| yenibiyoloji | 26 Ekim 2017 01:11 |
Aşılama, özel bitki kısımlarının (anaç, kalem) uygun bir teknikle uygun koşullar altında birleştirilerek tek bir bitkiymiş gibi büyütülmesini sağlayan bir tekniktir. Aşılamada bitkinin üst kısmı KALEM olarak adlandırılırken, alt kısmı ANAÇ olarak adlandırılmaktadır. Bitkilerde aşılamanın tarihsel olarak orijininin bilinmemesine rağmen, ilk olarak M.Ö. 1560`lü yıllarda aşılamanın ağaçlar üzerinde Çinliler tarafından yapıldığıyla ilgili bilgiler bulunmaktadır. Helenizm çağında Aristo (M.Ö. 384-322) ve Tofrastus (M.Ö. 372-287) yazıtlarında aşılama ile ilgili dikkate alınması gereken önemli tecrübeleri ele almışlardır. Meyvelerde aşılama M.Ö. 2000 yıllarında Çinliler tarafından, hatta daha erken dönemlerde Mezopotamya’nın bilinen ilk kavimlerince kullanılan bir teknik iken , sebzecilikteki uygulamaları ise sadece 1920’li yıllara kadar uzanmaktadır. Sebzelerde ilk olarak aşılama Kore ve Japonya`da 1920`li yılların sonlarında karpuzun (Citrullus lanatus) su kabağı (Lagenaria siceraria) anacı üzerine Fusarium solgunluğuna karşı yapılmasıyla başlamış ve başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Çin`de pirinç depolamada kullanılmak üzere 80 kg`lık kabaklar üretmek için, kabak bitkilerini demet aşı yöntemi kullanılarak birden fazla bitkinin birbiriyle aşılanması yapılmıştır. Aşı yerinin tutmasından sonra ise, üst kısımda kalem olarak tek bir bitki bırakıp diğerlerini kesmek suretiyle birden fazla sayıda köke sahip bitki elde edilmiştir. Japonya ve Kore’deki ilk denemelerden sonra aşı ile yapılan üretim alanları ve sebze türleri artmıştır | 