TOPLUMCU – GERÇEKÇİLER
“ Toplumcu Gerçekçi Edebiyat ” tabiri çoğunlukla metaryalist dünya görüşünün üzerinde temellendirilmiş daha sonra bu edebi hareketin ideolojik arka planı Markstik ideolojiyle şekillenmiştir. Ancak dönüşüm gerçekleşene kadar toplumcu – gerçekçi bir çok sanatkarın şiire Kemalist ideolojinin belirlediği “ Halkçılık ” ve “ Köylücülük ” kavramları ve daha sonra buna eklenen “ Hümanist ” düşünce çerçevesinde baktığını söyleyebiliriz.
Bu edebi anlayışın eksinini, sanatın ana konusu olarak ele alınan “ İnsan, toplum ve onun üretim ilişkileri ” oluşturur. Sanatı her türlü dinsel ve törensel bağdan kopararak, bireysel varoluş biçimi olarak algılanır.
Beşir Fuat, Hoca Tahsin Efendi, Abdullah Cevdet, Nazım Hikmet ve Ercüment Behzat Lav gibi isimleri bu edebi anlayışın öncüleri olarak sayabiliriz. Bu isimlere 1940’lara doğru Şevket Süreyya ve Vedat Nedim Tör gibi isimleri ekleyebiliriz.