|
Fahriye Fahriye, bir edebiyat terimidir. Divan edebiyatında şairin övünmek için yazdığı şiir türüne fahriye adı verilir. Divan şairlerinin, kendilerini övmek ve kendilerine onur payı çıkarmak amacıyla yazdıkları şiir ya da şiir bölümü. Tek olarak yazıldığı gibi, başkalarını övmek için yazılan şiirler (kasideler) arasında da yer alırdı. Bu tür şiir yazanların başında Nefi gelir. Nefi, peygamber için yazdığı 49 beyitlik övgünün 30'unda kendisini över. Sümbülzade Vehbi de tanınmış fahriye şairlerindendir. Bir şairin yazmış olduğu özel bir şiirde uzun uzadıya kendini övmesi garip bir davranış olarak kabul edilebilir. Ancak bu övgünün şairin kişiliğini değil, onun sanatının ve yaratıcılığı ile ortaya çıkardığı şiir eserinin övgüsü olarak düşünmek imkânı olduğu için bir fahriye eseri için olan negatif yargıyı biraz yumuşatmış oluruz. Fahriye ayrıca Divan edebiyatı şiirinin önemli bir şiir türü olan kaside içinde şairlerin kendilerini övdükleri beyitlerin bulunduğu beşinci özel bir bölüm olarak da görülür. Bu halde bir kaside içinde, iki ayrı değişik biraz tezatlı ama birini tamamlayan övgü bölümü, medhiye ve fahriye, bulunduğu aşikardır. Medhiye bölümü şairin kasidesini sunduğu kişiyi yüceltip övmesidir; fahriye bölümü ise kaside şairinin kendini övmesidir. Bu bir çeşit tezatlı tutum olarak görülebilir. Diğer taraftan, bu iki bölüm birbirini tamamlayıp destekler. Zira kaside şairi kasidesini sunduğu kişiye "seni öven, sıradan bir şair değil; böyle değerli, böyle büyük bir şairdir" demiş olmaktadır ve böylece değerli bir kişinin övgüsü (fahriye), medhiye ile övülenin değerini daha da yüceltmektedir. Vikipedi MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi |
| Saat: 12:50 |
©2005 - 2024, MsXLabs - MaviKaranlık