Kerpiç, duvar örmek için kullanýlmak üzere tahta kalýplara dökülerek güneþte kurutulmuþ balçýk. Kerpiç, daha çok köy evlerinin yapýmýnda kullanýlýr. Hem iktisadi bakýmdan ucuz, hem de kýþýn sýcak tuttuðu için tercih edilir. Bir çeþit piþirilmemiþ tuðla gibidir.

Kerpiç yapýlacak toprak, su ile karýþtýrýlarak içine saman serpilir ve karýþým ayakla çiðnenip ezilmek suretiyle çamur haline getirilir. Bu iþe çamurun özlendirilmesi denir. Özlendirilmiþ çamur, kerpiç biçimine sokulmuþ, tahta bölmelerden yapýlý kalýplara dökülür. Çamur, kalýplara döküldükten sonra iyice sýkýþtýrýlýr. Bu sýkýþtýrma yapýlmazsa kerpiç zayýf olur. Sýkýþtýrýlan çamurun üstü düzgünce bir tahta ile düzeltilir ve fazla çamur da atýlmýþ olur. Sonra kalýp çekilerek, çamur düz bir yerde kalýr. Ýmkan varsa önce gölgede kurutulduktan sonra güneþte býrakýlýr. Kerpiçin her tarafýnýn kurumasý için güneþe bakan yüzleri zamanla deðiþtirilerek çabuk kurumasý saðlanýr.

Kerpiç çok eski çaðlardan beri yapý malzemesi olarak kullanýla gelmiþtir. Kaldeliler ve Sümerler yapýlarýnda kerpiç kullanmýþlardýr. Bunlar kerpiçleri birbirine ziftle yapýþtýrýrlardý. Bu bakýmdan yaptýklarý evler saðlam olurdu. Bu evlerin üzerini de çamur, kireç veya zift tabakasýyla örterlerdi.

Anadolu'da yapýlan çeþitli kazýlar, Hititlerin bile evlerini kerpiçten yaptýklarýný göstermiþtir. Günümüzde de Anadolu köylüsü evini ekonomik bakýmdan ve sýcaðý muhafaza bakýmýndan kerpiçten yapmaktadýrlar. Kerpiç ayný zamanda rutubetlenmeyi önlediðinden bununla yapýlan evler daha sýhhi olur, oturanlarda romatizma pek görülmez ve tedavi için uygundur.