BİT.
Bitler insanın ve bazı hayvanların vücu­dunda asalak yaşayan, kanatsız, yassı gövdeli, çok küçük böceklerdir. Ayrı bir takım oluştu­ran bu böceklerin 3.300'den çok türü tanım­lanmıştır. Hepsi asalak olan bu türler ağız yapılarına ve beslenme biçimlerine göre emici bitler ve ısırıcı bitler adıyla iki büyük gruba ayrılır. Her iki gruptaki bitlerin yumurtaları­na sirke, yavrularına ya vsak denir.Emici bitler, başta insan olmak üzere me­melilerin dış asalağı olan ve yalnızca kan emerek beslenen gerçek bitlerdir.

Bu grubunen bilinen örneği olan insan biti (Pediculus humanus), temizlik koşullarına özen gösteril­mediğinde hızla çoğalarak büyük bit salgınla­rına yol açabilen çok tehlikeli bir asalaktır. İnsanı kaşındırarak ve derisinde yaralar aça­rak rahatsız etmekle kalmaz, çeşitli mikropla­rın taşıyıcısı olduğu için özellikle tifüs, dönüş­lü humma ve siper humması gibi ağır hastalık­lara da yol açabilir. Savaş zamanlarında ya da askeri birlikler, hapishaneler, yatılı okullar gibi çok sayıda insanın bir arada yaşadığı yerlerde, insandan insana kolayca geçen bit­ler aracılığıyla pek çok tifüs salgını çıkmıştır.

İnsan bitinin, yaşadığı yere göre adlandırı­lan iki alttürü vardır. Kirli beyaz ya da açık sarı renkteki vücut biti (elbise biti), daha çok giysilerin, özellikle iç çamaşırlarının dikiş yerlerine gizlenerek yaşar. Bu yüzden, vücut bitinden ve yumurtalarından kurtulmak için bitlenmiş çamaşırları kaynatarak yıkamak ve çok sıcak bir ütüyle ütülemek gerekir. Vücut bitinden daha küçük yapılı ve kahverengi ya da siyah gibi koyu renkli olan baş bitiyle savaşmanın en etkili yolu da, eczanelerde satılan özel şampuanlarla saçları yıkayıp sık dişli bir tarakla taramaktır. Gene insanın asalağı olan kasık biti (Phthirus pubis) de koltuk altları ile kasıklardaki kılların arasında yaşar, sirkelerini kıllara yapıştırır ve temizliğe dikkat edilmezse hızla çoğalarak deride kaşın­tılı, iltihaplı yaralar açar.

Kuşların, kümes hayvanlarının ve bazı me­melilerin vücudunda asalak yaşayan ısırıcı bitler, gerçek bitler gibi kan emmez. Üzerin­de yaşadıkları konağın tüy, kıl ve derisinden parçalar kopararak beslenirler. Çünkü ağız yapıları emmeye değil, ısırarak çiğnemeye elverişlidir. Hemen her memelinin ya da kuşun kendi türüne özgü ayrı bir biti vardır. Bu asalaklar, hangi türe özgüyse o türün adıyla anılır: Koyun biti, köpek biti, sığır biti, sıçan biti, tavşan biti, kuş biti, tavuk biti, güvercin biti gibi. Bitler konak türlerini kolay kolay değiştirmezler. Örneğin köpek bitinin koyunlara ya da sığır bitinin insanlara geçme olasılığı pek azdır.

Uzunlukları 0,3 ile 11 mm arasında değişen bitlerin gövdesi yassı ve genellikle yarı say­damdır. Göğüs bölümlerinde üç çift kısa bacak, bu bacakların ucunda da konağın derisine tutunmalarını sağlayan birer kanca bulunur.

Bitlerle aynı takımdan olmayan bazı küçük böceklere de yalnızca bu benzerlikleri nede­niyle bit adı verilmiştir. Gerçek birer bit olmadıklarını belirtmek için adlarındaki "bit" sözcüğü ile sıfat ya da tanım sözcüğü bitişik yazılan bu böceklerin çoğu eşkanatlılardan-dır. Örneğin bitki özsuyuyla beslendikleri için çok önemli bitki ve tarım zararlıları olan yaprakbitleri, kabuklubitler (koşniller), unlu­bitler (pamuklubitler) ve üzüm bağlarının en amansız düşmanı olan asmabiti (filoksera) bitlerle hiçbir akrabalığı olmayan eşkanatlı-lardır. Ayrıca, gene bitkilerden özsu emerek beslenen şeytantükürüklerinin bir adı da saly-alıbittir . Bu böceklerin hepsine birden bitkibitleri denir. Fındık içlerini yiyerek bes­lenen larvasına fındıkkurdu dediğimiz fındık-biti, önemli tahıl zararlıları olan buğdaybiti ve pirinçbiti gibi kınkanatlılar da gene bitlerle akraba olmadıkları halde bit adıyla anılır. Eşkanatlılar ile kınkanatlılardan ayrı bir ta­kım oluşturan odunbitleri (tahtabitleri) ve kitapbiti gibi küçük böcekler de bit adını taşıyan başka bir böcek grubudur.