Üremi
Bu maddedeki yazılar yalnızca bilgi verme amaçlıdır. Yazılanlar, doktor uyarısı ya da önerisi değildir.
Çeşitli sebeplerle böbreğin hastalanıp görevini yerine getiremerne sonucu kandaki azot artıklarının vücuttan dışarı atılamaması, olayına “üremi” adı verilmektedir. İdrarla atılması gereken üre, ürik asit ve kreatinin gibi azot metabolizma artıkları kanda birikerek zehirlenmeye benzer belirtiler gösterir. Bunların en tehlikelisi üre olup kandaki oranı yüzde 50 mg’ın üzerine çıktığında zehirlenme belirtileri başlar. Üremi’ye Sebep Olan Faktörler:
- Şoka yol açan ağır ameliyatlar, zehirlenmeler, ateşli hastalıklar, yanıklar, şiddetli ishal ve kusmalar böbrekleri de etkileyerek kandaki üre miktarının artmasına sebep olurlar.
- Keza şeker hastalığının ağırlaşması sonucu ortaya çıkan susuzluk şokunda, addison krizinde, ileri derecede kalp yetmezliğinde, akut ve kronik nefritte, ilerlemiş böbrek tüberkülozu vaka larında, böbrek tümörlerinde, iki taraflı böbrek enfarktüsünde, her iki böbrekte ve idrar yollarında taş, ur ve kan pıhtısı olduğunda, bu hastalıkların şiddeti ile orantılı olarak üremi hastalığı ortaya çıkabilmektedir. Belirtileri:
- İlk belirtileri halsizlik ve kas zayıflığı şeklindedir.
- Gündüz dalgın olan hasta, geceleri uyuyamaz.
- Karekterine zıt olarak saldırganlık ve bağırıp çağırmalar görülebilir.
- Baş ağrısı ve kas çekilmeleri ile birlikte ağızda kuruluk ve yanma şeklinde şikayetler vardır.
- Dil paslıdır. Nefeste amonyak kokusu duyulur.
- Deri genellikle soluk, kuru ve sarımtırak kirli renktedir.
- Kaşıntı mevcuttur.
- Hastalığın son döneminde durdurulamayan bir hıçkırık ortaya çıkabilir.
- Hastanın şuuru bulanır ve nihayet komaya girer. Tedavi:
- Üremi, kendi başına ortaya çıkan, müstakil bir hastalık olmadığından tedavisi böbrek yetmezliğine yol açan asıl hastalığa yöneliktir. Asıl hastalık şifa bulunca, üremi de kendiliğinden iyileşme gösterir.
