Arama


_EKSELANS_ - avatarı
_EKSELANS_
Kayıtlı Üye
10 Şubat 2013       Mesaj #10
_EKSELANS_ - avatarı
Kayıtlı Üye
Sevginin önemi.
Sevgi, acılara tebessüm etmektir, umut olmaktır umudu olmayanlara.... Ayrılan kalpleri birleştirmektir… Ağlayan gözleri silmektir... Sevgi, yalnızlığa arkadaş, yetim bir çocuğun gözünde sevinç parıltısı, bir annenin yüreğinde merhamet olmaktır... Kısacası sevgi, insan olmaktır. Onun için diyorum ki, sevin hesapsızca, sınırsızca, sonsuzca ve yüreklice sevin ...ama nasıl oluyor da sevginin egemen hakimiyeti,yerini gözyaşının acının teslimiyetine, kendisini boykot edebilecek düzeyde askıya alarak sahayı nefrete kin ve intikamı besleyen karanlık güçlere bırakabiliyor bunu anlamak kolay olmasa gerek.

insana dair olan sevgi ve aşk duygusunun bir menfaat ilişkisinde yada anlaşılmaz egosit tutum ve davranışlarda yerini sadist düşüncelere zorbalıklara ve vahşice hasarlanan cinayetleer bırakması .. tebessümle iç kıpırtısının yerini endişe gözyaşına,doyasıya sarılmaların kucaklaşmaların yerini ayrılıklar ve vedalara,umutlara yeni yasamlara yelken açan iyimserlıgın yerinde karamsarlık ve gelecek kaygısına bırakmasına neden olmaktadır...
Dinine, diline, ırkına bakmaksızın dünyayı, yaşamı ve bütün insanlığı kucaklamak olan sevginin, yerini insanda karamsarlıga ve simsiyah ruh haline terketmesi hali degil midir savaşlar....

Onun içindir ki, biz zamanın içinde ne geçmişin aynasında silik bir görüntü olarak durmalıyız ne de duygularımızın yüzeyselliğine kurban etmeliyiz sevgiyi..
Bilmeliyizki, sevgi yüzeysel ucuz değerler kavramıyla sınırlanamaz. Sevgi duygusu bütün
zamanların derinliğini içinde barındıran insanın iç değerlerinin derinliğiyle ilintilidir.o derinligi içselleştirerek egemen güç halinde merkezimize koyarsak savaşın karşısında bir bariş tohumu olarak ekmiş oluruzz.
Son düzenleyen Safi; 6 Aralık 2018 22:55