Kýsa masal örnekleri verir misiniz?
 

Bir zamanlar güzeller güzeli bir kýz varmýþ. Annesi ölünce babasý yeniden evlenmiþ. Üvey annesi de ilk evliliðinden olan iki kýzýyla birlikte gelip eve yerleþmiþ.Bu iki kýz, yeni kýz kardeþlerinden hiç hoþlanmamýþ. Odasýnda ne var ne yoksa tavan arasýna fýrlatýp atmýþlar. Ona bir kardeþ gibi davranmak þöyle dursun, bütün ev iþlerini üzerine yýkmýþlar. Ev iþleri bittikten sonra bile kýzýn onlarla oturmasýna izin verilmiyormuþ.

Akþamlarý, mutfakta, sönmekte olan ocaðýn önünde duruyormuþ tek baþýna, ellerini küllere doðru tutup ýsýnmaya çalýþarak. Bu yüzden üvey kýz kardeþleri ona “Külkedisi” adýný takmýþla.Bir gün iki kýz kardeþe sarayda verilecek bir balo için davetiye gelmiþ. Ýkisi de heyecandan deliye dönmüþler. Herkes Prens’in evlenmek istediðini biliyormuþ. ‘Bakarsýn ikimizden birini seçer, belli mi olur?’ diye düþünmüþler. Ýki kýz kardeþ de kendilerini mümkün olduðunca güzelleþtirmek için hemen kollarý sývamýþlar. Fakat maalesef bu biraz zormuþ, çünkü Külkedisi’nin aksine bayaðý çirkinmiþ her ikisi de! Balo akþamý, üvey kardeþleri gittikten sonra Külkedisi mutfakta oturmuþ ve içn için aðlamaya baþlamýþ. “Neyin var, neden aðlýyorsun Külkedisi?” diye sormuþ bir kadýn sesi.“Ben de baloya gitmek istiyordum,” demiþ hýçkýrarak Külkedisi. “Gideceksin öyleyse,” demiþ ses.

Külkedisi duyduðu sese doðru dönüp bakmýþ, þaþkýnlýktan donakalmýþ. Güzel bir kadýn duruyormuþ yaný baþýnda. “Ben senin peri annenim,” demiþ kadýn. “Þimdi kaybedecek zamanýmýz yok! Bana bir balkabaðý getir hemen!” Külkedisi bir balkabaðý getirmiþ. Peri annesi sihirli deðneðiyle dokununca, balkabaðý birdenbire altýndan bir fayton oluvermiþ. “Þimdi de altý fare…” Külkedisi altý fare bulup getirmiþ, peri annesi onlarý hemen ata dönüþtürmüþ.“Bir sýçan…” Onu da arabacý yapmýþ. “Ve altý kertenkele…” Onlarý da faytonun arkasýnda koþacak altý uþaða çevirivermiþ. Nihayet Külkedisi’ne gelmiþ sýra. Peri deðneðiyle bir dokununca Külkedisi’nin yýrtýk, pýrtýk giysileri nefesleri kesecek harika bir elbiseye dönmüþmüþ. Ayaklarýnda bir çift camdan ayakkabý pýrýl pýrýl parlýyormuþ. “Bir þey var yalnýz,” demiþ Peri. “Gece yarýsýna kadar eve dönmelisin. Saat on ikide elbisen tekrar eski giysilerine, faytonun balkabaðýna, atlarýn fareye dönüþecek. Prens’in bunu görmesini istemezsin herhalde? Þimdi git, dilediðince eðlen.” O gece Külkedisi balonun yýldýzý olmuþ.

Baloya katýlan hanýmlar (özellikle de iki üvey kýz kardeþi) onun elbisesini çok beðenmiþler ve terzisinin adýný öðrenmek için ona yalvarmýþlar. Beyefendilerin hepsi onunla dans etmek için birbirleriyle yarýþmýþlar. Prens ise götür görmez ona âþýk olmuþ! Ve o andan sonra hiç kimseye bu kýzla dans etmek için izin verilmemiþ. Saatler saatleri, dakikalar dakikalarý kovalamýþ ve Külkedisi saat tam on ikiyi vuracaðý sýrada evde olmasý gerektiðini hatýrlamýþ. “Gitme!” diye seslenmiþ Prens arkasýndan, ama Külkedisi bir an bile durmadan koþup oradan uzaklaþmýþ. Sokaða çaktýðýnda elbisesi tekrar eski elbiselerine dönüþmüþ. Geriye kala kala camdan ayakkabýlarýn bir teki kalmýþ. Diðer tekini nerede kaybettiðini bilmiyormuþ. O gece Külkedisi uyuyana kadar aðlamýþ. Hayatýnýn bir daha asla o geceki kadar harika olamayacaðýný düþünüyormuþ. Ama bu doðru deðilmiþ. Ayakkabýnýn diðer tekini sarayýn merdivenlerin de bulmuþlar. Ertesi sabah Prens ev ev dolaþýp ayakkabýyý tek tek bütün genç kýzlara denetmiþ. “Bu ayakkabýnýn dün gece karþýlaþtýðým güzel sahibini bulamazsam yaþayamam,” demiþ.

Derken Külkedisi’nin evine gelmiþ. Üvey kardeþleri ayakkabýyý denemiþler. Olmamýþ. Ayaklarýna girmemiþ bile. Prens çok üzgünmüþ, çünkü uðramadýðý sadece birkaç ev kalmýþ. Tam oradan ayrýlacakken evin hizmetçisi dikkatini çekmiþ. “Hanýmefendi,” demiþ Prens Külkedisi’ne, “bir de siz deneseniz?” “O mu deneyecek? Ne münasebet!” diye haykýrmýþ üvey kardeþler. Fakat Prens ýsrar etmiþ. Külkedisi’nin ne kadar güzel bir kýz olduðu gözünden kaçmamýþ. Tabii ayakkabý Külkedisi’nin ayaðýna kalýp gibi oturmuþ. Prens diz çöküp Külkedisi’ne evlenme teklif ederken iki üvey kardeþe de öfke ve kýskançlýkla olanlarý seyretmek kalmýþ. Külkedisi Prens’in teklifini tabii ki kabul etmiþ.

RAPUNZEL
Bir zamanlar bir kadýnla kocasýnýn çocuklarý yokmuþ ve çocuk sahibi olmayý çok istiyorlarmýþ. Gel zaman git zaman kadýn sonunda bir bebek beklediðini fark etmiþ.
Bir gün pencereden komþu evin bahçesindeki güzel çiçekleri ve sebzeleri seyrederken, kadýnýn gözleri sýra sýra ekilmiþ özel bir tür marula takýlmýþ. O anda sanki büyülenmiþ ve o marullardan baþka þey düþünemez olmuþ. “Ya bu marullardan yerim ya da ölürüm” demiþ kendi kendine. Yemeden içmeden kesilmiþ, zayýfladýkça zayýflamýþ.

Sonunda kocasý kadýnýn bu durumundan öylesine endiþelenmiþ, öylesine endiþelenmiþ ki, tüm cesaretini toplayýp yandaki evin bahçe duvarýna týrmanmýþ, bahçeye girmiþ ve bir avuç marul yapraðý toplamýþ. Ancak, o bahçeye girmek büyük cesaret istiyormuþ, çünkü orasý güçlü bir cadýya aitmiþ.
Kadýn kocasýnýn getirdiði marullarý afiyetle yemiþ ama bir avuç yaprak ona yetmemiþ. Kocasý ertesi günün akþamý çaresiz tekrar bahçeye girmiþ. Fakat bu sefer cadý pusuya yatmýþ, onu bekliyormuþ.

“Bahçeme girip benim marullarýmý çalmaya nasýl cesaret edersin sen!” diye ciyaklamýþ cadý. “Bunun hesabýný vereceksin!”

Kadýnýn kocasý kendisini affetmesi için yarvarmýþ cadýya. Karýsýnýn bahçedeki marullarý nasýl canýnýn çektiðini, onlar yüzünden nasýl yemeden içmeden kesildiðini bir bir anlatmýþ.

“O zaman,” demiþ cadý sesini biraz daha alçaltarak, “alabilirsin, caný ne kadar çekiyorsa alabilirsin. Ama bir þartým var, bebeðiniz doðar doðmaz onu bana vereceksiniz.” Kadýnýn kocasý cadýnýn korkusundan bu þartý hemen kabul etmiþ.

Birkaç haftasonra bebek doðmuþ. Daha hemen o gün cadý gelip yeni doðan bebeði almýþ. Bebeðe Rapunzel adýný vermiþ. Çünkü annesinin ne yapýp edip yemek istediði bahçedeki marul türünün adý da Rapunzel’miþ.

Cadý küçük kýza çok iyi bakmýþ. Rapunzel oniki yaþýna gelince, dünyalar güzeli bir çocuk olmuþ. Cadý bir ormanýn göbeðinde, yüksek bir kuleye yerleþtirmiþ onu. Bu kulenin hiç merdiveni yokmuþ, sadece en tepesinde küçük bir penceresi varmýþ.

Cadý onu ziyarete geldiðinde, aþaðýdan “Rapunzel, Rapunzel! Uzat altýn sarýsý saçlarýný !” diye seslenirmiþ. Rapunzel uzun örgülü saçlarýný percereden uzatýr, cadý da onun saçlarýna tutuna tutuna yukarý týrmanýrmýþ.

Bu yýllarca böyle sürüp gitmiþ. Bir gün bir kralýn oðlu avlanmak için ormana girmiþ. Daha çok uzaktayken güzel sesli birinin söylediði þarkýyý duymuþ. Ormanda atýný oradan oraya sürmüþ ve kuleye varmýþ sonunda. Fakat saða bakmýþ, sola bakmýþ, ne merdiven görmüþ ne de yukarýya çýkýlacak baþka bir þey.

Bu güzel sesin büyüsüne kapýlan Prens, cadýnýn kuleye nasýl çýktýðýný görüp öðrenene kadar hergün oraya uðrar olmuþ. Ertesi gün hava kararýrken, alçak bir sesle “Rapunzel, Rapunzel! Uzat altýn sarýsý saçlarýný !” diye seslenirmiþ. Sonrada kýzýn saçlarýna tutunup bir çýrpýda yukarý týrmanmýþ.

Rapunzelönce biraz korkmuþ, çünkü o güne kadar cadýdan baþkasý gelmemiþ ziyaretine. Fakat prens onu þarký söylerken dinlediðini, sesine aþýk olduðunu anlatýnca korkusu yatýþmýþ. Prens Rapunzel’e evlenme teklif etmiþ, Rapunzel’de kabul etmiþ, yüzü hafifce kýzararak.

Ama Rapunzel’in bu yüksek kuleden kaçmasýna imkan yokmuþ. Akýllý kýzýn parlak bir fikri varmýþ. Prens her geliþinde yanýnda bir ipek çilesi getirirse, Rapunzel’de bunlarý birbirine ekleyerek bir merdiven yapabilirmiþ.

Her þey yolunda gitmiþ ve cadý olanlarý hiç fark etmemiþ. Fakat bir gün Rapunzel boþ bulunup da. “Anne, Prens neden senden daha hýzlý týrmanýyor saçlarýma?” diye sorunca herþey ortaya çýkmýþ.

“Seni rezil kýz! Beni nasýl da aldattýn! Ben seni dünyanýn kötülüklerinden korumaya çalýþýyordum!” diye baðýrmaya baþlamýþ cadý öfkeyle. Rapunzel’i tuttuðu gibi saçlarýný kesmiþ ve sonrada onu çok uzaklara bir çöle göndermiþ. O gece cadý kalede kalýp Prensi beklemiþ. Prens, “Rapunzel, Rapunzel! Uzat altýn sarýsý saçlarýný !” diye seslenince. cadý Rapunzel’den kestiði saç örgüsünü uzatmýþ aþaðýya. Prens baþýna neler geleceðini bilmeden yukarýya týrmanmýþ.

Prens kederinden kendini pencereden atmýþ. Fakat yere düþünce ölmemiþ, yalnýz kulenin dibindeki dikenler gözlerine batmýþ. Yýllarca gözleri kör bir halde yitirdiði Rapunzel’e gözyaþlarý dökerek ormanda dolaþýp durmuþ ve sadece bitki kökü ve yabani yemiþ yiyerek yaþamýþ.

Derken bir gün Rapunzel’in yaþadýðý çöle varmýþ. Uzaklardan þarký söyleyen tatlý bir ses gelmiþ kulaklarýna. “Rapunzel! Rapunzel!” diye seslenmiþ. Rapunzel, prensini görünce sevinçten bir çýðlýk atmýþ ve Rapunzel’in iki damla mutluluk göz yaþý Prensin gözlerine akmýþ. Birden bir mucize olmuþ, Prensin gözleri açýlmýþ ve Prens görmeye baþlamýþ. Birlikte mutlu bir þekilde Prensin ülkesine gitmiþler. Orada halk onlarý sevinçle karþýlamýþ. Mutluluklarý ömür boyu hiç bozulmamýþ.

Tembel Kýz

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde; pireler berber develer tellal iken ben anamýn beþiðini týngýr mýngýr sallar iken bir karý koca varmýþ.Bu karý kocanýn bir kýzý olmuþ. Kýz el bebek gül bebek büyütülmüþ ama hiç iþ öðrenememiþ.Bunun için adýna Tembel Kýz denilmiþ.Bu kýz o kadar tembelmiþ ki yerinden kalkmaya üþeniyormuþ.Anasý babasý ona bir gelberi yaptýrmýþ.Kýz da oturduðu yerden iþini gelberiyle yapýyormuþ.Kýzýnýn evlilik çaðý gelmiþ.Anasý babasý kýzý bir avcýyla evlendirmiþ.

Avcý ava gitmiþ bir ördek vurmuþ.Eve gelmiþ ördeði temizlemiþ ateþe koymuþ.Tekrar ava gitmek üzere hazýrlanmýþ karýsýna ateþe ördeði koydum yanmasýn bak demiþ. Tembel Kýz olur demiþ demiþ ama yerinden bile kalkmamýþ.Aradan uzunca bir zaman geçmiþ.Dilenci eve gelmiþ.Tembel Kýza hanýmcýðým Allah rýzasý için bir dilim ekmek demiþ.Tembel Kýz da yan tarafta mutfak geç al cevabýný vermiþ.Dilenci mutfaða girmiþ.

Bakmýþ ocakta ördek kaynýyor almýþ ördeði torbasýna koymuþ tencerenin içine de ayaklarýndaki pis çarýklarý... Gelmiþ Tembel Kýz'ýn yanýna.Bak hanýmcýðým demiþ ekmeði aldým Allah razý olsun. Þimdi sana bir türkü söyleyeyim de ben gideyim.Türküyü þöyle söylemiþ;Senin gaga benim torba içinde Benim çarýk senin çorba içinde Sen yat kaba yatak yorgan içinde Ben yiyecem gagayý orman içinde.

Dilenci türküyü böyle söylemiþ çekip gitmiþ. Aradan bir zaman geçmiþ kýzýn avcý kocasý gelmiþ.Karýsýna ördek piþti mi? Demiþ.Karýsý olan biteni anlatmýþ bak bana bir de türkü söyledi sana deyiverem demiþ türküyü söylemiþ.O zaman avcý kocasý durumu anlamýþ karýsýna kýzýp azarlamýþ.Ondan sonra Tembel Kýz tembelliði býrakmýþ.Onlar ermiþ muradýna biz çýkalým kerevetine.

Kurabiye Çocuk

Bir zamanlar yemyeþil bir köy vardý. Bu köyde yaþlý bir karý koca yaþardý.
Bir gün yaþlý kadýn kocasýna sürpriz yapmak istedi. Doðru mutfaða girip güzel bir kurabiye hazýrladý. Bu kurabiye oldukça büyük ve çocuk þeklindeydi. Üzümden gözleri, pembe þekerden þapkasý vardý.

Yaþlý kadýn kurabiyeyi tepsiye koydu, sonra da fýrýnda piþirdi.
Yaþlý adam mis gibi kurabiye kokusunu duyunca doðru mutfaða koþtu. O sýrada kadýn fýrýnýn kapaðýný açtý.
Bir de ne görsünler? Kurabiye çocuk canlanýp ayaða kalkmaz mý?
Yaþlý adamla yaþlý kadýn durmadan "Dur" diye baðýrýyorlardý. Ama kurabiye çocuk koþuyor, çimenlerin üstünde zýplýyordu. Bir yandan da þarký söylüyordu.

- Ben kurabiye çocuðum. Koþar, oynar, zýplarým. Lay, lay, lay.

Yaþlý karý koca baðýra dursunlar, kurabiye çocuk hiç durmadan saatlerce koþtu.
Akþam oldu. Yaþlý kadýn ile yaþlý adam olanlara bir türlü akýl erdiremezken kapý iki kere çaldý.
Kurabiye çocuk geri dönmüþtü. Ýkisi de buna çok sevindiler. Kurabiye çocuðu yememeye karar verip "Sen bizim torunumuz ol" dediler.
Hep beraber mutluluk içinde yaþadýlar.

BAKINIZ Masal Nedir?

Akýllý Hayvanlar

Dünya yaratýldýðý zaman hayvanlarýn aklý yoktu. Ormanda rahatça dolaþýrlardý. Ama akýllarý olmadýðýndan avcýlara kolay yem olurlardý. Sonunda yeryüzünün ruhu bu aptal hayvanlarýn katledilmesine daha fazla dayanamadý. Habercisine, bir çuval akýl alýp bunu hayvanlara götürmesini emretti. Haberci yola koyuldu ve dünyaya vardýðýnda çuvalý ilk gördüðü aðacýn altýna koyup dinlenmek için çimlere uzandý. Bu sýrada çakal ve tavþan oradan geçiyordu.

“Kardeþ, çuvalý görüyor musun? Biraz önce onu buraya bir insan býraktý. Hadi gel onu eve taþýyalým”.

Tavþan çuvalý kaldýrmaya çalýþtý, ama çok aðýrdý. Çakal da denedi, ama o da kaldýramadý.
Onlarý gören kaplumbaða, “çuvalý aðaca daya, sonra eðil ve onu sýrtýna yükle” diye seslendi. Ve onun dediði gibi yaptý çakal. Gerçekten de çuvalý sýrtýna almayý baþardý. Hemen evin yolunu tuttular. Varýr varmaz tavþanla beraber çuvalý açtýlar. Baktýlar ki çuvalýn içi akýlla dolu. Hemen tavþan bir avuç dolusu akýl kaptý. O zamandan beri tavþan o kadar akýllý ve uyanýktýr ki, uyurken bile gözleri açýktýr.

Çakal da bir avuç dolusu akýl kaptý, kaplumbaða ise iki. Tilki de bir avuç akýl aldý ve diðer hayvanlara da birazcýk akýl kaldý. Kaplumbaða, tavþan, çakal ve tilki çuvaldan en fazla akýl kapmýþlardý. Doðal olarak bugün bile en akýllý hayvanlar onlardýr.

Küçük yeþil sabun bu günlerde çok üzgündü. Çünkü onu kimse kullanmýyordu. Oysa yeþil sabun, evin küçük kýzý elif ellerini yýkasýn diye satýn alýnmýþtý. Elif önceleri yemekten önce ve sonra ellerini düzenli olarak yýkýyordu. Küçük yeþil sabun da bir iþe yaradýðýný düþünerek mutlu oluyordu. Ama son zamanlarda elif ellerini yýkamadan yemek masasýna oturmaya baþlamýþtý. Annesi uyarýnca da hemen aceleyle ellerini ýslatýp dönüyordu. O gün de ayný þey oldu. Elif aceleyle ellerini suda yýkadý. Banyodan çýkmak üzereydi ki bir aðlama sesi duydu. Etrafýna bakýndý, küçük yeþil sabunu gördü. Elif þaþýrdý küçük yeþil sabun aðlýyordu. Boncuk boncuk köpükler çýkarýyordu. Bir sabun neden aðlayabilirdi ki? Elif küçük sabunun yanýna giderek: “neden aðlýyorsun?” diye sordu. Küçük sabun: ” annen beni, senin kullanman için aldý.sen ilk zamanlarda beni kullanýyordun, ben de buna çok seviniyordum. Ellerin tertemiz oluyordu. Ama artýk beni kullanmýyorsun, unuttun beni.” dedi. Elif küçük sabunun söylediklerini düþündü. Ona hak verdi. ” artýk üzülme, söz bundan sonra ellerimi hep seni kullanarak yýkayacaðým.”dedi.

masal örnekleri
 

Kýymetli Tuz

Bir varmýþ, bir yokmuþ.Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde...Pire berber iken,deve tellal iken,ben anamýn beþiðini týngýr mýngýr sallar iken.Týngýr elek, týngýr felek demiþler,bu masalý þöyle anlatmýþlar.Bir varmýþ, bir yokmuþ, evvel zamanda bir padiþah ile bunun üç kýzý varmýþ.

Bir gün bu padiþah kýzlarýný baþýna toplamýþ, beni ne kadar seversiniz? Demiþ.En büyük kýz dünyalar kadar,ortanca kýzý kucak kadar,küçük kýzý da tuz kadar severim demiþ.
Padiþah küçük kýzýn cevabýna çok sinirlenmiþ, insan tuz kadar sevilir mi demiþ, ardýndan küçük kýzýný cellada teslim etmiþ.Cellat, kýzý kesmek için daða götürmüþ.

Kýz cellada yalvarmýþ,sen de babasýn,bana kýyma demiþ.Cellat,kýzýn yalvarmalarýna dayanamamýþ,onun yerine bir hayvan kesmiþ,kýzýn gömleðini kesilen hayvanýn kanýna bulayýp padiþaha getirmiþ.
Küçük kýz yollara düþmüþ.Az gitmiþ, uz gitmiþ, bir köye ulaþmýþ.Orada köyün zenginlerinden birine kul köle olmuþ,büyümüþ,çok güzel bir kýz olmuþ.Güzelliði ilden ile, dilden dile yayýlmýþ, kýsmet bu ya bir baþka padiþahýn oðluyla evlenmiþ.
Aradan bir hayli zaman geçmiþ,baþýndan geçenleri kocasýna anlatmýþ,babamlarý yemeðe çaðýralým demiþ.Kocasý da olur demiþ.Gereken hazýrlýklar yapýlmýþ, padiþah babasý ziyafete çaðrýlmýþ.

Kýzýn padiþah babasý söylenen günde avanesiyle birlikte ziyafete gelmiþ.Padiþah ve beraberindekiler sofraya oturduðunda yemekler sýrayla gelmeye baþlamýþ.Ama kýz,aþçýsýna bütün yemeklerin tuzsuz olmasýný tembih etmiþ.Padiþah hangi yemeðe saldýrdýysa eli geri gitmiþ,yemeklerin hiçbirini yiyememiþ.
O sýrada küçük kýzý padiþahýn sofrasýndan ayaða fýrlamýþ.Padiþahým, duyduðuma göre sen küçük kýzýný seni tuz kadar seviyormuþ dediði için öldürtmüþsün demiþ.Padiþahýn söz söylemesine fýrsat vermeden iþte o küçük kýz benim demiþ ve bütün yemekleri tuzsuz yaptýrdým ki kýymetimi anlayasýn sözlerini eklemiþ.
Padiþah yaptýðýndan utanarak küçük kýzýnýn boynuna sarýlmýþ,tuzun ne kadar kýymetli olduðunu anlamýþ.Ondan sonra yeni bir dönem baþlamýþ.Onlar ermiþ muradýna,biz çýkalým kerevetine.

PEKMEZCÝ ANNE

Bir tüccarýn biricik bir kýzý varmýþ. Adý Akçiçek’miþ. Bir gün tüccar hacca gitmeye karar vermiþ. Fakat kýzýna bakacak kimsesi yokmuþ.
Akçiçek “Babacýðým, sen merak etme. Eve bir senelik yiyecek koy, kapýyý da üzerimize taþla ördür. Sen gelinceye kadar ben dadýmla evde kalýrým" demiþ.
Adam çaresiz kabul edip hacca gitmiþ.
Akçiçek’in böyle evde kapalý kaldýðýný padiþahýn oðlu iþitmiþ. Bu kýzý çok merak etmiþ. Bir gün yaþlý kadýn kýyafetine girerek yanýna pekmez almýþ ve kýzýn örülü kapýsýna gitmiþ.
- Pekmez satarým, gönüllere sevinç katarým, diye baðýrmýþ.
Kýz bu sözleri dinlemiþ. Babasý da pekmez almayý unutmuþ. Yalnýzlýktan da sýkýlmaya baþlamýþ. Kapýnýn önüne gelip pekmezciye seslenmiþ:
- Pekmezci anne! Çýk damýn üzerine. Pekmez sat; masal söyle bize, demiþ.
Pekmezci anne kýzýn dediðini yapmýþ. Gönlünü de kýza kaptýrmýþ. Akçiçek de onun masallarýndan çok hoþlanmýþ.
Artýk her gün pekmezci anne geliyor, masal söylüyormuþ. Akçiçek de ona kalbindeki arzularý anlatýyormuþ. Babasýna kavuþmak ve pekmezci anneden ayrýlmamak en büyük arzusuymuþ.
Nihayet babasý hacdan dönmüþ. Padiþah adamý karþýlayýp Akçiçek’i oðluna istemiþ. Tüccar bu iþe çok sevinmiþ. Ama Akçiçek pekmezci anneden ayrýlacaðý için çok üzülmüþ.
Düðün günü gelip çatmýþ. Þehzade gelin odasýna girince Akçiçek’i aðlar bulmuþ.
Sebebini sormuþ.
Kýz "Ben pekmezci anne olmadan yaþayamam" deyince þehzade “Bundan sonra hep onunla birlikte yaþayacaksýn. Çünkü pekmezci anne bendim" demiþ.
Akçiçek ile þehzade evlenip mutluluk içinde yaþamýþlar.

Aslanýn Sarayý Masalý

Aslan ormandaki hayvanlarý sarayýna davet etmiþ. Hem onlarla tanýþmak, hem de ormanýn sorunlarýný konuþmak istiyormuþ.

Ýlk olarak içeri giren ayý saraydaki kokuyu beðenmemiþ. Eliyle burnunu tutup yüzünü buruþturmuþ. Aðzýndan da “Öffff çok pis kokuyor.” Sözleri dökülmüþ. Aslan bu iþe çok kýzmýþ. Sarayýný kötüleyen ayýyý bir pençede yere serip öldürmüþ.

Ýkinci olarak sarayý giren maymun olanlarý gördüðü için “Efendim sarayýnýz mis gibi kokuyor.” Aslan maymuna da kýzmýþ. Abartýyor, bana þirin görünmek istiyor diyerek bir pençede maymununda iþini bitirmiþ.

Bütün bu olaylarý gören tilki aslanýn huzurunda tek bir söz bile söyleyememiþ. Bu kez aslan sormuþ. “Söyle bakalým sarayýmý beðendin mi? Kokusu nasýl?
Tilki iþi kurnazlýða vurarak. “Sayýn kralým ben bu günlerde nezle olmuþumda burnum koku almýyor.” Demiþ.

Eski zamanlarda, ülkenin birinde yoksul bir kunduracý ve karýsý yaþarmýþ. Kunduracý çok yaþlandýðý için artýk eskisi gibi çalýþamýyormuþ. Kazandýklarý para ancak karýnlarýný doyurmaya yetiyormuþ.
Kunduracý, bir gece elinde kalan son deriyi de ertesi gün ayakkabý yapmak için hazýrlayýp tezgahýn üzerine koymuþ. Yatmaya gitmiþ.
Ertesi sabah her zamanki gibi erkenden kalkmýþ.
Tezgahýn üzerine bakýnca çok þaþýrmýþ. Çünkü bir çift ayakkabý duruyormuþ. Ayakkabýlar öyle güzelmiþ ki, müþterilerden biri bunlarý görünce çok beðenmiþ.
Hemen satýn almýþ. Yaþlý kunduracý kazandýðý paralarla iki çift ayakkabý yapabilecek kadar deri satýn almýþ.
Derileri o akþam yine ertesi gün ayakkabý yapmak üzere hazýrlamýþ. Sabahleyin kalktýðýnda bu kez iki çift ayakkabý bulmuþ.
Dükkana gelen müþteriler ayakkabýlarý çok beðenip bol bol para vermiþler.
Kunduracý bu durumdan çok memnunmuþ. Artýk pazara gidip yeterince deri alabilecekmiþ.
O akþam yine derileri hazýrlarken ertesi sabah ne göreceðini tahmin edebiliyormuþ.
Gerçekten de düþündüðü gibi olmuþ. Sabah kalktýðýnda dört çift gýcýr gýcýr ayakkabý tezgahýn üzerinde duruyormuþ.
Günler böyle geçmeye baþlamýþ.
Yoksul kunduracý artýk geçim sýkýntýsý çekmiyormuþ. Kazandýðý paralarla istediði kadar deri alabiliyormuþ. Hatta bir miktar da para arttýrýp gelecek günler için saklýyormuþ.
Kunduracý bir gün karýsýna:
- Bu böyle olmayacak. Bize yardým edenlerin kim olduklarýný mutlaka öðrenmemiz gerek. Bunun için bu gece saklanarak onlarý gözetleyeceðim, demiþ.
Yine derileri hazýrlayýp tezgahýn üzerine býrakmýþ. Karýsý da odanýn aydýnlanmasý için mum yakarak masanýn üzerin koymuþ.
Bütün hazýrlýklar tamamlanýnca karý koca odadaki dolabýn içerisine girerek beklemeye baþlamýþlar.
Vakit gece yarýsý olunca birden týkýrtýlar duyulmaya baþlamýþ. Kapý açýlmýþ. Çok sevimli iki minik adam içeri girmiþler.
Tezgahýn yanýna gelerek kunduracýnýn býraktýðý derilerden ayakkabý yapmaya baþlamýþlar.
Karý koca hayretle onlarý izliyorlarmýþ. Cüceler iþlerini bitirerek sabaha karþý gitmiþler.
Ertesi gün kunduracý düþünmeye baþlamýþ. Kendisini fakirlikten kurtaran bu adamlara teþekkür etmek istiyormuþ, ama nasýl?
Akþam olunca karýsýna:
- En iyisi minik adamlar için güzel kýyafetler hazýrlayalým, demiþ.
Hemen iþe koyulmuþlar. Onlar için minik elbiseler, ayakkabýlar hazýrlamýþlar.
Ertesi gece kunduracý tezgahýn üzerine kesilmiþ deriler yerine hazýrladýklarý hediyeleri býrakmýþ.
Yine bir mum yakarak dolabýn içine saklanmýþlar.
Az sonra kapý açýlmýþ. Minik adamlar tezgaha yaklaþýnca kendileri için býrakýlan hediyeleri fark etmiþler.
Sevinçle dans etmeye baþlamýþlar. Sonra hoplaya zýplaya gitmiþler. Ýki minik adam bir daha hiç görünmemiþler.
Ama, kunduracý ile karýsý, minik adamlar sayesinde kazandýklarý parayla ömür boyu rahat yaþamýþlar. Onlarý da hiç unutmamýþlar.