir sekilde baslamisti oysa. Bir kadinin bir erkegin etrafinda olusan ilgi odagini kirip kendisine cekme ozeni, bir erkegin gozleri isil isil kendine guvenen bir kadinin vucuduna,evet sadece vucuduna sahip olma arzusu dolaniyordu iki insanin arasinda. Bir kadinin beklentisi; belki herkesten cekip aldigi bir erkege sahip olmanin yaninda atesli bir sevisme, bir erkegin beklentisi; bu isil isil yanan gozlerin bunca erkek arasinda onu secmesinden dolayi olusan gurur ve atesli bir sevismeydi…

Oysa iki dev cumle butun bu beklentilerin cok otesine tasimisti erkegin ruhunu. Yasamin icinde unutulmus nice lezzetler gibi, bu kadinin yureginden gelen bu iki cumleye sigdirilmis ozlemlerin ve duygularin varligi cikip gelmisti erkegin onune. Kayip bir uygarligin ya da kayip bir kitanin gizeminin cozulmesi ile olusan aydinlanma simdi bir erkegin ruhunda baslamisti.

Sehvetliydik evet, ustelik ozlemlerimiz boyumuzu asiyordu artik. Belki bu yuzden acele ediyorduk. Acele edip dindirmeye calisigimiz acligimizi, ozlemlerimizi bizi ele gecirecek ve bize hukmedecek kadar , bizi korkuyla besleyecek kadar buyutuyorduk. Aci olan; dolu dolu yasadigimizi sandigimiz anda, icimizde var oldugunu hissedip bir turlu anlamlandiramadigimiz bunca boslugun, eksikligin, gec kalmisligin kokeninde butun bunlara sebap olan O` esas` olani yasayamiyorduk. O ` esas` bu kadinin iki cumlesinde olabilecek en tanrisal etkiyle ozetleniyordu.

Yazinca bildigimiz, konusurken,okurken bildigimiz, hatta ogrenirken ve ogretirken bildigimiz bu basit bilgelik yasarken en cok unuttugumuz sey oluyordu. Belki korktugumuz icin, belki bunun emek istedigini bildigimiz icin ve biz artik para kazanirken, yasamaya calisirken ve hatta sevisirken cok yoruldugumuz icin bunu bilmeye korkuyor,bu yasanmayan duygular, bu yasatilmayan duygular, bunca dolu dolu yasadigimizi sandigimiz yasam icinde bizi mutsuzlukla, ne aradigimizi bilmememizlikle karsi karsiya birakiyordu.

Daha once hic tanimadigim, vucudundan, disiliginden sevismeye ozleminden kendime zevkler cikartacagimi dusunerek sevistigim kadin, belki de o da soylerken bildigi ama yasarken unuttugu o buyulu bilgeliyi fisildamis, ruhumu binlerce orgazmin en ust tepesine cikarip oturtmustu.

Oysa her dost sohbetinde en cok konusulan, bir yazarin, bir sairin en cok isledigi; bir okurun; bir romanda,bir siirde en cok asina oldugu ve ustelik varligi en cok aranan olguydu bu. Siradan konusmalar icinde gectiginde bu etkiyi asla yaratamayacak olan bu bilgelik yasanmisligin tesiri reddedilmeyecek sahitligi ve mutlakiyetinde uyandirmisti beni.

Kadinin yuzunu coktan unutmustum. o, isil isil yanan gozlerini de. Simdi o gozlerin icinde bana bakan ve daha da cok yakan iki cumle duruyordu. Bana her bakisinda yasamin kucuk bir ozeti sarmaliyordu usumu, ruhumu…

- `Bana sarildigin icin tesekkur ederim` demisti kadin.
- ` Neden?` diyebilmistim saskinlikla.
- ` Sevgini ve sefkatini sevismelerimize kattigin icin. Sevismelerini degil, ama seni hic unutmayacagim.` demisti en son.

Birbirimiz icin isimsiz birer kahramandik. Isimlerimizi sormak hic aklimiza gelmemisti.

Umudun Rüyası