buralarda zaman durdu şimdi,
vakit sensizliğin tam ortasında.
şiirler ıslanmış bir kenarda,
şarkılar sana küsmüş,
yeşerttiğin çiçekler kurumuş,
penceremdeki güvercinler artık uçmuş...
hayaller başkalarına armağan olmuş,
karanlıkta umutlar yokolmuş,
hani doğum gününde verdiğim gül var ya,
işte o da maalesef solmuş....
sensizliği yaşarken yüreğimde,
unutamadığım ve hep özlediğim
o sıcacık bakan gözlerin
diyorlar ki . . .

Sen yoksun kuru bir mevsime takılır gözyaşlarım ve ardından adı sen olan yağmurlar yağar. Susar seni anlattığım gök bir asrın ahvaliyle. Şefkime vurur hüzün sana koşarım şiirimle. Küserim sana umulmaz zamanlarda. Seni anlattığım gökyüzünden bulutlar gecer bir bir. Martılar konar yürüdüğümüz yollara bir ikindi vakti. Ve ben uzatırım ellerimi sana yokluğuna .Gözlerinde açan bir gülün soluşuyla bendeki sen adına koşarım sana. Sen bilmezsin bir şiir dolanır dilime adından şehrin boş ve arka sokaklarında . . .