Maki Bitki Örtüsü

Maki
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Sponsorlu Bağlantılar

Maki, Akdeniz ikliminin egemen olduğu bölgelere özgü, ortalama 1-2 metre boyundaki küçük ağaç ya da çalıların oluşturduğu bitki örtüsüdür. Bu bitki örtüsüyle kaplı alanlara makilik denir. Makilikler, eskiden ormanlık olan alanların yangın ya da insanlar tarafından yok edilmesi sonucu da oluşmuş olabilir.
Maki bitkileri Akdeniz ikliminin kurak koşullarına yani ortamdaki yetersiz sudan olabildiğince yararlanmaya uyarlanmış derin köklü, ufak ve sert yapraklı, hatta dikenli ağaçlık ve çalılardır. Bu ufak yaprakların yüzeyi genellikle su kaybını önlemek için mumsu ya da reçineli bir katmanla kaplanmıştır.
Makiliklerde rastlanan pek çok ağaç türü arasında başlıca yabani zeytin, funda, katran ardıcı, keçiboynuzu, sakız ağacı, laden, böğürtlen, dağ çileği, zakkum, sandal ağacı, defne, menengiç, mersin, kocayemiş, kermes meşesi, pırnal meşesi sayılabilir.
Maki bitki örtüleri genellikle geçit vermeyecek kadar yoğun bir biçimde gelişerek toprağın yüzeyinde oldukça sık bir doku oluşturur. Çoğu su gereksinimini gecenin neminden sağlar. Özellikle denize bakan yamaçlar, yapraksız dikenli çalılıklarla kaplıdır.
Türkiye'de maki tipi bitki örtüsü en çok Akdeniz ve Ege, özellikle Güney Ege kıyılarında yaygındır; Marmara ve Karadeniz kıyılarında ise daha seyrektir. Dünyanın başka bölgelerinde de makiye benzeyen bitki örtüsüne rastlanır, ancak bunlar bulundukları yöreye göre değişik adlar alır. Ege ve Akdeniz ikliminde vardır. Maki kısa boylu bodur ağaçlara denir ve Akdeniz Bölgesinde yer alır.

Makilik

Kimse kulak asmıyor ama Türkiye'nin eşsiz doğası can çekişiyor, sulak bölgeler kuruyor, ormanlar azalıyor, kuraklık ve erozyon toprakları geri dönüşsüz öldürüyor, kuş göçleri ülkemizden geçmez oluyor, bitki ve hayvan türleri hızla tükeniyor.

Yurdumuzun en değerli varlığını, doğasını sevmemiz için onun ne kadar kıymetli olduğunu bilmemiz gerek. Türkiye'de 10,400 bitki türü bulunuyor. Bunların %33'ü (3.000'den fazlası) endemik, yani Türkiye dışında hiçbir yerde yok. Bu rakamlar tüm Avrupa için toplam 2500 endemik bitki türü. Türkiye ormanlarının %70'e yakını doğal iken Avrupa'da bu rakam %2'lerde. Yani Türkiye tek başına Avrupa florasına bedel. Türkiye'nin herhangi bir ili çoğu Avrupa ülkesinin doğasına bedeldir. Örneğin sadece Mersin tüm İspanya'ya bedeldir. Bu örneği ikisi de Akdeniz'de olduğu için durumun ne kadar çarpıcı olduğunu göstermek için verdim.

Uluslararası Doğa Koruma Örgütü’nün, “Biyoçeşitlilik Sıcak Nokta” listesinde, yeryüzünde belirlenen 34 küresel sıcak noktadan 3’ünün ülkemiz topraklarında bulunduğunu ve topraklarımızın % 77’sini kaplayan, Trakya ve Batı Karadeniz dışındaki bu alanların imdat haykırışları içerisinde olduğunu bilmekte de yarar var. Bir yerin sıcak nokta sayılması için; en az 1500 endemik bitki türüne sahip olması ama doğal yaşam alanının dörtte üçünün kaybedilmiş olması şartı düşünüldüğünde, daha yeni yeni farkına vardığımız bu tür zenginliklerin kıymetine de fazla kulak asmadığımız net bir şekilde belgelenmiş oluyor aslında.

Su kaynakları ve kuş yaşam alanları olarak da yurdumuz tam bir hazine. Göllerimiz, sazlıklarımız, ırmaklarımız, taşkın ovalarımız, bataklıklarımız ve barındırdıkları hayvan türleri Türkiye'yi gerçek bir kıta ülkesi konumuna getiriyor. Ülkemizde belirlenmiş 184 Önemli Kuş Alanı, 20 denizkaplumbağası yuvalama kumsalı ve 16 akdeniz foku yaşam alanı bulunuyor. Ancak bir su ülkesi olan Türkiye artık gelecekteki felaket senaryolarıyla karşı karşıya. Artan nüfus, su ihtiyacı, su kaynaklarındaki kirlenme ve hepsinden kötüsü su kaynaklarının yanlış ve bilinçsiz kullanımı bunlara sebep oluyor.

Ülkemiz bir Su Politikası'na sahip değil, uygulanan kısa vadeli planlar sürdürülebilir değil. Böyle giderse çölleşme kaçınılmaz olacak.