İyi’ demek adettendir ya !
İyiyim’ dedim…
Değilim.
Anlatılması zor bir duygu içimde ki.
Her harf
Her kelime
Ve her cümle
Olduğundan ya çok basit ya da daha karmaşık bir hale getiriyor dilime getiremediklerimi.
Birgün konuşmayı unutmak
sadece susmak istiyorum.Birgün susmayı unutmak
olur olmaz konuşmak istiyorum.‘Kime
neye konuşursan konuş’ diyorum…Yeter ki susma!
Hiçbir söz yetmiyor
beni 'bana' anlatmama…Dinleyemiyorum kendimi
acımadan içim…Dokunsalar ağlayacağım bir ömür boyu…
Ve değseler hüznüme
döküleceğim parça parça…Bir anlık değil
boğulduğum bilinmezlik.Acısı çıkıyor sustuklarımın.
Oysa ben iyiyim görünürde !
Anlamını içime çeke çeke mutluluğa erişemiyorum...
Ya hep ben fazla geldim ya da hep bir şeyler eksik kaldı…
Şimdi iyi olan ne varsa
üzerine çizgi çekemediğim kırgınlıklar sarıyor dört yanını.Ve ben
İyi olmanın eşiğinde
korkulara kapılıyorum anlamadığım bir biçimde…Sebebim yok.
Belki de çok…
Biliyorum;
Ben bile kendimi anlayamıyorken anlaşılmayı beklemek
hayalden de öte .Ben kendimi
Görmüyorum
Duymuyorum
Ve bilmiyorum…
Dokunsalar ağlayacağım bir ömürboyu
Ve değseler hüznüme
döküleceğim parça parça..
