“Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?
Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek.
Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun?
”Seni seviyorum” sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek.
Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun?
Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek birlikte

Görür müsün ?

Bu evrende bir zerre-i miskal olan bu ademi.

Sema ettim, gerçek “aşk”ı bulmak için tüm alemi.

Sabır ettim, an oldu canıma daldırdım yüreğimdeki kalemi.

Söyle ;

Benim için mana ışığınla aydınlattığın

Tek sarı lale mi ?

Bırak GÖZLERİN Gözlerimde KALSIN;
Yüreğimin YÜREĞİNE Söyleyecekleri VAR
Sana SENİ Anlatacağım İçin midir Bilmem AMA,
İlk defa Cümlelerimde BİR Telaş VAR.Nefes Nefese Hecelerim..
Sevdan UĞRUNA Bir Araya Gelmek İÇİN
Savaşıyor Harflerim;
Belki de Bundan SONRA Hep Kifayetsiz Kalacak Şiirlerim...
Seni HAK Ettiğin GİBİ Anlatamayacakları İçin....
Biliyorum BOYNU Bükük Olacak BUNDAN

Afrika'da çalışan bir Antropolog bir kabilenin çocuklarına bir oyun oynamayı önerir,ağacın altına koyduğu meyvalara ilk ulaşanın ödülü o meyvaları yemek olacaktır.Onlara "hadi, şimdi başlayın birinci olan ödülü alacak" der.O anda bütün çocuklar elele tutuşur, koşup ağacın altına beraber varırlar ve hep beraber meyvaları yemeye başlarlar.Antropolog neden böyle yaptıklarını sorduğunda şu yanıtı verirler;Bu UBUNTU'