Alexander Fleming
 

Sir Alexander Fleming

(d. 6 Aðustos 1881, Lochfield, Ayr, Ýskoçya - ö. 11 Mart 1955, Londra, Ýngiltere)
Ýskoç bakteriyoloji bilgini.

1928’de penisilini bularak, bakterilerden kaynaklanan birçok hastalýðýn tedavisinde antibiyotik çaðýný baþlatan Fleming, 1939’dan baþlayarak penisilini ayýrmayý, arýtmayý, çözümlemeyi ve sanayi çapýnda üretmeyi baþaran Ernst Boris Chain ve Howard Walter Florey ile 1945 Nobel Fizyoloji ya da Týp Ödülü’nü paylaþmýþtýr.

Fleming, 1906’da Londra Üniversitesinin St. Mary Hastanesi Týp Okulu’nu bitirdikten sonra, insan dokularýna zarar vermeyen bakteri öldürücü maddeler üzerinde çalýþmaya baþladý. I. Dünya Savaþý’nda Birleþik Krallýk Kara Kuvvetleri Sýhhiye Sýnýfý’nda görev yaparken de bu araþtýrmalarýný sürdürdü ve 1918’de öðretim görevlisi olarak St. Mary Hastanesi Týp Okulu’na döndü; 1919’da, Kraliyet Cerrahlýk Yüksekokulumda Hunter Kürsüsü profesörlüðüne atandý.

Fleming 1921’de, hayvanlarýn bazý dokularýnda ve gözyaþý, tükürük gibi salgýlarýnda bulunan lizozimin antibiyotik etki gösterdiðini saptadý ve bu enzimi dokulardan ayýrdý. 1928’de Staphyloccus cinsinden bakteriler üzerinde çalýþýrken, kültür olamýnda oluþan bir küf katmanýnýn çevresinde bakterilerin geliþemediðini gözlemledi. Penicillium notatum türü bu küf mantarlarýnýn, 800 kez sulandýrýldýðmda bile bakterilerin çoðalmasýný durduran bir madde salgýladýðýný saptayan Fleming, bu maddeye penisilin adýný verdi.

Bulgularýný bir yýl sonra British Journal of Experimental Pathology’de yayýmladý. 1943’te Royal Society üyeliðine seçildi, 1944’te de “sir” unvanýný aldý.

Sir Alex ander Fleming

(1881-1955)

Sir Hovvard Walter Florey (1898-1968) ve Sir Ernst Boris Cha­in (1906-1979) penisilini bulan, arýtan ve geniþ çapta üretimini baþlatan üç bilim adamýdýr.
Penisilin, bakterileri öldürerek bu mikroplar­dan ileri gelen birçok hastalýðýn tedavi edile­bilmesini saðlayan antibiyotiklerin ilk örneði olmuþtur.

Ýskoçya'da doðan Fleming, bakteriyoloji öðrenimini bitirdikten sonra Londra'daki St. Mary Hastanesi'nde çalýþmaya baþladý. Ýnsan vücudunun dokularýna zarar vermeksizin mikroplarý öldürebilen bir madde bulmak için bu hastanenin laboratuvarýnda sayýsýz deney yaptý. En çok baþvurduðu yöntem bakterileri, örneðin kan zehirlenmesine ve çýbanlara ne­den olan stafilokoklarý, özel olarak hazýrlan­mýþ peltemsi bir maddeyle dolu olan küçük yuvarlak kaplarda üretmekti. Sonra bu besi ortamýna çeþitli maddeler katarak, o madde­lerin bakterileri öldürüp öldürmediðini sýný­yordu.

1928'de bir gün bu kaplardan birinin kapa­ðýný kapamayý unuttu. Birkaç gün sonra kabý yeniden eline aldýðýnda, besi ortamýnýn yüze­yinde bir küf katmanýnýn oluþtuðunu ve pelte­nin içine düþmüþ sporlardan (üreme hücrele­rinden) üreyen bu küf mantarlarýnýn çevresin­deki stafilokoklarý öldürdüðünü fark etti. Bu­nun üzerine, Penicillium cinsinden olan bu küf mantarlarýný incelemeye baþladý. Mantar­larýn, bakterileri yok eden etkili bir madde salgýladýðýný anlayan Fleming, bu bakteri öl­dürücü maddeye, yani antibiyotiðe "penisi­lin" adýný verdi.

Bu madde, bakterilerden ileri gelen hasta­lýklarýn önlenmesinde büyük bir umut ýþýðý yakmýþtý. Ama ilaç olarak kullanýlabilmesi için bol miktarda elde edilmesi, arýtýlmasý ve önce hayvanlar, sonra insanlar üzerinde de­nenmesi gerekiyordu. Çok uzun çalýþmalar gerektiren bu güç iþi de Florey ve Chain adlý iki bilim adamý gerçekleþtirdiler.

Avustralya doðumlu Howard Florey ile Al­man asýllý Ernst Chain, Ýngiltere'deki Oxford Üniversitesi'nde bu maddeyi arýtmakla görev­li bir araþtýrma grubuna baþkanlýk ettiler ve 1941'de ilacý hastalar üzerinde denediler. So­nuçlar çok olumluydu ve penisilinin, bulaþýcý hastalýklardan kan zehirlenmesine kadar bir­çok hastalýðýn sorumlusu olan çeþitli bakteri­leri öldürdüðü kanýtlanmýþtý. Böylece Fleming' in buluþu, Florey ve Chain'in çabalarýyla týbbýn ve insanlýðýn hizmetine sunulmuþ olu­yordu. Kýsa sürede, binlerce insanýn yaþamýný kurtaran penisilinin ve öbür antibiyotiklerin kullanýlmaya baþlamasýyla týpta antibiyotikler çaðýna adým atýldý.

Fleming, Florey ve Chain'in çalýþmalarý en büyük ödüle deðer görüldü ve 1945 Nobel Týp Ödülü bu üç bilim adamý arasýnda bölüþtü­rüldü.

Alexander Fleming
 

FLEMÝNG (sir Alexander)

Ýngiliz doktor ve bakteriyolog
(Lochfield Farm, Darvel, Ayrshire, 1881 - Londra 1955).

Fleming tüm kariyerini Londra St. Mary's hastanesinde yaptý. Bakteriyoloji profesörü oldu, sonra bakteriyoloji bölümünde müdür yardýmcýlýðý, Aþý enstitüsü'nde müdürlük yaptý. 1922'de Allison'la birlikte, lizozim'in engelleyici özelliklerini keþfetti. Penicillium türü içindeki küfün özelliklerini inceledi ve streptokok için çok kolay yayýlan ve engelleyici olan penisilinin, bu küfün salgýladýðý bir öz olduðunu gözlemledi (1927 -1929).

Böylelikle, transýz askeri doktor Ernest Duchesne'in 1897'de küflerin antimikrobik etkisi konusunda yaptýðý çalýþmalarýn doðruluðunu kanýtladý, fakat kimyasal araþtýrmalarla bir sonuca varmak için gerekli araçlardan yoksundu. 1939'da H. W. Florey ve E. B. Chain, onun çalýþmalarýndan yola çýkarak kimyasal olarak penisilini izole edip, farmakolojik ve klinik incelemesini yaptýlar, böylece bu antibiyotiðin endüstriyel üretimini olanaklý kýldýlar.

1945 yýlýnda Fleming, Chain ve Florey ile birlikte Nobel týp ödülü'nü aldý.

Sir Alexander Fleming
 

Alexander Fleming

(d. 6 Aðustos 1881 – ö. 11 Mart 1955)
penisilini bulan Ýngiliz bakteriyolog. Ýngiltere'de bakteriyoloji profesörü.

Londra’da hastanede bulunduðu 1924-1948 yýllarý arasýnda ilmi çalýþmalarda bulundu. 1927 yýlýnda baþlayarak penicillium cinsi içinde bir küfün özellikleri üzerinde incelemeler yaptý. Çýbanlara sebep olan bakterilerin üretilmesi sýrasýnda havadan gelen bazý sporlarýn saf kültürü mavi-yeþil renkli bir küf lekesi gibi çevrelediðini ve bakterileri öldürdüðünü tespit etti. Ayný sene penicillium üzerindeki bakteriyolojik tetkiklerini bitirmesine raðmen maddeyi üretmek için maddi imkâný olmadýðýndan 1939 yýlýna kadar bekledi. Sir Howart Florey, Ernest Boris Chain adlý bilginler kendisine yardýmda bulundular ve beraberce penisilinin formolojik ve klinik çalýþmalarýný Oxford Okulunda bitirdiler. Böylece sýnai olarak penisilinin üretimi Amerika’da baþladý. Ýki arkadaþý ile birlikte 1945 yýlýnda Nobel Týp Ödülünü kazandý. Baþlýca eseri Penisilinin Tatbikatta Kullanýlmasý adlý kitabýdýr.

Eðitimi

Fleming Lochfield, Ýskoçya doðumludur. Kilmarnock’taki akademide iki yýl bulundu ve ardýndan I. Dünya Savaþý çýkana dek Londra’daki St. Mary’s Hospital’da hizmet verdi. Savaþ esnasýnda cephelerde bulundu. Cephelerdeki hizmeti sýrasýnda askerlerin enfeksiyonlar sonucu korkunç ölümlerine þahit olmuþtu, savaþýn bitiminden sonra St. Mary’s Hospital’a geri döndü ve çalýþmalarýný antiseptikler üzerinde yoðunlaþtýrdý.

Fleming her iki keþfini de 1920li yýllarda rastlantýlar sonucu yapmýþtýr. Ýlki olan lizozom, Fleming’in içinde bir bakteri aðý olan kaplarýn içine hapþýrmasý sonucu bulundu. Birkaç gün sonra fark etti ki mukusla temas eden bölgedeki bakteriler ölmüþtür.

Penisilin

Fleming’in laboratuarý her zaman daðýnýk olurdu, fakat 1928 yýlýnýn Eylül’ünde bu durum bir avantaja dönüþtü, labotatuarýn dört bir yanýna daðýlmýþ türlü deneyleri bir düzene sokmaya çalýþýyordu. Sýraya koyarken her birini dikkatle inceliyordu ki ilginç bir mantar kolonisi keþfetti, mantarlar Staphylococcus aureus bakterisi tarafýndan sarýlmýþ kaplarda yetiþmiþlerdi. Fakat dikkatle incelendiðinde görünecekti ki bu mantarlar, zararlý olmaya potansiyeli olan bakterileri yýkýyordu. Bunun anlamý mantarýn zararlý hücreleri yok ettiðiydi. Bunun önemini hemen kavradý ve bir yýl sonra (1929da) Penisilin adýný verdiði keþfi hakkýnda bir makale yayýnladý.
Fleming genellikle bahçe topraðý ile çalýþýrdý, bu da bir kimyager için zor bir iþti, çünkü bahçe topraðýný analiz etmek, elemek ve içinde doðru mantarlarý yetiþtirmek uzun ve zahmetli bir süreçti. Fleming buluþunu buradan daha ileriye taþýmadý. Buluþun bu günkü haline gelmesi iki farklý bilim adamýna kalmýþtý, Howard Florey ve Ernst Boris Chain, penisilininin geliþtirilip etkili bir hale getirilmesini saðladýlar. Bu çalýþmalarý sayesinde II. Dünya Savaþý ve sonrasýnda pek çok insanýn yaþamý kurtuldu. Fleming, 11 Mart 1955 yýlýnda 73 yaþýndayken kalp krizi sonucu yaþamýný yitirdi. Buluþuyla modern týbbýn antibiyotiklere bakýþýný deðiþtirmiþ, milyonlarýn yaþamýný kurtarmýþtýr.
kurtarýlan yaþam sadece bir kalp kýrýklýðýdýr diye anýsýna kitap yazýlmýþtýr...

Ödülleri

Fleming gerçekleþtirdikleri sebebiyle 1944 yýlýnda þövalyelik unvanýný aldý. Fleming, Florey, ve Chain, 1945 Nobel Fizyoloji veya Týp Ödülünü paylaþtýlar. Fakat II. Dünya Savaþýnda milyonlarýn hayatýný kurtarmýþ olmak Fleming için çok daha büyük bir onur olacaktý.
Fleming, Michael H. Hart'ýn kaleme aldýðý “List of the Most Influential Figures in History” (En Etkin 100 - Sabah Kitaplarý, 1994) isimli eserde 43üncü sýrada yer aldý Fleming, ressam James McNeil Whistler’ýn daveti sonucu 1891de kurulmuþ ve her daldan sanatkarý bünyesinde kabul eden Chelsea Sanat Kulübünün de üyelerindendir. Fleming mikrop boyamalarýyla kulübe kabul edilmiþtir, çünkü bakteriler görünmezdir ama Fleming onlarý parlak renklere boyayarak görünür kýldý ve bu yöntem bugün bile laboratuarlarda kullanýlmaktadýr.

Ölümü

Fleming, 11 Mart 1955 yýlýnda 73 yaþýndayken kalp krizi sonucu yaþamýný yitirdi. Buluþuyla modern týbbýn antibiyotiklere bakýþýný deðiþtirmiþ, milyonlarýn yaþamýný kurtarmýþtýr.

Alexander Fleming Hakkýnda
 

Alexander Fleming Kimdir?

Ýskoçya doðumlu,aslen Ýngiliz olan ve penisilini bulan Bakteriyolog.1881-1955 yýllarý arasýnda yaþayan Fleming Ýngiltere'de Bakteriyoloji Profesörüydü. Londra’da hastahânede bulunduðu 1924-1948 yýllarý arasýnda ilmî çalýþmalarda bulundu.

1927 yýlýndan baþlayarak penicillium cinsi içinde bir küfün özellikleri üzerinde incelemeler yaptý. Çýbanlara sebep olan bakterilerin üretilmesi sýrasýnda havadan gelen bâzý sporlarýn saf kültürü mavi yeþil renkli bir küf lekesi gibi çevrelediðini ve bakterileri öldürdüðünü tespit etti.

Ayný sene penicillium üzerindeki bakteriyolojik tetkiklerini bitirmesine raðmen maddeyi üretmek için maddî imkâný olmadýðýndan 1939 yýlýna kadar bekledi. Sir Howart Florey, Ernest Boris Chain adlý bilginler kendisine yardýmda bulundular ve beraberce penisilinin formolojik ve klinik çalýþmalarýný Oxford Okulunda bitirdiler. Böylece sýnâî olarak penisilinin üretimi Amerika’da baþladý. Ýki arkadaþý ile birlikte 1945 yýlýnda Nobel Týp Armaðaný'ný kazandý. Baþlýca eseri Penisilinin Tatbikatta Kullanýlmasý adlý kitabýdýr.

Sir Alexander Fleming

Doðum: 1881, Darvel Ayrshire
Ölüm: 1955, Londra
Ýngiliz hekimi ve bakteriyoloðu.

Londra'nýn Sainte - Marie Hastanesi'nde çalýþtý. 1927'den sonra penicillium cinsinden bir küfün özelliklerini inceledi ve bu küfün penisilin adý verilen bir madde çýkardýðýný gördü. Meslektaþlarý Florey ve Chain, 1940'ta penisilini deriþtirmeyi ve toz hâline getirmeyi baþardýlar. 1942'de Royal Society üyeliðine seçildi. 1944'te sir unvanýný aldý. 1945'te Nobel Týp Ödülü'nü iki meslektaþýyla paylaþtý.

Baþlýca yapýtý:

"Penicilin, Ýts Practical Application" (Penisilin ve Pratik Uygulamasý, 1945) dur.

Sir Alexander Fleming

(1881 - 1955),
antibiyotik iþlevli cisim lizozomu keþfetti; ayrýca bir antibiyotik olan ve Penicillium notatum isimli mantardan üretilen penisilini buldu, bu icadýyla Nobel ödülü kazandý.

Fleming Lochfield , Ýskoçya doðumludur. Kilmarnock’taki akademide iki yýl bulundu ve ardýndan Birinci Dünya Savaþý çýkana dek Londra’daki St. Mary’s Hospital’da hizmet verdi. Savaþ esnasýnda cephelerde bulundu. Cephelerdeki hizmeti sýrasýnda askerlerin enfeksiyonlar sonucu korkunç ölümlerine þahit olmuþtu, savaþýn bitiminden sonra St. Mary’s Hospital’a geri döndü ve çalýþmalarýný antiseptikler üzerinde yoðunlaþtýrdý.

Fleming her iki keþfini de 1920li yýllarda rastlantýlar sonucu yapmýþtýr. Ýlki olan lizozom, Fleming’in içinde bir bakteri aðý olan kaplarýn içine hapþýrmasý sonucu bulundu. Birkaç gün sonra fark etti ki mukusla temas eden bölgedeki bakteriler ölmüþtü.

Fleming’in laboratuarý her zaman daðýnýk olurdu, fakat 1928 yýlýnýn Eylül’ünde bu durum bir avantaja dönüþtü, labotatuarýn dört bir yanýna daðýlmýþ türlü deneyleri bir düzene sokmaya çalýþýyordu. Sýraya koyarken her birini dikkatle inceliyordu ki ilginç bir mantar kolonisi keþfetti, mantarlar Staphylococcus aureus bakterisi tarafýndan sarýlmýþ kaplarda yetiþmiþlerdi. Fakat dikkatle incelendiðinde görünecekti ki bu mantarlar, zararlý olmaya potansiyeli olan bakterileri yýkýyordu, bunun anlamý mantarýn zararlý hücreleri yok ettiðiydi. Bunun önemini hemen kavradý ve bir yýl sonra (1929da) Penisilin adýný verdiði keþfi hakkýnda bir makale yayýnladý.

Fleming genellikle bahçe topraðý ile çalýþýrdý, bu da bir kimyager için zor bir iþti, çünkü bahçe topraðýný analiz etmek, elemek ve içinde doðru mantarlarý yetiþtirmek uzun ve zahmetli bir süreçti. Fleming buluþunu buradan daha ileriye taþýmadý. Buluþun bu günkü haline gelmesi iki farklý bilim adamýna kalmýþtý, Howard Florey ve Ernst Boris Chain, penisilininin geliþtirilip etkili bir hale getirilmesini saðladýlar. Bu çalýþmalarý sayesinde Ýkinci Dünya Savaþý ve sonrasýnda pek çok insanýn yaþamý kurtuldu.

Fleming gerçekleþtirdikleri sebebiyle 1944 yýlýnda þövalyelik unvanýný aldý.. Fleming, Florey, ve Chain, 1945Nobel Fizyoloji ve Týp Ödülünü paylaþtýlar. Fakat Ýkinci Dünya Savaþýnda milyonlarýn hayatýný kurtarmýþ olmak Fleming için çok daha büyük bir onur olacaktý.

Fleming, Michael H. Hart'ýn kaleme aldýðý “List of the Most Influential Figures in History” (En Etkin 100 - Sabah Kitaplarý, 1994) isimli eserde 43üncü sýrada yer aldý Fleming, ressam James McNeil Whistler’ýn daveti sonucu 1891de kurulmuþ ve her daldan sanatkarý bünyesinde kabul eden Chelsea Sanat Kulübünün de üyelerindendir. Fleming mikrop boyamalarýyla kulübe kabul edilmiþtir, çünkü bakteriler görünmezdir ama Fleming onlarý parlak renklere boyayarak görünür kýldý ve bu yöntem bugün bile laboratuarlarda kullanýlmaktadýr.

Fleming, 11 Mart1955 yýlýnda 73 yaþýndayken kalp krizi sonucu yaþamýný yitirdi. Londra’daki St.Paul Katedralindeki anýtmezarýna bir milli kahramancasýna gömülmüþtür. Buluþuyla modern týbbýn antibiyotiklere bakýþýný deðiþtirmiþ, milyonlarýn yaþamýný kurtarmýþtýr.