ONUR a.
1. Bir kimsenin kendine karþý duyduðu saygý; özsaygýsý, izzetinefis, haysiyet: Onurunu korumak. Onuruna düþkün bir adam.
2. Baþkalarýnýn gösterdiði saygýdan kaynaklanan doyum; þeref, gurur: Bu benim için büyük bir onur. Onur duymak.
3. Onur kurulu, bir derneðin ya da kuruluþun ilkelerine aykýrý davranan üyelerinin davranýþlarýný inceleyip karar veren kurul. || Onur üyesi, saygýnlýðýyla bir dernek ya da kuruluþa onur vereceði düþüncesiyle soçilen üye. || Bir kimsenin, bir þeyin onuruna, bir kimseye saygý göstermek, bir olayý kutlamak amacýyla: Bir kimsenin onuruna yemek vermek. || (Bir kimsenin) onuruna dokunmak, bir kimsenin gururunu incitmek: Bunda onuruna dokunacak ne var9 || Onuruna yedirememek, bir kimseden söz ederken, bir dayý, bir davranýrý, vb. kendine duyduðu saygýyla baðdaþtýrmadýðý iþin tepki göstermek: Onun emrinde çalýþmayý onuruna yediremediði Ýçin Ýstifa etti.